Luck [kittens]

Haar hartslag versnelde toen ze recht in de ogen van Corra keek. Ze hadden al zo veel problemen gehad afgelopen dagen, konden er nog wel meer bij? "Wat is er?" Met haar voorpoot schraapte Khione over de bodem en haar hart begon in haar keel te kloppen. "Ze hoeven niet naar een andere-" Ze stopte in het midden van haar zin toen ze zich realiseerde dat de kattin aan het begin van de wandeling wou vertellen. "Wat wou je eigenlijk zeggen, aan het begin?" Misschien dat ze het deed om tijd te rekken, misschien was ze wel echt nieuwsgierig. Ze wist het niet. Het enige wat ze wist was dat ze het niet wou vertellen maar het toch moest.

Ongelovig werd de witte She-cat aangestaard door Corra. Oké, ze had haar door. "Ehm... het was iets maar het maakt nu niet meer uit." Mompelde de She-cat en Khione trok nieuwsgierig haar wenkbrauw op, maar al snel begon ze met praten en als de kattinnen niet in zo'n serieus moment was had Khione kunnen lachen. "Ik wilde vragen of je misschien een pauze wilde nemen, ik heb het gevoel dat we beide heel erg gestrest zijn." Haar blauwe ogen werden groot. Natuurlijk, ze had er over na gedacht, maar ze had het nooit werkelijk bedacht. "Niet dat dat nu nog geldt!" Voegde ze er vlug aan toe. Alsof dat het beter zou maken. Ze gaf alleen maar toe hoe graag ze bij de witte She-cat vandaan wou. De pluizige kittypet rolde met haar ogen en trok meteen haar muur weer op, de enige manier waarop ze beschermd zou zijn was in haar eentje, of met zijn tweeën vanwege de kleine kitten tussen haar poten. "Weet je wat? Het is een geweldig idee. Ik hoef die kop van jou even niet meer te zien." Grauwde ze, maar ze had meteen spijt van haar woorden. Nee! Ze kon nu geen zwakte tonen. "Je zoekt zelf maar een She-cat die je helpt met het voedden van je kittens. Een kat die wél melk geeft, in tegenstelling tot jou." Haar vacht was meer overeind komen te staan en haar worden waren hard, maar kalm.

Tranen welde op in de ogen van haar Princess, maar blijkbaar was Khione hier inderdaad de evil queen. Ze kreeg geen happily ever after. Hoe vaak ze het ook zou wensen op een vallende ster of Starclan zou smeken. "Voor als je het nog niet wist, ik heb al zo iemand, ze heet Vitani en ze heeft me genoeg over jou verteld!" Schreeuwde de tabby kwaad. "Hoe je, achter mijn rug om met al die andere katinnen hebt geslapen. En ik liet het steeds maar gebeuren. Ik bleef haar vertellen dat ik je wel kon vergeven maar ik had het fout!" Snikte de Corra en Khione lachte emotieloos. "En jij gelooft alles wat die smerige bloodclanner je verteld? Oh starclan dan heb je nog dommer dan ik dacht." Ze stapte over de kleine kitten heen om bijna neus tegen neus te staan met Corra, maar hield haar staart om het lichaam heen. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en staarde met haar ijsblauwe ogen in de groene van Corra. Ze hief haar voorpoot op, haar nagels uitgeklapt en deze werden een beetje verlicht door de zon. "Ga dan. GA! Ga voordat ik die rotkop van je net zo misvorm als die lelijke rat van je!" Haar stem was luid en bulderde door de twoleg place. Hoe kon ze in hemels naam geloven dat ze naar andere She-cat's ging? Haar poot daalde weer en belande naast de andere onder haar lichaam.

Corra dook in elkaar en keek geschrokken naar haar poot in de lucht. Was dit wat ze wilde? Ze genoot van de angst die katten afstraalde, maar Corra. Haar eigen mate? Het zetten haar aan het twijfelen terwijl ze kort terugdacht aan hun betere tijden. Natuurlijk was Vitani geen 'lelijke rat' maar wat moest ze anders zeggen? "Hou je kop! Vi is prachtig en zij zal tenminste wel in staat zijn een beetje kracht te tonen." Grauwde de tabby nogmaals. "En hoe bedoel je: 'in tegenstelling tot jou'? Dus jij kan ze wel melk geven, he? Vieze..." Een sluwe grijns speelde op de lippen van Khione toen Corra klaar was met praten. "Oh babe, het voelde zo goed." Spon ze in haar oor voordat ze haar grote lichaam tegen die van haar gooide en Corra tegen de vlakte wierp, uitkijkend voor de kittens. "Je hebt geen idee hoe graag ik die strot van je wil openrijten, je wil zien stikken in je eigen bloed en het aan mijn vacht wil voelen kleven." Snauwde ze. "Je houd het nog geen dag vol, babe. Je was gewoon een spel." Khione sprong van Corra af en pakte de kleine, zwarte kitten in haar bek. Haar poten liepen weer naar het bos en ze keek nog een keer achterom, de laatste keer. Niet met verdriet, spijt of afkeer. Nee, trots. Althans dar was in haar ogen te zien. Villains don't get happy endings.