Queen of the Chinese restaurant

Na een lange dag jagen besloot Dawnwhisper om nog even te relaxen op Fourtrees. Met een beetje geluk kwam ze niemand of een vriendelijke kat tegen. Hopend op wat ontspanning trippelde ze naar het centrum van de territoria, haar gevangen prooi achterlatend. Onderweg dacht ze aan wat ze vandaag allemaal had gedaan. Wat gesocialized met clanmates. Een kit geplaagd. Daarna wat gejaagd.. Vrij weinig. Het was een dag net zo normaal als alle anderen. Toch had ze het gevoel dat er iets ging gebeuren. Ze wuifde het weg. Allemaal fantasie. Ze was nou eenmaal een dromer. Soms moest ze dat niet al te serieus nemen. Na een tijdje op een draftempo lopen kwam ze aan bij de vier oerouden eiken. Ze nam plaats aan de rand van de open plek en begon zichzelf te wassen. Misschien viel hier nog wat te jagen.

-Shadowmask first
let niet op de titel lol

Ze kreeg een halve hartaanval toen er een WindClanner uit de stuiken verscheen. Zijn vriendelijke stem stelde haar gerust. Misschien kwam hij haar toch niet vermoorden. Een glimlach verscheen op haar gezicht. ''Goedemiddag.'' Antwoordde ze vriendelijk. Haar hart klopte niet langer sneller dan normaal en zelfvertrouwen had plaats genomen in haar lichaam. ''Waarvoor hebben jouw poten je hier vandaag gebracht?'' Er lag waarschijnlijk een net zoals bij haar niet zo diepgaande reden achter. En nu hadden ze een gesprek met elkaar, twee doelloze katten van twee verschillende clans.

"Hetzelfde geldt voor mij." Snorde ze vriendelijk. Hopelijk vatte hij dit gesprek op als iets vriendschappelijks en vredigs, in plaats van dat het achterdocht opwekte. Ze had bijzonder veel behoefte aan een gesprek met iemand die ze amper nog zou zien. "Nu we elkaar de keel toch niet doorsnijden. Mag ik weten hoe je heet?" Ze wachtte een kort momentje. "Ik ben Dawnwhisper."

"Ik ben Shadow-" De rest hoorde ze niet. Er klonk namelijk een ijl, hoog geluid gevolgd door een harde knal. Bijna synchroon doken ze in elkaar. Hij was duidelijk even in paniek als zij. Hun ogen ontmoetten elkaar, wat haar niet echt hielp met kalmeren aangezien de zijne ook vol angst stonden. Was dit een teken van StarClan? Iets van de Twolegs? Haar gebrek aan kennis maakte dat ze zich nog hopelozer voelde. "Wemoetenweg!!" Fluisterde ze paniekerig, waarna ze de bosjes in schoot. Natuurlijk wou ze uitzoeken wat het was, diep vanbinnen. Maar ze was nu te verward voor iets ingewikkelders dan WEG!!

En kwam nog een knal. En nog één. Nog één. Op een gegeven moment vielen ze niet meer van elkaar te onderscheiden en was de hemel een zee van vuur. "Het komt van daar!" Riep de kater. Het kwam duidelijk van een bepaalde kant, ja. "Rennen!" Hij schoot nog dieper het bos in. Angstig volgde ze hem. Het liefst zou ze nu tot highstones rennen. Of nog verder dan dat. Maar de vreemde knallen bleken zich niet te verplaatsen. Dit maakte dat ze zich toch nog iets minder angstig voelde. "De knallen komen niet voor ons.." Hijgde ze.

"Ja weet ik veel." Mauwde ze nerveus. Misschien wachtten ze tot de twee niet meer alert waren om ze zo te verslinden. "Zou het veilig zijn om dichterbij te komen?" Het leek een belachelijk idee. Dat was het misschien ook wel. Maar Dawnwhisper knikte. "Misschien is het wel uit op een clankamp." Griezelde ze, rillend van haar eigen woorden. Alsof hij het haar had bevelen stapte ze weer een eindje terug. De knallen waren nog steeds aan de gang.

"Als het zo is moeten we onze leiders waarschuwen." Ze knikte instemmend. "We moeten het controleren voor de clan." Ze herhaalde haar gebaar. "Voor nu werken we samen." Mauwde ze, hopend op dat hij het daar mee eens zou zijn. Als ze alleen was geweest dan lag ze nu allang voor dood op de grond van de angst. Uit zijn eerdere gedrag was ook niet gebleken dat hij het had op andere clancats. "Dus, gaan we kijken wat het is?"