Violence

Onderwerp: Re: Violence zo 15 jan 2017 - 2:06

De rode kattin knikte instemmend met de gedachte van Twirlpaw, waarop de Maine Coon even een lichte glimlach op haar gezicht zette. Blijkbaar had Redpaw ook enige twijfels, iets dat alleen maar goed kon zijn voor Twirl's eigen endgame. De poes suggereerde dat hij misschien geen goed moment had gevonden om haar erover te vertellen. En dat kon wel waar zijn, Twirlpaw praatte de laatste tijd immers niet echt veel met haar broer. Iets dat haar enorm speet, iets waar ze een hekel aan had. Maar dat hoefde Redpaw niet te weten. "Ik weet het niet, we praten wel vaak met elkaar. Over alles," miauwde ze toen, waarop ze haar schouders ophaalde. Haar bedoeling was om maar een klein zaadje van twijfel in Redpaw's hoofd te planten, en deze uit te laten groeien tot een boom van onzekerheid. "Het lijkt me toch niet dat hij zich voor je schaamt?" miauwde ze grinnikend. Zelf kon ze nog steeds niet geloven dat Branchpaw echt voor dit zielige hoopje was gevallen. Wauw.

Onderwerp: Re: Violence wo 18 jan 2017 - 15:03

De rode poes haalde haar schouders wat op, haar lippen gekruld in een geforceerde grijns. Alsof ze meelachte met de poes. Natuurlijk had ze twijfel in haar kopje, zo zat ze ineen - maar ze dwong zichzelf om niet aan het ergste te denken. De mogelijkheid dat hij zich schaamde voor haar had nog niet in haar opgekomen, maar nu dat zaadje gepland was zou het zeker en vast beginnen bloeien. En dat moest Redpaw vermijden door het geen water te geven en geen zonlicht. Geen tranen en geen twijfels. Branchpaw hield van haar. Dat moest ze zich blijven voorhouden, anders zou ze onderuit gaan. De kleine kattin ontweek Twirlpaws blik wat, en ze antwoordde verder niet echt. Wat kon ze zeggen?

Onderwerp: Re: Violence wo 18 jan 2017 - 18:56

Twirlpaw onderzocht de andere Apprentice, maar had lichtelijke moeite met het interpreteren van wat ze zag. De grijns op haar gezicht leek aan te willen duiden dat Redpaw vrolijk was, maar toch leek er iets mis mee. Hoe dan ook, er kwam wederom geen enkel geluid uit de rode tabby. Twirl zelf begon dat gedrag zo ondertussen wel spuugzat te worden, en daarbij was het ook nog eens ontzettend onbeleefd. De Maine Coon vernauwde opnieuw haar ogen. "Als ik heel eerlijk ben, word ik beetje ziek van dit gedoe," miauwde ze, alweer op die norse toon. "Ik weet niet wat je probleem is met mij, maar om de één of andere reden zit je me aan te gapen alsof ik je iets vreselijks heb aangedaan." Twirlpaw stond op en zette een stap naar Redpaw toe. "Als je zo graag wilt dat ik de slechterik ben, wil ik dat best voor je doen, maar je zult de consequenties ook moeten aanvaarden." zei ze, amper hoorbaar voor ieder die niet bij hen stond. Ze zag wel door Redpaw's plannetje heen; een beetje lief en onschuldig doen zodat Twirlpaw de gestoorde maniak zou lijken. Mooi niet.