Locked inside

Ugh. Ara haatte het om vast te zitten, en ze zat hier in dit stomme camp al haar hele leven. Ze had nog geen mentor en dus had Claw haar nog altijd geen toestemming gegeven om naar buiten te gaan. Ze wou dat hij gewoon snel een ceremonie maakte, zodat ze eindelijk een mentor zou krijgen en eindelijk dit verrotte kamp eens zou kunnen verlaten! Er was een hele wereld buiten de barns waarmee ze opgegroeid was, en ze wou verkennen en zien wat er was. Ze wou zien of die clankatten echt zo wreed waren als haar altijd gezegd was, ze wou zien hoe hun gebied eruitzag, ze wou gaan jagen en ze wou gaan vachten en ze wou eindelijk kunnen werken om haar halsband te verdienen!

Eerste post Tornado c:

Ongeïnteresseerd volgden haar ogen een Member die met prooi in zijn bek door het camp liep, grommend naar een poes die op hem af liep alsof ze de prooi wou hebben. Ara was jaloers dat hij wel gewoon naar buiten kon en prooi kon gaan vangen - misschien zelfs op clangebied. Dat zou geweldig zijn, moest hij dat gestolen hebben van dat stelletje slechtgeorganiseerde clankatten. Nee, ze hield niet zo van de clans. Ze haatte hen sinds ze niet eens iets deden voor haar moeder toen die lag te sterven op hun gebied, vlak nadat ze haar vader vermoord hebben. Allemaal omdat ze toevallig op hun gebied waren toen mama beviel van haar domme broer. Hmpf. Ara stond op en wandelde naar de kater, al deed ze net alsof ze ergens anders naartoe ging tot ze hem bijna voorbij ging. Ze snoof de lucht op en een onbekende geur bereikte haar neus - dat moest we clangeur zijn. "Hmm, lekker Clanprooi, is het niet? Goede vangst.", mompelde ze, haar houding tonend dat ze geen interesse had in de prooi, want ze had gezien hoe beschermend de kater erover was.

Ara knikte, haar mosgroene ogen half op de muis gericht al was haar blik nog altijd zorgvuldig ongeïnteresseerd. "Die Clanbeesten verdienen zo'n prooi ook niet.", antwoordde ze, haar stem nog altijd zachtjes. Ze was veel kleiner dan de kater, waardoor het muisje op ooghoogte was en waardoor ze op moest kijken om de member aan te kijken; maar dat deed ze niet zo graag. Toch richtte ze haar snuitje omhoog, omdat ze het onbeleefd vond om zo naar zijn prooi te staren terwijl hij er toch zo duidelijk beschermend over was. "Ik kan niet wachten tot ik ook kan gaan jagen.", vervolgde ze, haar stem respectvol, want ze wou de veel oudere kater niet beledigen.

Ara luisterde respectvol naar het advies dat Tornado haar gaf, ergens ook aanvoelend dat dit niet iets was dat de kater regelmatig deed. Ze glimlachte dankbaar en knikte. "Dankjewel.", miauwde de grijze poes, hem niet recht in de ogen aankijkend maar wel naar hem kijkend - want ze vond het onrespectvol om hem recht in de ogen aan te kijken, zij als kleine Young One en hij als grote Member. "Ik zal het onthouden.", vervolgde de poes, en in haar woorden kon je horen dat ze dat ook meende. Ze apprecieerde dat hij haar probeerde te helpen, en dat zou ze dan ook niet gewoon vergooien. Zo was ze nu eenmaal niet, en sinds de dood van haar ouders kon ze zeker elk advies gebruiken - want advies kreeg ze nu eenmaal niet van dode katten. Die Clankatten waren toch zwak, dat ze op dode katten moesten vertrouwen. De Elite leefde tenminste in het hier en nu, en niet in het verleden zoals hen.

De poes knikte, nog altijd een lichte glimlach op haar snuitje, en haar mosgroene ogen keken toe hoe hij zijn muis weer oppakte. Ze had niet echt iets meer om te zeggen, dus liet ze hem maar gaan - tot ze plotseling besefte dat ze zijn naam niet kende. Ara stond recht, iets te snel misschien want ze botste bijna tegen hem op, en ietwat gegeneerd zette ze snel weer een stap naar achteren. Ze had een beetje ongewild haar snuit tegen zijn schouder geduwd, als dat niet gênant was! "E-excuseer..", verontschuldigde ze zich, haar ogen dan maar op haar poten richtend, haar wangen brandend onder haar grijze vacht. "Maar ik realiseerde me dat ik uw naam niet kende? Ik ben Ara, trouwens.." Ze durfde hem niet echt meer aan te kijken, bang dat hij haar onrespectvol of zelfs ronduit onbeleefd zou vinden.

De kleine poes keek vluchtig op toen hij zich voorstelde als Tornade, knikte en glimlachte lichtjes waarna ze opnieuw een stap achteruit zette. "Oké.", antwoordde ze snel, zachtjes, zich alvast omdraaiend. Dit was gênant en nu wou ze liefst zo snel mogelijk wegvluchten zodat ze hem niet meer onder ogen moest komen. Straks ging hij nog aan Claw zeggen dat ze niet klaar was om een mentor te krijgen, al betwijfelde ze ergens dat hij zo veel moeite ging doen voor een random Young One. "Euhm, dan zal ik u niet meer storen..", zei Ara, waarna ze zich volledig omdraaide en begon weg te lopen.

Topic uit I guess? c: