Consequences

Barksound had ondertussen een hele preek gekregen en had een, naar zijn mening, milde straf gekregen. Hij had zijn excuses moeten aanbieden aan de naaste familie van Whitelion en moest verder nog meer patrouilles doen. Die extra patrouilles gaven hem de kans om nog eens goed uit te kijken naar Brindleleaf, ondanks dat haar vertrek uit de clan ondertussen al moons geleden was. Hij slenterde half en half langs de grenzen van het Thunderpath. Vandaag had hij er al enkele kilometers op zitten, dus zijn poten begonnen aan te geven dat het genoeg was geweest voor vandaag. Ondanks dat hij eigenlijk terug zou moeten gaan, moest hij eerst nog wat gaan jagen omdat hij onmogelijke met lege poten in het kamp aan kon komen. Everstar hield hem namelijk nauwgezet in het oog en daarmee ook de rest van de clan. Hoe de clan feitelijk over hem dacht, wist hij niet. Hij had de clan de afgelopen weken duidelijk ontweken en kwam bewust pas na sharing tongues het kamp binnen. Hij had één van de dagen wel met Amberpaw gesproken, één van de laatste kittens van Brindleleaf. Met zijn gedachten bij de anderen, liep de kater verder door het gras dat het Thunderpath van het open Windclan territorium scheidde. Hij had niet in de gaten dat iemand anders hem ondertussen in de gaten hield.

Eerste post voor Waspsting

De kattin keek op toen een WindClangeur haar neus bereikte. Ze begaf zich dicht bij de grens, maar het beviel haar toch niets. Kort versmalde ze haar ogen en besloot dat ze haar koers zou veranderen, om de geur te inspecteren. Veel had ze niet met WindClan, ze vond immers dat Everstar niet altijd de juiste keuzes gemaakt had, wat had geresulteerd in een coalitie tussen ShadowClan en RiverClan. Bovendien was er een bepaalde WindClanner waar ze wel iets mee had. Een bepaalde kater die ze best nog wel eens wilde ontmoeten, ze had immers een aantal dingen over hem gehoord die hem belangrijk maakte. Haar poten brachten zich richting de geur, en een zwarte kater doemde op in haar blikveld. Hij stond aan zijn kant van de grens, wat goed was; ze was consequent als iemand de grens overstak, maar een plezier in hen terug begeleiden had ze niet. "WindClanner," begroette ze hem met versmalde ogen, en een zekere onuitgesproken vijandelijkheid in haar houding.

Barksound keek op en hield een grote houding aan. Hij was een trotse warrior, ondanks de fouten die hij gemaakt had en hij zou zich niet laten doen door eender welke kat. Zeker geen Shadowclanner die aan de andere kant van het Thunderpath stond. "Shadowclanner," mauwde stevig als wederzijdse begroeting. Zijn oren waren wat naar achteren gezakt en zijn blik schoot even vluchtig langs het Thunderpath. De laatste keer dat hij die overgestoken had, was toen Brindleleaf hem kortaf afgewezen had toen ze bekend had gemaakt dat niet hij, maar Sparrowfeather de vader van haar kits waren.