We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Schelpjestherapie vr 17 feb 2017 - 21:05
the cause is hidden
but the result is well known
De tijd leek onmogelijk traag voorbij te gaan. De regen, die nog steeds niet opgehouden was, weerspiegelde perfect hoe hij zich voelde. Hoe veel van zijn Clanleden zich voelden. De sfeer was maar triest, wat zijn persoonlijke humeur ook niet echt bevorderde. Iedereen miste Creamyfrost. Afwezig staarde Stonepaw voor zich uit. Hij had op de vigil zijn favoriete schelpje op de pluizige vacht van de overleden warrior gelegd. Het had hem ergens gerustgesteld, dat kleine gebaar. En zijn blik viel op iemand die misschien dezelfde geruststelling uit dat ritueel kon halen.
De jonge apprentice liep op de kleine kitten af. Hij kon hem niet zien, maar aan de beweging van zijn oren te zien, had hij hem al lang opgemerkt. ”Hé Ravenkit”, Begroette hij hem zachtjes. Hij besloot maar niet te vragen hoe het met hem ging. ”Ik ga bij de rivier schelpjes zoeken, heb je zin om mee te gaan?” Vroeg hij voorzichtig. Dat ze die later op de plek waar Creamyfrost rustte konden leggen, zei hij er maar nog niet bij. Misschien kon hij eerst de zwarte kitten een beetje afleiden.
&Ravenkit
A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie vr 17 feb 2017 - 21:21
Hij had zo lang mogelijk geprobeerd om bij de vigil van Creamyfrost te zijn maar zijn moeder had hem toen de zon onder gegaan was teruggehaald. Ravenkit was dan niet alleen blind, hij was ook nog klein en zijn lichaam zou de koude nacht met de zachte regenbui niet aankunnen.
Nu een kleine dag later had de zwarte tom zich naar buiten geslopen om vervolgens in de opening van de nursury te liggen. Zijn blinde ogen starend naar het niets. Zijn poten waren uitgestrekt terwijl deze zachtjes met een steentje speelde. Niks kon hem opvrolijken, zelfs de verhaaltjes van zijn mama leek hem niks te doen. De tom voelde zich leeg, hol en verdrietig. Er waren geen woorden om te beschrijven hoe hij zich had gevoeld en hoe hij zich nog steeds voelde. Schuldgevoel bleef hem maar achtervolgen. Ravenkit schrok een beetje uit zijn gedachten toen er pootstappen richting zijn kant op klonk en met gedraaide oren naar de geluidsbron merkte hij op dat Stonepaw op hem afliep. ”Hé Ravenkit, ik ga bij de rivier schelpjes zoeken, heb je zin om mee te gaan?”, De zwarte kitten hief zachtjes zijn kopje op, zijn blinde ogen pijnlijk -van het huilen- op die van Stonepaw gericht. Toch gaf hij de apprentice een knikje voor hij zich zelf langzaam ophief.
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie vr 17 feb 2017 - 21:31
the cause is hidden
but the result is well known
Veel fut zat er niet in het doorweekte lichaampje van de kitten. Of het wel een goed idee was om hem nu nog mee te nemen naar de rivier, was een goeie vraag. Straks werd Ravenkit nog ziek. De tabby tom wist trouwens ook heel goed dat het niet toegestaan was voor kittens om buiten het kamp te gaan, en voor apprentices ook niet zonder toestemming. Maar hij had, for once, geen zin om zich aan de regels te houden. De rouwperiode was volop aan de gang, elke kat deed het op zijn manier. Schelpjes zoeken was zijn manier. En hij wilde het delen met Ravenkit, in de hoop dat het hem misschien ook kon helpen.
De zwarte kitten had zichzelf overeind gehesen, Stonepaw wilde niet rude overkomen en liet hem helemaal zelf lopen. Hij zorgde er wel voor dat de kitten voelde dat hij in de buurt was, om hem zo te begeleiden zonder hem te moeten oppakken. ”Is dit je eerste keer buiten het kamp?” Vroeg hij toen, probeerde een gesprekje aan de gang te krijgen om ook zijn eigen gedachten stil te houden.
A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie vr 17 feb 2017 - 21:49
Hoe sterk Ravenkit wou zijn fysiek en lichamelijk was hij kapot. Zijn pootstappen waren sloom en slenterig toen hij Stonepaw volgde richting de uitgang. Normaal gesproken was de kitten altijd trots als hij zelf mocht lopen maar nu wou hij niks anders dan opgetild worden en nooit meer neergelegd worden. Zijn lichaam trilde zachtjes bij de inspanning van zijn spieren maar toch toonde de jonge tom geen zwakte. ”Is dit je eerste keer buiten het kamp? Vroeg de ander en Ravenkit knikte op zijn vraag. "Ja" Antwoordde hij toen zachtjes. "M-mag ik iets vragen Stonepaw?" Fluisterde hij na een korte stilte terwijl hij zijn snorharen tegen apprentice aandrukte en hem zo veder volgde.
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie vr 17 feb 2017 - 22:09
the cause is hidden
but the result is well known
Geduldig liep de jonge tabby naast Ravenkit. Als iemand hen nu zou aanspreken, zou hij niet eens weten wat hij moest zeggen. Hij ‘ontvoerde’ een kitten zonder toestemming van zijn moeder. Waarschijnlijk zou hij hier nog serieus voor op zijn donder krijgen, maar het voelde als het enige juiste om te doen. Voor de zekerheid vroeg hij of het de eerste keer was dat de jonge tom buiten het kamp zou gaan. "Ja" Bevestigde die zachtjes. Oh boy. Nu goed, ze zouden toch niet verder gaan dan de oever van de rivier die langs het kamp heen stroomde. Dat mocht dan toch wel? "M-mag ik iets vragen Stonepaw?" Werd hij uit gedachten gehaald. "Natuurlijk", Reageerde hij vriendelijk. Ondertussen begon hij de rivier stroomafwaarts te volgen, waarbij hij zichzelf tussen Ravenkit en de stromende rivier plaatste, zodat hij er niet per ongeluk in kon lopen.
A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie vr 17 feb 2017 - 22:22
Zijn snorharen streken zachtjes langs de lijf van Stonepaw waardoor Ravenkit precies wist waar en wanneer hij zijn poten moest neerzetten. Misschien was alles één grote zwakke vlek voor zijn ogen de kleine tom kon prima lopen ondanks dat hij blind was. Toch hoe trots hij hier om kom zijn, kon hij nu geen enkel iets positiefs uithalen. Zijn gedachthens bleven maar terug gaan naar Creamyfrost en naar de katten die hij pijn had gedaan. "Natuurlijk", Mauwde Stonepaw vriendelijk nadat de jonge kitten had gevraagd als hij iets mocht vragen. "Heeft schelpjes zoeken een bepaalde betekenis voor u?" De kitten begon langzamer te lopen toen zijn pootkussentjes een nieuwe soort grond aanvoelde die harder en scherper was dan dat die gewend was. De apprentices ging tussen hem in staan en al gauw had de kleine tom door dat ze zich bij de rivier bevonden.
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie vr 17 feb 2017 - 23:04
the cause is hidden
but the result is well known
De manier waarop Ravenkit zijn weg zocht -en ook vond- integreerde de tabby. Het was vreemd maar tegelijk ook geweldig hoe de zwarte kitten zijn eigen manier van voortbewegen had ontwikkeld. Niet genoeg om warrior te worden, had hij horen zeggen. Maar wel genoeg om schelpjes te gaan zoeken. Daar had Ravenkit ook een vraag over. "Heeft schelpjes zoeken een bepaalde betekenis voor u?" Klonk die vraag. Onbewust begon hij zachtjes te spinnen, het was meer een trilling in zijn borst dan een geluid. ”Zeker wel”, Bevestigde hij met een glimlachje.
”Het brengt me rust, het geeft me een fijn gevoel. Ik vind het ook leuk om mijn vondsten met mijn vrienden te delen”, Vervolgde hij. Hij hield halt toen hij een potentieel stukje grond zag. ”Trouwens, dat ‘u’ is nergens voor nodig. Ik ben toch jouw gelijke”, Zei hij zelfzeker. Ook al was Ravenkit nog maar een kitten, dat waren ze wel. ”Goed, schelpjes kunnen scherp zijn, dus ga niet te enthousiast graven”, Zei hij, grinnikte om de herinnering aan zijn eerste pijnlijke ervaring. ”De meeste missen hier en daar een stukje, die mag je aan de kant gooien. Wij zoeken de mooie volle schelpen”, Vertelde hij, waarna hij vlakbij Ravenkit zachtjes de aarde om begon te woelen met zijn voorpoten.
A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie za 18 feb 2017 - 14:34
Nadat de kleine Ravenkit zijn vraag had gesteld begon Stonepaw met zijn uitleg. Hoe ellendig hij zich ook voelde toch luisterde hij aandachtig. Misschien was het inderdaad goed om wat afleiding te hebben. Stonepaw vertelde dat hij dan tot rust kwam en graag zijn vondsten aan zijn vrienden liet zien. De tom knikte, dit hele schelpjes gedoe was toch niet zo slecht zoals hij eerst dacht. De apprentices reageerde toen echter over dat hij hem niet hoefde aan te spreken met u en met een scheve glimlach liet hij zijn oortjes beschamend hangen. "Sorry, aangeleerd" Gaf hij toe, iets opgewekter dan de afgelopen dan. Goed, schelpjes kunnen scherp zijn, dus ga niet te enthousiast graven. De meeste missen hier en daar een stukje, die mag je aan de kant gooien." Legde de ander uit en de zwarte kit knikte terwijl zijn staartje een opgewonden zwiepje gaf toen Stonepaw de grond begon te woelen. Ravenkit zette voorzicht een stapje naar voren -het puntje van zijn staart raakte nog steeds de lichaam van Stonepaw- en begon met zijn pootkussentjes over de grond heen te 'glijden'. Toen er een gladde steenachtige ding zijn poot raakte begon hij zachtjes met zijn nagel over de gevonden ding heen te krassen. Er waren kleine ribbels op te vinden en het liep in een soort boogje op het einde. "Is dit een schelp Stonepaw?" Mauwde hij toen, zachtjes het gevonden ding meer naar de tom toeschuivend.
Onderwerp: Re: Schelpjestherapie za 18 feb 2017 - 20:28
the cause is hidden
but the result is well known
Met wat geduld en moeite zou hij er hopelijk in slagen om Ravenkit wat op te vrolijken. Het was ook een manier om zichzelf op te vrolijken. Dit was zijn manier om om te gaan met het verlies. Bezig zijn met wat hij het liefste deed, maar ook een ander helpen. En nu combineerde hij het nog eens ook. Hij had redelijk impulsief de kitten mee genomen, maar hij wist dat het een goed idee was geweest. Het constante lichaamscontact was vreemd, maar hij vond het niet vervelend. Hij zou ook niet willen dat er iets zou gebeuren met Ravenkit. Hij kende de zwarte tom niet goed, maar hij vond hem tot nu toe zeker wel aardig.
Waar hij zijn zicht had, moest Ravenkit meer vertrouwen op zijn gevoel. Het was dan ook een leuke verrassing toen hij iets vond. Stonepaw had, zelfs met zijn zicht, nog geen schelpje gevonden. "Is dit een schelp Stonepaw?" Vroeg Ravenkit. De apprentice snorde enthousiast. ”Ja, en hij is echt heel erg mooi”, Zei hij opgewekt, voelde de vreugde die hij altijd voelde bij het vinden van zo’n schat. Hij probeerde een manier te vinden om te beschrijven hoe de schelp er uit zag. Geen makkelijke opgave, maar hij waagde een poging. "Hij is zo mooi als de warme zonnestralen op je pels na een koele nacht", Zei hij. "Zo mooi als het gezang van vogels, even mooi als hoeveel een queen van haar kittens houd", Besloot hij. ”Houd hem maar goed bij alright, dan kun je hem straks aan je moeder laten zien”, Snorde hij. Nadat die klaar was met Stonepaw straffen voor het meenemen van de tom zonder toestemming, natuurlijk.
A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?
Onderwerp: Schelpjestherapie 
vr 17 feb 2017 - 21:05
