Who are you ? -open voor iedereen

Phantom lag ontspannen op de grond, hij waste zich langzaam en grondig, zijn tong schuurde zorgvuldig over zijn spinrag kleurige haren in poging ze netjes in de plooi te leggen. Noraal gesproken zou Phantom niet zoveel aandacht besteden aan zijn uiterlijk en was hij al klaar in een muizentel* maar vandaag niet vandaag was de gespierde kater lui en had hij besloten zichzelf eens te verwennen. Hij onderdrukte een gaap de uit zijn bek ontsnapte, twee rijen tanden waar vele onschuldige dieren hadden tussen gezeten, katers, poezen, zelfs kittens waren gedood om de drug levend te houden die zijn gedachten vulde, om de hunkering naar warm, onschuldig bloed aan te wakkeren en het verlangen naar het geluid van de laatste woorden van zijn slachtoffer die vervaagden het gefluister van de bladeren te voeden. Maar vandaag moest hij het doen met de gedachte eraan, Phantom stond op en rekte zich uit, zijn poten
tintelden van de slaap die was voortgekomen uit het lange niets doen. Hij wandelde wat door het zachte gras dat vochtig van de dauw onder zijn poot kussentjes veerde, Hij moest misschien eens terug naar die muisbreinen uit de bloodclan. Het idee alleen al om het reine, krachtige ras van de Rouge's Samen te brengen in een groep was belachelijk, het enige voordeel dat hij er uit trok was dat ze hem nieuwe prooi konden bezorgen en dat hij nu even niet meer alleen was om de clans op stang te jagen maar verder... nee het was gewoon belachelijk. Phantoms maag gromde als een oude das, zijn tong tintelde bij de gedachte en vers sappig vlees, de geur van pas
gedoode prooi en de zout-zoete bos aroma's die je al kan proeven als de prooi nog op de grond licht. Al snel kwam het trippelen van
konijnenpootjes en het huigen van de jachtige adem tot zijn gehoor. Phantom sloop langs een lange dode boom stonk die was veroverd door vele stinkende zwammen en wetend dat de muffe lucht van de paddenstoelen zijn geur zouden maskeren stond hij stil. Daar zat het konijn knabbelend van een pluk gras, onwetend dat de dood naar hem gluurde.. KRRR-AA-K, het konijntje keek op en vluchtte weg, Iets had Phantos middag eten weggejaagd en die iets zou het berouwen.

*ik lief het woord

Met sierlijke kattin sprong met behendige passen van tak naar tak hoog in de bomen, steeds vaker gebruikte ze de hogere wegen in plaats van de dorre bosgrond, Het was veel slimmer als je eraan dacht dat prooi haar dan moeilijker zou kunnen ruiken wanneer ze zich liet vallen en haar vlijmscherpe klauwen in het onschuldige beestje boorde. Nooit was het moeilijk voor haar geweest om zich zo te verplaatsen, ook al konden velen katten niet eens door bomen lopen. Imbisielen die niet eens een deftige sprong kunnen wagen of er gewoon te laf voor zijn. Een koude grijns verscheen op haar lippen toen ze eraan terugdacht hoe ze ooit had gezien hoe een incompetente clanleerling het probeerde en een loodrechte val naar de grond maakte , het kind was opslag dood. Oude herrineringen dreven onrustig rond in haar hoofd, vroeger had ze vaker clangebied liggen te begluren en walging kwam in haar op dat haar bloedeigen zus er ooit zelf had willen bijhoren. Een kleine blaas kwam haar mond uit hoe ze eraan terugdacht hoe die smerige clankatten haar hadden afgemaakt. Haar zus kon dan wel oerstom zijn maar het bleef familie. Met sierliujke sprongen begon ze langzaam te dalen , maar blijkbaar had ze de verkeerde boom hiervoor uitgekozen want niet veel later brak de dode tak waarom ze neerkwam door. En harde krak weerklonk door het bos toen Darkness aan haar val begon, dat was kinderspel voor haar . Na een paar rare draaien te hebben gemaakt in de lucht kwam ze met een plof beneden neer . Recht op haar poten mat haar nagels in de bezwamde stronk te slagen waar ze op was neergekomen. Pas later had ze door dat een paar ogen haar woedend aanstaarde. Waarschijnlijk had ze zijn prooi weggejaagd met haar niet geluidloze val van daarnet. "Oh sorry heb ik je prooi soms weggejaagd ?"mauwde ze zoet maar geen enkel sprankje berouw of spijt klok erin door , omdat het er ook niet was.

Een soepele zwarte gedaante kwam naar beneden, in een zachte plof stond ze op de dorre, bemoste bosgrond. Ze keek Phantom poeslief aan alsof hij de lieve klein zoon was en zij de oude vergeetachtige Oma. 'Oh sorry heb ik je prooi soms weggejaagd ?' fluisterde ze met een haast enge honingzoete stem. Phantoms snorharen trilden van ergernis, de honende naklank in de stem van de zwarte poes galmde in zijn oren. Een uitdaging zo dicht bij en zo voor de handliggend, alsof de kat afgeslacht wou worden, het verlangen om de poot* op te nemen en een littekenen achter te laten die haar gladde zwarte pels zou beschadigen of zelfs iets verder was groot maar ergens wist Phantom dat hij dat beter niet kon doen, nog niet, dat hij beter eerst kon wachten. Hij moest nog even een stukje toneel spelen, brullen tieren en alle wat daar bij hoort en verder zou hij nog wel zien. 'Ja natuurlijk heb je mijn prooi weggejaagt, schurftige vlooienbaal!!!' bulderde Phantom. Zijn anders emotieloze ogen kregen een woedende glans en hijgend blies hij zijn koude adem uit. Phantom moest haar even haar zin geven, haar het gevoel geven dat ze slimmer was dan hem, sluwer. 'Als een hersenloze eekhoorn door de kruipen, er zijn katten die willen jagen weet je, vuile hondenkop!!!' Dit was een prachtige woede uitval vond Phantom, Hij moest moeite doen om niet te grijnzen om een of andere reden wist dat alleen zo hij misschien iets kon opvangen van een volgende prooi of dat ze dat misschien zelf ging worden ookal leek Phanton dat eerder onwaarschijnlijk. Hij vloekte schor als een zieke kraai alsof hij zich echt druk maakte over het gevluchte konijntje, terwijl er eigenlijk iets heel anders in zijn gedachten speelde.

*handschoen

De zilverachtige kat kon er blijkbaar niet echt mee lachen dat darkness haar entree zo luidruchtig was, ze had alleen paar dat oliedommd konijn weggejaagd. De keter begon te scheldenen te tieren maar woorden deerde Darkness nietlanger meer. "oh alsof dat het enige konijnin het woud was" mauwde ze sarcastisch terwijl ze nonchalant haar inktzwarte poot begon te likken. Even lietzd haar ogen op de kater rusten en al snel had ze door dat hij haar het lieft metteen aan stukken had gescheurd, maar blijkbaar hield hij zich in. Hij was sterk geboud en darkness kon zijn spieren zien oner de rimpelingen in zijn zilveren vacht. Geen clangeur maarwel de geur van diverse andere rouges . Darkness begonnieuwsgierig te worden, deze kater zag er niet echt uit alsOf hij zou samenwonenpet zijn vriendjes. "zeg zit jijin een of andere rouge-groep" mauwde ze op haar gebruikelikke zoetheid waar nu haar nieuwsgierigheid een beetje in doorklonk. Ze liet haargifgroene Weer op de katerrusten ."wie Ben jij eigenlijk ?"

Srry voor de kortheid ;_; zit op ipod

Phantom zwaaide geïrriteerd met zijn staart. 'oh alsof dat het enige kinijn van het woud was' bromde de onbekende poes. Hij gromde uitdagend, in Phantoms ogen blonk de misleiding van woede en irritatie, twee dingen die elke rouge wou uitlokken, twee dingen die zo makkelijk te spelen waren. De poes liet haar blik nadenkend over phantoms lichaam glijden terwijl er een geïntimideerde glans in haar ogen verscheen, Phantom vond die glans wel leuk, daar haalde hij zijn voordeel uit zijn kracht die andere verbleekte dat ze zo loslipigger werden uit angst of uit bewondering en samen met zijn sluwheid was het een dodelijk krachtig wapen. 'zeg, zit jij in eéén of andere rouge groep?' vroeg de poes, haar stem was weer zoet als een vanille bloem . 'De bloodclan heeft de eer om mij te mogen er kennen als leider' Loog Phantom, hij liet subtiel zijn stem wat zachter worden, wat vriendelijker. Hij bouwde langzaam haar bewondering op en dat wist hij, het was als een tweebeen val voor de ratten, als ze ver genoeg kwamen klapte die dicht en was het over, Phantom was precies het zelfde maar toch wist hij dat deze poes het zou overleven, ze was veel te handig. 'Ik heb even mijn kamp achter me gelaten om me te kunnen concentreren op de volgende aanval op een van de clans' ging hij fluisterend verder 'Wie ben jij eigenlijk' vroeg de poes nieuwsgierig. 'Ik ben Shiroi' Zei hij hooghartig. Het was nog te vroeg om zijn echte naam bloot te geven dat zijn later misschien wel gebeuren.

Meteen antwoordde de zilvere kater en zijn stem klonk anders dan voordien , 'De bloodclan heeft de eer om mij te mogen er kennen als leider' mauwde hij en zijn stem werd bijna onhoorbaar zachter. Bloodclan.. ze had de geur die nu ook om haar zus golfde moeten herkennen. 'Ik heb even mijn kamp achter me gelaten om me te kunnen concentreren op de volgende aanval op een van de clans' ging hij fluisterend verder, 'Ik ben Shiroi' Zei hij hooghartig. Darkness trok een wenkbrouw peinzend op , ze wist dat hij loog Sparkle had haar genoeg verteld over bloedclan. Toch speelde ze gladjes zijn spelletje mee. "Zo zo , ik wist niet dat Bloodclan een nieuwe leider had" mauwde ze met haar honingzoete klank. "Aangenaam. De naam is Darkness" ging ze verder terwijl ze hem nog eens strak opnam. Eigenlijk was bloedclan vrij interesant , haar zus had haar al meerdere karen willen meenemen maar steeds had Darkenss gezegd dat ze er nog even over ging nadenken. Maar beetje bij beetje kwam haar haat voor de clans weer boven, hoe haar zus en haar moeder waren afgemaakt , hoe ze haar hebben uitgescholden als oud vuil omdat ze niet een van hen was. Haat werd nu door haar lichaam gepomp door haar bevroren hart. "Ik overdenk al langer om mij bij jullie te voegen "ging ze door en zette een paar stappen dichter naar de kater die zichzelf Shiroi noemde. Darkness was nu toch op en top klaar, ze had al veel te lang niemand meer in de haren gevlogen. Niet dat ze hem wou aanvallen , maar wanneer er een aanval op de clans zou plaatsvinden zou zij op de eerste rij staan.

Hoop dat het oke is ~ Ipod

'Zozo, ik wist niet dat de Bloodclan een nieuwe leider had' Fluisterde ze, haar stem was glad als water en honingzoet, Phantom herkende het maar hier keek hij dwars doorheen. Deze poes kon niet liegen, niet voor Phantom maar hoe ze zijn sinistere, gevoelloze woorden had weten te kraken was een raadsel. 'Aangenaam, ik ben Darkness' ging de poes, haar zwarte pels glansde in het zon licht dat door de takken sijpelde. 'Ik overdenk al langer om mij bij jullie te voegen' vervolgde Darkness nadenkend 'Darkness' zei Phantom alsof hij haar voorstel niet had gehoord 'Interessante naam, ze past goed bij je' ging hij subtiel verder. 'je pels is zo duister als de nacht' fluisterde hij, zijn stem was licht als het ritselen van de bladeren. 'Maar spijtig genoeg voor jou heeft de nacht geen geheimen voor mij, je kan niet liegen, niemand kan met Shiroi's gedachten spelen, daar is hij te slim voor' Nu had hij haar, niemand kon liegen tegen Phantom hij wist te goed hoe het moest hoe het ging want hij had het al zoveel gedaan en nu waren zijn woorden ondoordringbaar. Hij kon je laten geloven dat een beuk een linde was, zijn slinkse woorden waren gevaarlijker dan ze leken. Als je zijn tong volgde belande je in zijn klauwen, zo ging het met elke prooi, dom naïef en onschuldig, het was bijna onmogelijk om dan niet toe te slaan. Maar deze poes was dat niet, hij zou open kaart moeten spelen om haar vertrouwen te winnen. 'Hoe wist je dat ik geen Bloodclan leider was?' Zonder op een antwoord te wachten vervolgde hij:' Ik ben misschien niet de leider maar ik heb wel macht, als je wilt kan ik een goed woordje voor je doen' vertelde hij ingaand op haar vraag, Phantom wist meteen dat het verdacht klonk maar als het lukte zou hij haar vertrouwen hebben gewonnen.

'Darkness' Mauwde phantom nadenkend 'Interessante naam, ze past goed bij je' ging hij subtiel verder. 'je pels is zo duister als de nacht' fluisterde hij, 'Maar spijtig genoeg voor jou heeft de nacht geen geheimen voor mij, je kan niet liegen, niemand kan met Shiroi's gedachten spelen, daar is hij te slim voor'. Darkness trok een wenkbrouw uitdagend op, "Spijtig genoeg kan jij ook niet liegen, niet tegen mij want ieder ander zou het wel kunnen geloven. Maar ik ben wel slim genoeg om uit te vogelen dat je mij niet zo snel je echte naam gaat zeggen." ging ze honingzoet verder maar even kil als altijd. Leugens , ze waren zo makkelijk om te kraken .. te doorzien. Haar hele leven is Darkness voorgelogen en bedrogen , ze had geen betere training kunnen krijgen. Blijkbaar kon ze zilveren kater er niet mee lachen dat Darkenss zijn leugens had doorzien , maar al snel herstelde hij zich en stond daar alsof hij nooit heel even verslagen was geweest in zijn eigen spel. 'Hoe wist je dat ik geen Bloodclan leider was?' mauwde hij en zonder op een antwoord te wachten ging hij verder :"Ik ben misschien niet de leider maar ik heb wel macht, als je wilt kan ik een goed woordje voor je doen' vertelde hij ingaand op Darkness' vraag. "Nu omdat mijn lieve zusje namelijk zich bij jullie heeft gevoegd en mij een beetje heeft over proberen te halen." mauwde ze met een grijnsje op haar gezicht dat niet veel goeds voorspelde. "Als je mij wil voorstellen aan je leider, mij oke. Ik heb al even beslist om jullie te komen opzoeken" mauwde ze afsluitend . " Ik betwijfel of je mijn zusje kent , haar naam is Sparkle. Ze lijkt allesinds van uiterlijk in geen enkel opzicht op mij, alleen haar karakter " lachtte darkness koud terwijl ze de kater bleef aankijken. "Bloodclan lijkt me een goed idee, alleen het kruipen voor een leider keur ik een beetje af " ging ze verder

Dus haar zusje zat in de bloodclan... Phantom wist ze bedoelde: een sneeuwwitte poes met een duister karakter, een kreng. Phantom haalde herinneringen op van een maan terug. De sneeuwwitte pels de smalende ogen en slinkse woorden. Van karakter waren Sprankle en darkness een tweeling, als je op het uiterlijk af ging waren ze nog niet eens kennissen. Phantom staarde emotieloos in darkness' ogen, een lach speelde op zijn gezicht. Een lach die al zoveel katten had verraden, een lach die zelfs de grootste krijgers naar hun dood zou begeleiden. Een lach van, ik weet iets dat mee heel goed van pas komt. Een leugen. Toch stak er iets, als het gif van een wesp, misschien kon deze poes die al zoveel van zijn trucks te niet had gedaan ook deze door zien, Phantom was er nog nooit op gekomen dat mensne hem om de tuin zouden leiden en zelf in hun val lokken. Al snel liet hij het idee varen, en zonder ook maar een rimpel verandering in zijn gezicht ging hij verder op wat de poes had gezet: Ik snap wat je bedoeld, Scourge is een Muizenbrein, Rouge's horen elkaar wel te steunen en voor kunnen berijden op gevechten met clanidioten of andere rouge's maar het aanbidden van zijn macht is muizendrek' Phantom schudde zijn pels alsof hij gebeten werd door een vlo maar daar was hij veel te schoon voor. Phantom ging verder:'De Bloodclan kan maar een beperkt aantal rouge's onder de duim houden, als jij mee komt is het mogelijk het gezag van Scourge te verzwakken tot dat iemand die geen uilskuiken is de macht kan overnemen iemand als jij en ik' Hij bleef recht in de ogen van de slinkse poes staren en sloeg zijn spierwitte staart netjes voor zijn gespierde poten.

-heeeel erg laat srr darkness-