& Blackclaw

Die vieze gore geur droop langzaam bij haar mond naar binnen. Streelde niets vermoedend haar longen en kwamen weer naar buiten druipen. De geur van vreselijke Shadowkatten. Die elke dag weer patrouille lopen en hun vieze geur verspreiden over bomen takken bloemen en gras. Maar wat deed zo'n verdwaald windclan katje hier eigenlijk. Tijdens de jacht rende ze zo snel als haar kleine pootjes konden dragen achter een haas aan. Maar hij was haar te snel af en voordat ze ook maar iets in de gaten had was ze terecht gekomen in deze benauwde situatie. Ze zat vast tussen de thunderclan grens en de shadowgrens. En met beide wou ze niets te maken hebben. Alsof het haar wat kon schelen wat die stelletje rot katten aan het doen waren. De bladeren onder haar poten kraakte bij elke stap die ze zette, en de bomen gingen heen en weer door de harde wind die er stond. Het zou zo meteen wel stortregenen. Rimpels vormde zich boven haar neus wanneer een druppel net boven op haar neus terecht kwam en uit elkaar splatste.. Duizenden kleinere druppels vlogen vervolgens in het rond. Mooi, het noodweer kwam nog eens eerder dan dat ze in gedachten had. Als ze ergens een hekel aan had was het wel de combinatie van regen wind en kou. Dat zorgde altijd voor een hoop ellende. Terwijl de regen steeds sneller naar beneden viel en vervolgens op de grond neer donderde rende Eaglestrike heen en weer naar een plaats waar het droog en veilig zou zijn. De bladeren werden langzaam nat en bleven aan heer pootjes hangen. in de verte, niet zo ver van haar vandaan, begon zich een wazige grot te vormen. Dat kon ze momenteel wel goed gebruiken. Zonder erbij na te denken rende ze naar de grot toe en wachtte af tot de regen zou stoppen. Langzaam krulde ze haar staart op der heen en begon het water van haar pootje af te likken.

-Ja sorry begin faalt altijd bij mij ghaha-

Blackclaw had de regen al lang voorspelt voordat hij ook maar één windclankat geroken had. Hij had in het kamp nog lopen mopperen, meer tegen zichzelf dan tegen een andere kat, over dat er een hels noodweer zou kunnen losbarsten en dat het hoe dan ook misschien wel een teken van de starclan zou kunnen zijn. De kater ziet bijna altijd de slechte kant van het leven en hij had de kampuitgang nog niet eens bereikt toen hij zegmaar al een heel woordenboek volhad van mopperen. Toen hij even later dan ook aan het jagen was langs het donderpad en het begon te regen kon er dan ook een "Oh fijn!" niet aan ontbreken. Hij was snel beginnen rennen langs het stinkende donderpad en de monsters schoten in een razend snel tempo voorbij wanneer Blackclaw een grot opmerkte. Hij tuurde door zijn natte zwarte pels, die aan zijn ogen er wat voor zorgde dat zijn gezichtsveld werd belemmerd, over het donderpad heen en schatte hoe ver het was. 1, 2, 3 hooguits 5 meter ver.. Hij liep nog even verder, tot dat de grot vlak voor hem, met het donderpad tussen hen in, als een veilige schuilplaats uitblinkte. Hij wou net een stap over het donderpad wagen toen er een monster voorbij raasde, zijn pels helemaal nat maakte en hij in de grot nog een klein puntje van een kattenstaart naar binnen zag glippen. Blackclaw had het niet zo op andere katten, en al zeker niet als ze vijandig waren. Maar het regende zo erg dat het struikgewas geen beschutting biedde en het kamp was zo ver weg dat hij toch naar de grot zou moeten, hoe dan ook. Hij rook eens of hij een geur herkende maar hij rook alleen donderpad. Toen er geen monsters waren waagde Blackclaw het erop en liep als een razende over het donderpad en schoot de grot in. Gelijk proefde hij de geur van windclan en zag hij groene felle ogen die fel uitstaken vergeleken het zwart, rost - witte lijfje van de poes. Hij rechte zijn rug en keek haar fel aan, maar wel vriendelijk. "Boe." mopperde hij en ging zitten.

"Boe." een mopperende stem kwam langzaam dichterbij terwijl Eaglestrike snel haar hoofdje omdraaide. Op het moment kon ze hem wel in de haren vliegen enkel en alleen omdat hij een verschrikkelijke Shadowclan kat is. Iets waar ze niets mee te maken moest hebben. De zwarte gedaante kwam dichterbij terwijl zijn blauwe ogen haar onderzoekend aankeken. De licht groene ogen van Eaglestrike liet ze evenals hij over zijn lichaam glijden. De gitzwarte huid paste waarschijnlijk bij zijn karakter evenals zijn clan. Zwart, gevoelloos en dom. Het enigste waarom ze hem niet gejaagde was die regen. Ze schatte hem overigens ook nog een ouder dus dat zou ze nooit gewonnen hebben. En daarbij kan ze hem moeilijk die regen insturen. Dan word hij nat en koud en waarschijnlijk ziek. Dat zou ze andere niet aan kunnen doen. Langzaam liet ze haar oog weer naar buiten glijden. De regen druppels vielen naar beneden en vormde grotere plassen op de grond. De grond die eerst knoerthard was werd langzaam modderig. Even knipperde ze met haar ogen en draaide zich met een ruk om. ''hoi.'' was het enig zinnige was eruit kwam. Ze wou geen gesprek met hem aangaan of een of andere vrienden relatie. De gedachten eraan alleen al. Een vriend in de Shadowclan. Wat een onzin. Alsof je met die katten ooit bevriend zou kunnen zijn. Langzaam krulde een van haar mondhoeken omhoog. Alsof ze in zichzelf iets grappigst aan et vertellen was terwijl dat helemaal niet het geval was.

-sorry voor kort stukje, moet even inspelen op Eaglestrike haha-

Toen hij ging zitten ging hij vlak tegen der aan zitten, ergens was het perongeluk maar omdat hij niet dom wou overkomen tegenover een andere kat deed hij alsof het de bedoeling was. "Hoi." Zij de poes en ze trok even later één van haar mondhoeken omhoog. Blackclaw had dat helemaal niet verwacht, hij dacht dat ze een vijandige kreet zou laten horen.. van schrik? Dan zou hij lachen maar van vijandschap zou er een gevecht gekomen zijn. Hij had al helemaal niet verwacht dat ze zou antwoorden en er niet vandoor gaan. Nouja, in de regen die ondertussen buiten woedde had hij het zelf ook niet gedaan. Hij keek haar nog steeds met zijn doordringende blauwe ogen aan, nadenkend over wat ze nou juist deed. Hij kon op eerste instantie dat omhoog gaande mondhoekje van de poes niet plaatsen, maar daarna dacht hij dat het misschien hoorde bij haar begroeting en dat het vriendelijk bedoelt was. Dus vervolgde Blackclaw op en nogal brommende manier: " Kijk uit, ik ben een brompot dus of je gaat nu snel weg, of je blijft en hoort mijn gemopper maar aan." Zegt hij bemoedigend en hij snaterd een luide, hijgende lach erachteraan. Blackclaw was wel wat oud, dat hoorde je soms aan zijn lach. Vooral als het erg koud was, hij net in de neerslag liep of als het heel warm is. Tevreden legde hij zijn kop op zijn poten en grijnsde nog steeds half lachend, terwijl hij haar aankeek.


- Geeft niet hoor, ik moet ook in de rol van Blackclaw komen, ik speel hem nu voor de eerste keer zegmaar xD -

De ogen van de kater bleven op haar gericht. Wanneer zij haar mondhoek omhoog deed leek het alsof de kater even niet wist wat hij moest doen. Alsof zij hem in de war had gebracht. Verder had ze ook helemaal niet door dat de kater tegen haar aan lag. Hij deed het gewoon zonder te vragen of om te kijken. Hij liet zich vallen tegen haar aan. Alsof het de normaalste zaak was. Ook liet Eaglestrike er niets van merken. Ze wou niet sneu overkomen, of preuts. Zijn blauwe ogen bleven haar maar aanstaren. " Kijk uit, ik ben een brompot dus of je gaat nu snel weg, of je blijft en hoort mijn gemopper maar aan." Wat, zei gaat echt niet weg, niet voor een vieze Shadow kater. Ze snauwde eventjes en liet zich vervolgens ook liggen op de grond. ''Ik ga voor niemand aan de kant, en zeker niet voor jou.'' dat laatste kwam er lichtelijk spottend uit. Niet dat het bedoeld was maar zo kwam het waarschijnlijk wel over. De regen werd steeds minder totdat de zon langzaam door scheen. Lichtstralen begonnen door de bomen te schijnen en raakte de modderige grond. Grote plassen vormde zich in kuilen in de grond en rond bomen met wortels die erboven uitkwamen. Langzaam draaide ze haar hoofd om naar de kater en bekeek hem weer eens. ''Wat kwam jij hier doen, hoorde jij niet bij je clan leden te zitten?'' vroeg ze vervolgens rustig. Hij was hier vast en zeker niet om de natuur te komen bewonderen. En daarbij om de hele tijd bij een brompot te liggen was ook wat. Langzaam legde ze haar hoofd op haan poten en keek recht naar voren. Ze voelde zijn ogen naar haar staren. Zonder erop te reageren bleef ze naar de inmiddels droge lucht kijken. Als de grond nog ietsje droger zou zijn zou ze hem zo peren.

- Je hebt met Birdkit gepost ipv Eaglestrike xD -

Blackclaw keek de poes nog steeds met een strakkere blik aan. Ze leek het niet door te hebben dat hij tegen dr aan lag en ze zei er al helemaal niets op. Blackclaw had dat niet zien aankomen, hij dacht wel dat ze inmiddels weg zou zijn nu hij die zag dat het droog was buiten. Ze ging ook liggen en snauwde naar Blackclaw: "Ik ga voor niemand aan de kant, en zeker niet voor jou." Dat laatste stukje kwam er lichtelijk spottend uit. Blackclaw wist niet of ze het echt zo bedoelde of niet, maar in ieder geval hoorde hij de spot in haar stem. De regen werd steeds minder en de zon kwam langzaam weer tevoorschijn. Blackclaw had niet door dat er grote plassen zich ontstonden in kuilen in de grond, want hij bleef al de hele tijd gefocust naar de poes kijken. Langzaam draaide ze haar hoofd weer en bekeek hem weer eens. "Wat kwam jij hier doen, hoorde jij niet bij je clan leden te zitten?" vroeg ze vervolgens rusitg. Blackclaw was ergens een beetje geschrokken voor de lieve en rustige ondertoon in haar stem, hij moest wel toegeven dat hij dat al helemaal niet had zien aankomen. Hij zag nooit iets aankomen bij deze poes, ook omdat hij haar niet kende maar haar humeur leek altijd te veranderen. In tegenstelling tot Blackclaw, want hij was zegmaar altijd wel slecht gehumeurd. Hij was gewoon een brompot.. " Ik was in het kamp eerst, 'k Had natuurlijk al van te voren geweten dat het erg veel zou regenen maar ons kamp had voedsel nodig en ik moest jagen dusja, ik ben er toch op uit getrokken." De poes had ondertussen, net zoals Blackclaw, haar kop op haar poten gelegd. Ze zag er ergens een beetje moe uit, ookal klonk haar stem toch opgewekt. "Ik besloot langs de grens te jagen en toen was inmiddels het noodweer al losgebarsten. Het kamp is te ver, dus ik zag een grot. En toen zag ik je daar net nog ingaan, ik stond natuurlijk niet te springen om met jou alleen in een grot te gaan zitten maargoed. Als het kiezen is tussen wat regen of met een windclan poes in een grot zitten schuilen dan kies ik toch de schuiloptie. Als ik het op vierboom kan verdragen, dan toch ook in deze kleine grot!" Blackclaw snorde eens en begon toen het haar op zijn poten plat te likken.

Snel stond Ealgestrike op en draaide zich naar de zwarte kater toe. Haar groene ogen keken hem onderzoeken aan. Tot nu toe, leek de zwarte kater erg in de war door haar. Nouja, niet dat het haar wat uitmaakt want ze was toch van plan om ieder moment te vertrekken. De grote grot, bleef de koelte erg lang hangen, en omdat buiten de zon scheen waagde ze aan paar stappen een de buiten wereld terwijl ze met een half luisterend oor naar de kater aan het luisteren was. " Ik was in het kamp eerst, 'k Had natuurlijk al van te voren geweten dat het erg veel zou regenen maar ons kamp had voedsel nodig en ik moest jagen dusja, ik ben er toch op uit getrokken." De kater stopte eventjes, en zij draaide zich om in de zon, zodat ze hem toch kon aankijken. "Ik besloot langs de grens te jagen en toen was inmiddels het noodweer al losgebarsten. Het kamp is te ver, dus ik zag een grot. En toen zag ik je daar net nog ingaan, ik stond natuurlijk niet te springen om met jou alleen in een grot te gaan zitten maargoed. Als het kiezen is tussen wat regen of met een windclan poes in een grot zitten schuilen dan kies ik toch de schuiloptie. Als ik het op vierboom kan verdragen, dan toch ook in deze kleine grot!" Ja tuurlijk, het kamp was te ver voor zo'n zogenaamde stoere kater. Een mondhoek op haar mond gleed langzaam omhoog. 'sukkel' bedacht ze in zichzelf. ''Aha, dus je jaagt veel voor de clan? Vraag mij in hemels naam niet waarom ik hier ben gekomen, want dat is dus echt een verhaal waar geen knoop aan vast te binden is.'' Langzaam keek ze omhoog richting de lucht, de eerst ooit zo donkere zwarte wolken hadden plaats gemaakt voor de blauwe heldere lucht, vervolgens liet ze haar hoofd zakken en keek weer naar de gitzwarte kater. Langzaam ging ze in een plas water zitten en legde haar staart naast haar neer.

Snel stond Ealgestrike op en draaide zich naar de zwarte kater toe. Haar groene ogen keken hem onderzoeken aan. Tot nu toe, leek de zwarte kater erg in de war door haar. De grote grot, bleef de koelte erg lang hangen, en omdat buiten de zon scheen waagde ze aan paar stappen een de buiten wereld terwijl ze met een half luisterend oor naar de kater aan het luisteren was. Een mondhoek op haar mond gleed langzaam omhoog. ''Aha, dus je jaagt veel voor de clan? Vraag mij in hemels naam niet waarom ik hier ben gekomen, want dat is dus echt een verhaal waar geen knoop aan vast te binden is.'' Langzaam keek ze omhoog richting de lucht, de eerst ooit zo donkere zwarte wolken hadden plaats gemaakt voor de blauwe heldere lucht, vervolgens liet ze haar hoofd zakken en keek weer naar de gitzwarte kater. Langzaam ging ze in een plas water zitten en legde haar staart naast haar neer. Blackclaw snuifde eens geamusseerd. "Nou nu wil ik het wel weten!" Snorde hij met een mopperend toontje. Zijn rugharen kwamen zachtjes overeind toen hij de kattin daar zo in de koude plas zag zitten. Voor hem was dat gevaar, hij kon helemaal niet tegen regen. Als hij de poes daar zo zag zitten in de plas leek het wel alsof hij een zwakkeling was, hij durfde het helemaal niet om in een rivier ofzo te springen. Veel te koud en je vacht ging er van plakken aan je lichaam, heel erg vervelend. Blackclaw kwam dichterbij en hij liep traag naar buiten, de takken knakten onder zijn poten en hij ademde de vochtige lucht in. Hij ging op de takjes liggen en wastte verder zijn poten.

De zwart gekleurde kater snorde zachtjes terwijl zijn rug haren langzaam overeind rezen. "Nou nu wil ik het wel weten!" zei hij terwijl hij langzaam omhoog kwam om vervolgens ook de grot uit te komen. Volkomen op zijn hoede zette hij langzaam zijn poten voor zich uit. Bij elke stap die hij zette kraakte de takjes. De lucht om hen heen was erg vochtig en zorgde ervoor dat alles aan elkaar plakte. Langzaam tilde ze haar poot op en liet haar tong eroverheen glijden. ''Oké het begon er allemaal mee dat ik op jacht moest. Ik had een perfect dik konijn gevonden, langzaam sloop ik erheen om erop af te springen. Maar hij hoorde mij doordat ik op een takje stond. Ik sprong op en liep zo gauw als ik kon achter het konijn aan. Maar hij ging richting de shadow&thunderclan. En ik heb niet gevraagd om hier te komen. Wanneer ik terug wou begon het bewolkt te worden, en ik had geen zin om dat pokke stuk in de regen terug te lopen. Ik kwam deze grot tegen en school eronder.'' Even haalde ze adem en keek afwachtend naar de kater. De plassen water die op de grond stonden begonnen langzaam door de zon te verdampen. Het vocht ging de lucht in richting de wolken en loste toen op in de wolken. ''Maar, ik moet zo meteen gaan, ze zouden zich waarschijnlijk afvragen waar ik ben, en dan stink ik ook nog een naar een shadowclan kat. Als ze dat ruiken dan gaan hun gedachtens door het dolle heen. hahaha.'' geinde ze erachteraan. Langzaam stond ze op en schudde een paar keer met haar staart heen en weer om het koude water van zich af te halen. Daarna liep ze naar de zwarte kater en veegde ze het water aan hem af. ''Misschien dat we elkaar ooit nog eens zien.'' zei ze lachend en ze draaide zich om.

De lucht om hen heen was erg vochtig en zorgde ervoor dat alles aan elkaar plakte. Langzaam tilde ze haar poot op en liet haar tong eroverheen glijden. ''Oké het begon er allemaal mee dat ik op jacht moest. Ik had een perfect dik konijn gevonden, langzaam sloop ik erheen om erop af te springen. Maar hij hoorde mij doordat ik op een takje stond. Ik sprong op en liep zo gauw als ik kon achter het konijn aan. Maar hij ging richting de shadow&thunderclan. En ik heb niet gevraagd om hier te komen. Wanneer ik terug wou begon het bewolkt te worden, en ik had geen zin om dat pokke stuk in de regen terug te lopen. Ik kwam deze grot tegen en school eronder.'' Even haalde ze adem en keek afwachtend naar Blackclaw. "Zo zooo.." Kon hij alleen maar geinterresseerd uitbrengen, ze kon haar verhalen zo levendig vertellen. Blackclaw spitste even zijn oren naar achteren omdat hij dacht wat te horen maar luisterde daarna weer met volle aandacht naar haar. De plassen water die op de grond stonden begonnen langzaam door de zon te verdampen. Het vocht ging de lucht in richting de wolken en loste toen op in de wolken. ''Maar, ik moet zo meteen gaan, ze zouden zich waarschijnlijk afvragen waar ik ben, en dan stink ik ook nog een naar een shadowclan kat. Als ze dat ruiken dan gaan hun gedachtens door het dolle heen. hahaha.'' geinde ze erachteraan. Langzaam stond ze op en schudde een paar keer met haar staart heen en weer om het koude water van zich af te halen. Daarna liep ze naar de zwarte kater en veegde ze het water aan hem af. ''Misschien dat we elkaar ooit nog eens zien.'' zei ze lachend en ze draaide zich om. Blackclaw rilde en sprong achteruit door het koude water die ze aan zijn vacht had afgesmeerd. Normaal had hij bij een andere kat al lang zijn nagels in die zijn vacht geslaan maar deze keer hield Blackclaw zich in, niet bewust zelfs. "Is er iets mis aan Shadowclan geur?" Grijnsde hij nog steeds even stoer als daarvoren. "Ik weet heel zeker van wel. " Zegt hij en stapt met zijn poten in de modder een beetje naar voren tot hij vlak naast haar staat. "Wat is je naam dan? Dan kan ik je tenminste beter begroeten dan 'mysterieuze poes' de volgende keer." Blackclaw snorde bij die gedachte en hij drukte snel zijn snuit speels in haar flank, alsof hij haar een duwtje wilde geven en voor het eerst rook de geur van de windclan eens vertrouwd..

"Is er iets mis aan Shadowclan geur?" De zwarte kater grijnsde even naar haar "Ik weet heel zeker van wel. " vervolgde hij snel. Langzaam liep hij naar haar toe. Zijn pootjes verdwenen in de modder en voor ze et door had stond hij naast haar. Langzaam draaide ze haar hoofd naar hem toe en keek hem afwachtend aan. "Wat is je naam dan? Dan kan ik je tenminste beter begroeten dan 'mysterieuze poes' de volgende keer." Langzaam gleed een mondhoek omhoog. ''Mijn naam is Eag...'' Ze kon haar zin niet afmaken of het gesnor kwam van de zwarte kater gevolgd door zijn snuit tegen haar flank. Op dat moment wist ze niet zo goed wat ze moest doen. Er ging van alles door haar heen. Ze schudde even met haar hoofd heen en weer en sprong daarna snel achteruit. Verschrikt keek ze de zwarte kater aan, en wachtte het moment af. Waar was hij in vredesnaam mee bezig, ze kende hem niet eens, ze wist zijn naam niet en ze wist ook niet of hij überhaupt wel te vertrouwen was. ''Mijn naam is Eaglestrike.'' maakte ze haar zin af. Zijn blauwe ogen leken op dat ene moment zo gevoelig, zo ongevaarlijk en zo vriendelijk. Bijna te vertrouwen, maar shadowkatten mocht je nooit vertrouwen. Je wist nooit wat ze van plan waren en wat ze in hun schilt uitvoeren. Voor hetzelfde geld wou hij haar alleen maar versieren omdat hij iets moest hebben uit de windclan, en dat kon ze niet hebben. Langzaam draaide ze zich weer naar de grot en keek naar de modderige grond. Poot afdrukken waren nog erg zichtbaar. Langzaam draaide ze haar hoofd weer om naar de zwarte kater. ''Waarom deed je dat, je neus in mijn flank steken.'' Je hebt daar toch niets te zoeken? Of wel dan. Wou ze er eigenlijk achteraan roepen, maar dat deed ze niet. nee ze hield zich in als een echte dame. En als een echte dame ging ze ook op het vochtige gras zitten wachtend op een verklaring van de zwarte kater. Terwijl de blauwe vriendelijke ogen telkens door haar hoofd spookte.

''Mijn naam is Eag...'' Ze kon haar zin niet afmaken of het gesnor kwam van de zwarte kater gevolgd door zijn snuit tegen haar flank. Op dat moment wist ze niet zo goed wat ze moest doen. Er ging van alles door haar heen. Ze schudde even met haar hoofd heen en weer en sprong daarna snel achteruit. Verschrikt keek ze de zwarte kater aan, en wachtte het moment af. ''Mijn naam is Eaglestrike.'' maakte ze haar zin af. Blackclaw was bedroefd omdat ze zo achteruit sprong. Even verscheen er een doffe, verdrietige uitdrukking in zijn helderblauwe ogen maar even snel als hij gekomen was vermande hij zich weer en de uitdrukking maakte plaats voor een normale kille blik. "Blackclaw." Zei hij simpel en ging een beetje nonchalant zitten. Langzaam draaide ze zich weer naar de grot en keek naar de modderige grond. Poot afdrukken waren nog erg zichtbaar. Langzaam draaide ze haar hoofd weer om naar de zwarte kater. ''Waarom deed je dat, je neus in mijn flank steken.'' En als een echte dame ging ze ook op het vochtige gras zitten wachtend op een verklaring van de zwarte kater. Terwijl de blauwe vriendelijke ogen telkens door haar hoofd spookte. Blackclaw keek even naar de modder en even liep hij naar het vieze bruine drekje waarna hij de sporen uitveegde. Hij maakte strepen met zijn klauwen in de richting van het schaduwclan kant om duidelijk te maken dat het rennende sporen waren. Zo zouden ze denken dat hij uit de grot kwam en terug naar de schaduwclan gegaan was in plaats van dat hij hier eigenlijk nog een praatje maakte. Hij ging weer zitten zoals daarvoor, deze keer vlak voor de modder, en schudde de modder uit zijn vacht. "Ik dacht dat windclan katten de slimste katten waren, dus zou je het toch zo zelf kunnen bedenken? Of moet ik het zelf echt doen, Eaglestrike?" Bij haar naam stokte hij even maar daarna grijnsde Blackclaw en hij trok een mondhoek omhoog.

Zijn ogen keken dof voor zich uit wanneer zij naar achteren sprong. Niet dat het was kon uitmaken maar toch, de gedachten erachter om een ander pijn te doen. "Blackclaw." kwam er nogal simpel uit zijn mond, en ging echter er nonchalant bij zitten. Zijn ogen gleden langzaam naar de modder en liep naar een modderig plekje om vervolgens zijn poot sporen uit te wissen. Zodat niemand wist dat hij hier geweest was. wanneer de sporen weg waren maakte de kater genaamd Blackclaw met zijn nagels afdrukken zodat het net leek alsof hij weggerend was. Langzaam ging hij weer zitten als voorheen en schudde de modder van hem af. Kleine stukjes modder vlogen door de lucht en kwam vervolgens terecht tussen het andere modder. "Ik dacht dat windclan katten de slimste katten waren, dus zou je het toch zo zelf kunnen bedenken? Of moet ik het zelf echt doen, Eaglestrike?" hij stopte eventjes bij haar naam te noemen maar al snel was er een grijns op zijn gezicht te zien en trok hij een van zijn mondhoeken omhoog. Een beetje onverschillig keek ze de zwarte kater aan met meerdere vragen die in haar hoofd rondspookte, Was hij geboren in de Shadowclan? Had hij familie een partner en vrienden? Of nog erger had hij ooit een kat van een andere clan gedood? ''Ja, tuurlijk wij windclan katten zijn zeker niet dom dat ontken ik niet. Maar het was nogal onverwachts. En zeker om dat mee te krijgen van een Shadowclan kat. Maar om daar niet te veel over na te denken...'' even stopte ze met praten en slikte ze. Ze zou nu echt een gesprek aangaan met een patser, een shadow kat misschien dat ze ooit in de toekomst nog eens vrienden zouden kunnen gaan worden ''Heb jij, ooit in je leven een andere kat vermoord. Eentje uit een andere clan?'' Wat vroeg ze nou weer voor een stomme vraag. In haar gedachten leek het allemaal stukken stoerder en nu klonk ze zo waardeloos als wat. ''ach laat ook maar.'' mompelde ze. En langzaam tilde ze haar staart op en legde hem weer langs der neer.

Een beetje onverschillig keek de poes Blackclaw aan. Afwachtend bleef hij dr aankijken, ookal wist hij niet eens wat ze zou gaan antwoorden. Na een tijdje onzeker haar aan te staan gapen gaf ze uiteindelijk antwoord. ''Ja, tuurlijk wij windclan katten zijn zeker niet dom dat ontken ik niet. Maar het was nogal onverwachts. En zeker om dat mee te krijgen van een Shadowclan kat. Maar om daar niet te veel over na te denken...'' even stopte ze met praten en slikte ze. Blackclaw zijn gezichtsuitdrukking veranderde, hij trok zijn gezicht in een verwonderde uitdrukking. Hij had een redenering verwacht, al zeker niet zo'n scherp antwoord. "Heb jij, ooint in je leven een andere kat vermoord? Eentje uit een andere clan?" vroeg ze. Even dacht Blackclaw dat ze enthousiast afwachtend naar zijn antwoord was, maar die gedachte zwoof al lang weer weg. "Ah laat ook maar." mompelde ze, waarna ze langzaam haar staart optilde en die langs haar weer neerlegde. Blackclaw zijn spieren spande op en vijandig snauwde hij scherp: "Als mijn leven erop aankomt ga ik me toch wel verdedigen zeker?!. De woorden kwamen er haast spugend uit. Al snel besefte Blackclaw wat Eaglestrike net werkelijk had gezegt. Waarom vroeg ze zoiets? " Waarom moet je dat eigenlijk weten?" zei hij scherp, maar minder dan daarvoor met een achterdochtige ondertoon

De witte poes zag hoe de spieren van de kater zich langzaam samentrok. Elke spier werd zichtbaar voor haar. Snel stond ze op en rechte ze haar rug, gooide haar staart in de lucht en trok haar bovenlip op. "Als mijn leven erop aankomt ga ik me toch wel verdedigen zeker?!.'' De woorden waren hard, kwam er bijna spugend uit. Langzaam krulde ze haar rug krom en kropen de haartjes langzaam omhoog. " Waarom moet je dat eigenlijk weten?" Weet kwam het er gewelddadig uit, bedreigend bijna. Maar minder dan daarvoor. Van alles spookte er door haar kop heen. Ze wist gewoon dat ze die smerige shadow kat niet kon vertrouwen. En daarbij was ze in het nauw gedreven. Achter haar was het Shadow gebied, en voor haar stond Blackclaw, nog steeds pissig om de vraag die ze aan hem vroeg. En aan zijn houding te zien was het een duidelijke ja. Of anders hij leek het zo blijken. ''Ik heb geen idee wat jouw probleem is, maar wat je me hier flikt..'' Ze stopte even, al haar spieren stonden op scherp haar oren leken geluiden te horen die ze hiervoor niet gehoord had, haar ogen stonden scherp en zagen alles beter. Langzaam liep ze naar de kater toe en haalde uit met haar klauw. Vervolgens liep ze snel langs hem heen en liep een eindje het bos in. Vervolgens stopte ze eventjes en draaide zich om. Ze keek in de blauwe ogen van de kater ''Het was een vergissing om jouw te vertrouwen.'' haar woorden kwamen er vies uit, alsof hij een kat was van de allerlaagste rang. Daarna draaide ze zich om en liep verder het bos in. Dit was het ergste wat ze ooit i haar kattenleven heeft gedaan. Nooit zou ze een andere clankat meer vertrouwen.

-topic uit lol-

Ze trok haar bovenlip omhoog en ontblootte haar tanden, haar haren reesden overeind en Blackclaw had zich nooit kunnen voorstellen dat hij haar ooit zo zou zien. ''Ik heb geen idee wat jouw probleem is, maar wat je me hier flikt..'' en toen stopte ze even terwijl bij Blackclaw de woorden doordrongen die ze net gegrauwd had. Dacht ze dat hij haar verraadden had?! Langzaam liep ze naar hem toe, maar Blackclaw had er geen besef van omdat hij diep in gedachten verzonken was. Hij zag haar nog net aankomen en uithalen met haar klauw naar zijn gezicht, maar al zijn automatische reacties waren uitgeschakeld. Blackclaw voelde een snijdende pijn van haar nagels die zich onder zijn linkeroog hadden verwond. Hij voelde het bloed uit de wonde stromen over zijn wang, en het bloed maakte zijn vacht plakkend. Het stroomde verder terwijl Blackclaw een grote grauw liet horen waarna hij het heldere bloed even zag en daarna ook proefde in zijn mond. Vervolgens liep ze snel weg langs hem heen en liep een eindje het bos in waarna ze zich omdraaide en staarde in zijn helderblauwe ogen die tot vijnijnige spleetjes geknepen waren. "Het was een vergissing om jou te vertrouwen!" Haar woorden kwamen er vies uit, alsof hij van de laagste rang was. "Dag Eaglestrike." Grauwde Blackclaw simpel toen ze het bos verder in verdween en Blackclaw spurtte weg naar zijn kamp.