Hide & Seek or Hide & Jump!! (Glowstick)

De dennenbomen. Ondanks de droogte en de koude bleven deze bomen altijd groen. Nu hadden de twolegs weer vele bomen omgekapt en was het dennenbos weer wat kleiner geworden, toch weerhield het de prachtige witte kattin niet om het te verkennen. Zoals gewoonlijk was ze roekeloos en speels terwijl ze over een stronk heen huppelde. Ze bleef met gespitste oren staan toen ze een ander hoorde lopen. Haar blauwe ogen, gleden langs de stijle boomstronken om zo de dader te vinden. Haar snorharen trilden speels toen een bekende geur haar bereikte. Glowstick. Haar broer, of beter gezegd een van haar broers. Ze zakte iets in elkaar en bleef stilletjes wachtten. Alsof de rode kater een welbekend prooi was stalkte ze hem voorzichtig. Ze wachtte zorgvuldig haar moment af en sprong. Grinnikend landde ze met haar poten tegen de flanken van haar broer en drukte ze haar neus genietend tegen zijn rosse vacht aan. Ze was misschien wat oud om te spelen maar dat weerhield haar niet. Ze kneep haar blauwe ogen even tot kleine spleetjes voordat ze rustig haar staart zwiepte en wat meer afstand nam van haar broer. "Ehum", Mauwde ze geamuseerd.

Hide & Seek or Hide & Jump!! (Glowstick) 2drsaqb

Hij was rustig een wandeling aan het maken, het ging laatst weer eens stukken beter met hem en het was fijn om de geur van dennen in zich op te nemen. Volgens hem rook het heerlijk, en kon hij er ook daadwerkelijk van genie- een kleine pijnscheut schoot in zijn rug toen hij plots op de grond gevloerd werd, alles wat hij had gezien was een witte bol en doordat hij aan het focussen was op de dennengeur had hij haar niet geroken. Echter werd het duidelijk toen er een neusje in zijn vacht geduwd werd en hij weer een beetje hersteld was van de schrik. Kort moest hij lachen om de actie van zijn zusje. "Ook hallo, Jewel."

It's okay to be a Glowstick, sometimes we have to break before we shine.

Hide & Seek or Hide & Jump!! (Glowstick) 8yZbSjz

Spoiler:

De rosse kater had nietsvermoedend en rustig in het sterk ruikende bos rondgewandeld toen ze als een pijl uit een boog tegen hem op gesprongen was. Hoe hij nog nooit een hartverzakking van haar had gehad, was misschien voor haar een raadsel. Haar familie zou toch inmiddels moeten weten dat ze altijd de kans pakte om op een onbewaakt moment, hen aan te vliegen en speels tegen hen te landen en ze zo de schrik van hun leven te geven? Waarschijnlijk had hij haar niet echt gezien, al was ze in beweging en door haar flitsende witte vacht natuurlijk wel makkelijk op te merken in het bos. Geen goede schutkleur, tenzij het sneeuwde, maar dan was het zo koud. Ze had haar neusje geruststellend in zijn vacht gedrukt om hem te laten weten dat ze geen vijand was, zoals een vos of andere kat. Ook wou ze hem niet bevechten, doordat hij dacht dat hij in gevaar was. Gelukkig herstelde hij snel van de schrik en moest hij lachen om haar speelse kunsten. "Ook hallo, Jewel." Mauwde de kater waarna de soepele kattin zachtjes grinnikte. Haar blik stond duidelijk geamuseerd toen ze hem in zich op nam. "In gedachten verzonken, Glow?" Mauwde ze vragend, waarna ze haar wenkbrauwen iets ophief. "Nog niet geleerd dat ik elke kans neem om jullie te grazen te nemen", geinde ze daarna, op een vrolijke toon. Als iemand de soepele witte kat ooit somber zag, zeker als familielid was er iets goed mis.