I am here for you [Crystalshell]

Hij spotte de grijze kattin ergens in een hoekje van het kamp. Hijzelf had het gelukkig niet mee mogen maken dat iemand die hij goed kende gestorven was, dus hij wist niet hoe Crystal zich nu moest voelen. Maar hij wist wel dat het een vreselijk rot gevoel zou moeten zijn. Mooncycle liep langzaam op haar af. "Hey, gaat het een beetje?" Vroeg hij voorzichtig. Hij wist dat een slechte woordkeuze haar alleen maar meer pijn kon doen, maar de tom wist ook niet wat hij in deze sitiuatie kon doen voor haar. En daarbij kende hij Crystalshell niet geweldig goed, maar hij had wel met haar gepraat. En daarom wilde hij er voor haal zijn, niemand moest immers alleen door de dood van iemand dichtbij hem of haar gaan.

Ze keek nogal verbaasd op toen ze en stem hoorde. Crystalshell was aan het denken over Creamyfrost, wat niet echt een verrassing was aangezien hij pas was overleden en zij zijn kittens droeg. "Hey, gaat het een beetje?" vroeg Mooncycle nogal voorzichtig en de zilveren kattin knikte langzaam, het ging absoluut niet. Ze had het Creamy willen vertellen van de zwangerschap, maar toen ze binnen was gekomen was hij al dood. Ze voelde de tranen weer opkomen en stapte naar voren voordat ze haar kop op zijn schouder legde en snikte. "Hij had beloofd voor de kittens te zorgen als ze er waren... en nu dit" Fluisterde ze gedempt.

De kattin zette een stap naar voren en legde snikkend haar kopje op zijn schouder. Moon liet haar, ze had dit nodig. "Hij had beloofd voor de kittens te zorgen als ze er waren... en nu dit" Fluisterde Crystal. Haar worden werden gedempt door zijn vacht, waardoor het amper hoorbaar was. Hij schrok er een beetje van. Moon wist het echter goed te verbergen. Hij had niet geweten dat ze kittens verwachtte, maar dat had ze hem dan ook niet verteld, dus dat kon hij ook niet weten. Maar hierdoor wist hij wel dat het alles alleen maar erger maakte voor de kattin. "Ik weet dat we elkaar niet zo goed kennen, maar ik wil wel dat je weet dat ik er voor je zal zijn als je iemand nodig hebt. Je hoeft er niet alleen doorheen te gaan." Beloofde Moon haar en hij meende het ook.

Hij liet haar maar en leek een beetje geschrokken door het nieuws over de kittens. "Ik weet dat we elkaar niet zo goed kennen, maar ik wil wel dat je weet dat ik er voor je zal zijn als je iemand nodig hebt. Je hoeft er niet alleen doorheen te gaan." Beloofde hij en ze wist meteen dat de jonge kater het meende. Met een laatste kleine snik deed ze een stap naar achteren en knikte "Bedankt.. Mooncycle" Miauwde ze, nogal zwaar ademend. "Ik hoop gewoon dat de clan de kittens accepteert, we waren niet eens mates" Zuchtte Crystalshell.

Crystalshell liet nog een laatste snik ontsnappen voor ze een stap naar achteren deed. "Ik hoop gewoon dat de clan de kittens accepteert, we waren niet eens mates" Zuchtte de zilveren kattin. "Dat zullen ze vast wel. Wel meer katten zijn geen mates en hebben kittens. Daarbij zal het niet hen schuld zijn dat Creamyfrost dood is." Mooncycle wist dat die woorden haar waarschijnlijk pijn zouden doen, maar het was de waarheid en het was het beste er niet omheen te draaien. "Zolang je gewoon doorgaat met je leven zal alles wel goed komen." Probeerde de kater haar te verzekeren.

Ze dacht dat ze iets voelde, een van de kittens die haar schopte misschien. Het gaf haar een warm gevoel en ze glimlachtte naar de grond. "Dat zullen ze vast wel. Wel meer katten zijn geen mates en hebben kittens. Daarbij zal het niet hen schuld zijn dat Creamyfrost dood is." dat was waar... maar het was nog steeds een moeilijke gedachte om mee te dealen. "Zolang je gewoon doorgaat met je leven zal alles wel goed komen." Ja, hij had gelijk. Toen besefte Crystalshell opeens dat er helemaal geen schopje was geweest, het kwam door Mooncycle! "Bedankt" miauwde ze met een waterige glimlach. "en sorry dat ik nou juist jou moest hebben om bij uit te huilen'

Moon zag de grijze kattin even naar de grond glimlachen, wat hem wel nieuwsgierig maakte, want hij zag zelden nog een glimlach op haar gezicht na Creamyfrost's dood. Dat was tenminste al iets positiefs, dacht hij vrolijk. "Bedankt" miauwde ze met een waterige glimlach. "en sorry dat ik nou juist jou moest hebben om bij uit te huilen' Moon glimlachte, daar waren vrienden toch voor. "Geen probleem. Weet dat ik er altijd voor je ben, we zijn immers vrienden." De woorden kwamen er makkelijk uit, want het was de waarheid. Moon wist dat ze nu nog niet zulke goede vrienden waren, maar hij wist ook zeker dat ze makkelijk beste vrienden konden worden. Vooral door de recente gebeurtenissen, hoe depressief ze ook mochten zijn.

"Geen probleem. Weet dat ik er altijd voor je ben, we zijn immers vrienden." Antwoordde de kater en Crystalshell knikte. Dat waren ze inderdaad. Ze wist heus wel dat het vreemd was om na de dood van een geliefde, die nota bene de vader van haar kittens was, meteen iemand leuk te vinden... Maar ze kon niet loslaten dat ze hem tenminste een beetje leuker vond dan de andere katers in deze clan. "Dan ehh, zal ik nu maar stoppen met je lastig vallen" miauwde ze. Ze moest even voor zichzelf uitpuzzelen of ze de kater nou echt leuk vond... Hij zou nooit de plek van Creamyfrost innemen...

Moon zag haar knikken. Good, anders had hij zichzelf erg voor schut gezet door zichzelf haar vriend te noemen als zij het niet zo zag. "Dan ehh, zal ik nu maar stoppen met je lastig vallen" Zei Crystal. "Je valt me nooit lastig, geloof het of niet. Grinnikte hij. Crystal was de enigste die soms meespeelde met zijn vaak wat kinderlijke gedrag. "Maar ik heb toch niet meer zoveel te zeggen, dus je mag wel gaan. Hij zei het op een toon alsof hij haar baas was, maar het was natuurlijk allemaal vriendelijk bedoeld. Misschien kon haar sfeer wat opvrolijkt worden door zijn gedrag. Waarschijnlijk niet, maar het was een proberen waard.