STORYLINE EVENT || Flood!

Chivypaw was een beetje blijven hangen bij de Gathering. Het was stiekem veel te gezellig met de rest van de apprentices. Omdat ze niet vastgebonden waren aan regels had ze het ook iets te lang gemaakt met wat rond te snuffelen, oeps. Nu ze door het territorium liep rook ze pas de angstgeur. Huh? Ze versnelde haar pas. Chivypaw had de bouw van haar vader, maar de snelheid van haar moeder. Toch was ze een beetje stijf omdat ze niet zo ver en zo veel ging wandelen als de rest van haar leeftijdsgenoten. Daarom duurde het vrij lang voordat ze bij het camp kwam. Ze zag verschillende natte katten. Wat logisch was omdat het camp zich op een eiland bevond. Toch rook ze nog steeds die doodsangst. Waarom? Toen ze een paar katten hoorde roepen ging ze wat dichterbij. Huh? Waar was het gebleven? Ze zag letterlijk niets dan water. Niets dan water... Haar blauwe ogen vergroten zich toen ze het doorhad. Sh*t haar kruiden! Dat was het eerste dat in haar kopje schoot. Ze plonsde in het water. Toen haar poten grond verloren zwom ze naar haar vorige hol. Toen ze een piepje hoorde was het tweede wat ze dacht: sh*t de anderen. Ze bleef trappelend zwemmen toen ze ongeveer boven haar hol zat. Toen ze niets vond haalde ze diep adem en dook. Het water deed pijn in haar ogen, maar door het troebele water zag ze wel de ingang. Ze zwom ernaartoe. Toen zag ze nog een luchtplaatsje. Haar kop brak door het water. Ze haalde diep adem. Overal dreven haar kruiden. Ontredderd keek ze ernaar. Iets zwart trok echter meer haar aandacht. Haar hart sloeg een tel over toen ze Ravenkit zag. "Ravenkit, kom eens naar mij toe," mompelde ze niet eens wetend of het katje wel kon zwemmen. Haar kruiden waren verloren. Alles wat ze kende was verloren en dat drukte op haar maag.

Tag: Ravenkit
Locatie: In de medicine-cats-bubbel
OOC: Jullie stalkers! En omg Demi you are mean! wauw zoveel toens in mijn tekst hahaha

Het ene moment probeerde hij wanhopig zijn hoofd bovenwater met enkel zijn voorpoten omdat zijn ene achterste poot niet meer werkten, voornamelijk door de klap die hij had gekregen tegen rotswand, het andere moment kwam er een kater binnengezwommen en sleepte die Pearlypaw als eerste naar buiten. Stormwind. Het spookte maar vaag door zijn kop, want zijn lichaamstemperatuur daalde zienderogen door zijn natte, koude pels. Tegen de tijd dat de grote grijze kater hem ook bij zijn nekvel had gepakt, hoorde hij niet erg goed wat hij zei en was het dus een verschrikkelijke verrassing toen hij plotseling onder water werd getrokken. Hij probeerde zachtjes mee te peddelen met zijn poten, maar dat lukte nauwelijks door zijn door de bijtende kou die zijn spieren verlamde als een soort van gif. Zijn ene poot kon hij door een of andere reden nauwelijks meer bewegen, en het gaf hem opnieuw dat slechte voorgevoel dat hij had gehad, enkele seconden voordat het kamp zich had gevuld met water en angst. Toen Crumblepaw aan de oppervlakte kwam, was hij er zeker van dat hij nog nooit zo gretig naar adem had gehad. Hij strompelde aan de kant en hoe hard hij zijn best ook deed, moest hij zich eerst ineen laten zakken voordat hij opnieuw op vier poten probeerde te klauteren. Dat lukte echter niet best, want zodra hij op zijn linkerachterpoot een heel erg klein beetje druk zette schoot er een felle steek door zijn been. Die zag er trouwens niet erg natuurlijk gevormd uit. Toch besloot hij naar de rest van de katten te hinken, zijn gewonde achterpoot opgetild.

Tag: Rest van de Clan
OCC: Zijn poot is verpletterd door de klap. Hij probeert het niet te laten merken.

"Chimepaw!" De bruine tabby draaide haar kop richting de stem. Haar mentor, Sagefeather, kwam haar kant op gezwommen. Er ging een vlaag van opluchting door de kattin heen. De Warrior klom bij haar op de rots, waardoor het wel heel krap werd. "Ik neem je mee, oké? Alles komt goed," zei de Warrior. Het begon er op te lijken dat Sagefeather op het moment meer in paniek was dan zijzelf. Eerst was ze even in paniek geraakt maar vanaf het moment dat ze goed en wel op de rots stond en de situatie een beetje kon overzien was ze vrijwel direct gekalmeerd. "Als jij naast me zwemt kun je het ergste van de stroming tegenhouden en moet het lukken", vertelde Chimepaw het idee waarop ze inmiddels was gekomen. Zo zouden ze bij het droge moeten kunnen komen.

Tag: Sagefeater

Raincloud lag rustig te slapen in de warrior’s den. Veel katten waren naar de Gathering gegaan en zij was één van de warriors die in het kamp waren gebleven. Sommige waren misschien op jacht of zaten op de open plek te wachten, maar Raincloud was moe van de vorige dag en had zichzelf daarom getrakteerd op een heerlijke, ongestoorde slaap. Ze droomde nu niet, maar dat betekende niet dat ze licht sliep. Pas toen er water in haar gezicht spatte, werd ze met een schok wakker. De grijze kattin keek verward om zich heen, nog niet helemaal begrijpend wat er aan de hand was. Haar nest begon vol te lopen met water en nadat ze weer een plens water in haar gezicht had gekregen, sprong ze instinctief overeind. Haar hoofd stond weer helder en ze keek geschokt om zich heen. De den was overstroomd! Ze zwom de den uit naar het midden van het kamp, waarbij ze in paniek om zich heen keek. Waar moest ze naartoe? Het kamp leek onherkenbaar in het woeste water. Ze moest blijven zwemmen en ze volgde een aantal andere katten die dezelfde kant opgingen, die haar uiteindelijk naar een droog stuk leidden. Ze hief zichzelf op het droge en schudde zich uit – wat weinig zin had met de regen – en keek om zich heen. Nu ze niet voor haar leven moest zwemmen, had ze even de tijd om te beseffen wat er was gebeurd. De wanden van het kamp hadden het dan toch begeven, waardoor het water er ongestoord doorheen stroomde. Nog steeds verrast door de hele situatie keek ze om zich heen, van het overstroomde kamp naar de andere doorweekte katten die op het droge stonden. Was iedereen al aanwezig?


Tag: Clankatten die in veiligheid zijn
OOC: Achievement unlocked: posten op school

Voor een paar enkele minuten leek de hoogte waar de kleine tom zat hoog genoeg te zijn om het water te ontsnappen maar toen zijn zwarte lichaampje in contact kwam met het stroomde water piepte hij het uit van angst. Er was geen andere weg meer en het water bleef maar stijgen. Ravenkit wurmde zich zo ver mogelijk in de kleine holte dat het gesteente zijn pels openhaalde en het bloed over zijn ruggengraat begon te lopen. Water spetterde tegen zijn natte vacht aan terwijl de tom zijn blinde ogen dichtkneep. Dit was de straf van Starclan, hij had Creamyfrost vermoord en nu kwamen ze hem halen. Zijn dood zou langzaam en pijnlijk zijn, er was geen ontsnapte aan. Ravenkit trilde vanaf het puntje van zijn oor tot het einde van zijn zwarte pluizige staart toen het water meer begon te stijgen en tot aan zijn buik kwam. Nog heel eventjes en dan zal hij gehaald worden. De dood stond naast hem, wachtend tot hij hem mee kon nemen. De kitten slaakte nog een paar angstkreten en toen alle hoop verloren leek te zijn hoorde hij iemand neer zich toe zwemmen. Het water reikte nu al zijn neus en de tom moest zijn best doen om het water niet binnen te krijgen. Chivypaw's stem holde door de overstroomde medicine cat den heen vertellend dat hij naar haar toe moest komen. "C-hivy..paw!" Piepte hij, zijn voorpoten zoekend naar een plek waar hij zich mee naar voren kon trekken. "Ik- ik zit vast!" Zijn stem was schel van angst terwijl het water om hem heen rood kleurde door de wonden die op zijn lichaam creëerde.
Ravenkit worstelde maar zijn lichaam zat klem en het water steeg zo hard dat hij binnen een paar seconde al helemaal onder water zat. Luchtbelletjes verlieten zijn mond en stegen naar de oppervlakte waar nog een kleine luchtbubbel te vinden was. De kittens lichaam verlamde al snel van de kou en zijn longen vulde zich met het rivierwater. Het zou niet lang meer duren dat zijn lichaam het begaf en hij nooit meer wakker zou worden. 'Het spijt me mama, Chivypaw, Creamyfrost, Stonepaw.. en de rest van Riverclan. Ik heb jullie te veel pijn gedaan, te veel last op jullie schouders gelegd en nu is dit.. mijn straf' Met de gedachthens sloot de tom zijn blinde ogen en liet het water zijn longen binnenstromen. Binnen enkele secondes was zijn lichaam van levend naar levenloos veranderd.

Tag: Chivypaw(?)
Note Hij zit klem tussen de wanden en het water is zover gestegen dat hij onder water zit en nu bewusteloos is (dus nog niet dood! Maar wel bijna!)

Nog steeds had ze niet echt een idee wat er aan de hand was. Ze herkende het water, ze wist wat het was, immers was ze een Riverclanner. Maar het feit dat het water ín de Nursery stond, was het gene waar ze haar kopje niet over kon breken. Haar baby-blauwe ogen stonden helder, maar haar kopje was wazig. Uit instinct was ze gaan watertrappelen en als ze door zou hebben wat er gaande was, zou ze in paniek schieten in en verdrinken. In deze state zou ze 't overleven. Sterker nog, ze werd in haar nekvel gegrepen en door iemand meegenomen.
Dat was het moment dat het tot Scarletkit doordrong dat ze bijna verdronken was, als haar instinct niet was ingekickt. Nu hing ze in de bek van Stonepaw, die haar uit de Nursery had gehaald en op 't droge zetten. Haar doorweekte vachtje werd schoon en warm gelikt door de apprentice die bij haar stond. Ze snorde zachtjes een bedankje en terwijl hij weg ging, ging ze zelf door met zichzelf droog te likken. Scarletkit keek om zich heen, langzaam maar zeker drong het tot haar door wat er gebeurd was en eigenlijk wilde ze rond gaan vragen. Maar met de paniek die er was, wist ze dat ze geen antwoord zou krijgen. Dus besloot ze maar te blijven zitten en op de uitkijk te blijven of er andere kittens waren met wie ze kon praten.

Nu hij uit het water was, besefte hij pas hoe hard zijn poot toegetakeld was door de klap. Op het eerste gezicht zaten er maar een paar lichte krasjes op, maar de vorm ervan was onheilspellend - waar er ooit bot of pees had gezeten was het nu dunner, gezwollen of dikker dan normaal. Ook de pijn drong meer door dan in het water, en die sloeg helemaal aan tot in zijn heupen waardoor hij voor de tweede keer op een rij tegen de grond zakte met zijn achterlijf. Hij kreunde zachtjes met een grimas, verbeet de pijn en hield zichzelf voor zich niet zwak voor te doen, maar het verscheurende, brandende gevoel in zijn heupen en alle botten die daar achter lagen zwolg enkel maar aan. Zijn ogen zochten enkele vertrouwde gezichten in de menigte van de "geredde" katten, maar hij wilde Chivypaw en Nightstream hier niet lastig mee vallen. Er waren vast ergere gevallen dan hij op dit moment, want in de verte hoorde hij een hartverscheurende schreeuw die niks goeds voorspelde, die hij vaag herkende van Butterpact. Verwoed probeerde hij zichzelf voort te trekken op twee en een halve poot, maar bij elke beweging die hij maakte protesteerde zijn hele lichaam, schoot een felle steek door zijn hele lichaam en leek het brandende gevoel alleen maar erger te worden. Mmpff.

|| Tag: Alle katten die gered zijn, Chivypaw (?), Nightstream (?)

Hoe ze het geflikt had wist ze niet. Maar de nursery was leeg bij aankomst. En daarmee leek alle hoop uit haar hart te sijpelen. Toch moest ze zichzelf dwingen te geloven dat haar kittens gered waren en niet door de stroming waren meegesleurd. Op dat moment van hoop realiseerde ze zich echter pijnlijk goed dat ze zichzelf in een behoorlijk gevaarlijke situatie bevond voor een drypaw zoals haar. Ze had niet de juiste vacht om te zwemmen en haar spieren waren ook niet zo ontwikkeld op zwemmen zoals andere katten. Kou overwelmde haar compleet en met een wanhopige blik rond het kamp besefte ze zich dat de meeste katten die in de moeilijkheden zaten al geholpen waren of nog werden geholpen. Zij zelf kon niets doen.. De clanleider kon niets..

Het stak haar in haar hart maar met de kracht die ze nog in zich had en de adrenaline die door haar lichaam suisde dwong ze zichzelf terug uit het verzopen kamp en vond haar weg terug naar de oever om bijna klappertandend zichzelf er uit te hijsen. Echter gaf ze zichzelf weinig tijd om te wennen aan het feit dat ze weer op het droge stond en hief haar kop op. Een warrior sprak haar snel aan over waar de anderen waren en met een snelle knik begaf ze zichzelf richting het groepje ongeluk. "Iedereen" Haar stem klonk even scherp over de menigte heen. Zoekend rondkijken. "Controleer of iedereen er is. Als we nog iemand missen, meld het per direct aan mij of Panthergrowl en waar je deze kat voor het laatst gezien hebt!" Terwijl ze regen nog steeds uit de hemel op haar neerstortte en haar korte vacht aan haar huid plakte bleef ze zoekend rondkijken voor ze toch bijna angstig een naam in het specifiek uitriep. De kat die ze nu maar wat graag wou zien. Met de vier kleine foutjes die haar hart overgenomen hadden..

"Stormwind?!"

-Iedereen die gered is + Stormwind

Silvercloud, die nog steeds in een wilg zat aan de andere kant van het kamp, liet haar blik over het kamp gaan. Ze zat hier veilig en had ook een zeer goed zich over het kamp. De andere katten die veilig waren stonden aan de andere kant van het kamp op het droge. De zilveren poes liet zichzelf naar beneden zakken en sprong de laatste twee meter het water in. Ze was een goede zwemmer en het was voor haar dus geen probleem om wat tegen de stroming in te zwemmen. "Iedereen" Het duurde niet lang voordat ze bij het kleine stukje droog kamp, aankwam. "Controleer of iedereen er is. Als we nog iemand missen, meld het per direct aan mij of Panthergrowl en waar je deze kat voor het laatst gezien hebt!" Ze trok zichzelf recht en liet haar blik naar Panthergrowl gaan, die in Starclansnaam veilig was. Gelukkig. Haar blik veranderde direct toen ze zag dat twee belangrijke katten nog ontbraken. Chivypaw en Ravenpaw. Haar ogen werden wat groter. Chivypaw was mee naar de gathering geweest, maar was toch weg en Ravenpaw had ze het laatst bij Tinkerpaw gezien, die er ook niet was. "Waar zijn Chivypaw en Ravenpaw?!" mauwde ze toch angstig. "En Tinkerpaw!" Silvercloud had zich naar Panthergowl gedraaid. Waar waren hun kittens?!

Tag: (Iedereen een beetje), Panthergrowl

Tot zijn grote verbazing dook Tinkerpaw omlaag. Ze had vast gezeten. Het duurde even voordat Tinkerpaw weer boven water gekomen was en intussen was Ravenpaw dichterbij gezwommen en had af en toe onderwater geprobeerd te kijken. Tinkerpaw kwam gelukkig bovenwater en hapte naar water. "Had... gezegd dat je vast gezeten had," hijgde Ravenpaw licht geschrokken. Tinkerpaw was gelukkig in orde. Ravenpaw spuugde wat naar binnen gelopen water uit. Vervolgens vroeg Tinkerpaw naar waar ze heen moesten. Ravenpaw wist dat ze weg moesten van het kamp, want daar was geen droogte, ze moesten naar de anderen toe en die waren buiten het kamp op het droge. Ze moesten dus half tegen de stroming in zwemmen om terug te komen op het droge. Af en toen voelde Ravenpaw nog wat grond onder zijn poten, maar het was te diep om met alle vier de poten tegelijkertijd op de grond terecht te komen. Voor wat hij kon zien was er geen kamp meer, wat inhield dat het in de richting van het kamp nog dieper moest zijn. "Kom deze kant op... en steun maar wat op mij, ik voel..." Ravenpaw spuugde wat water uit en haalde diep adem. "Beetje grond onder mijn poten," vervolgde hij zijn zin. Het ging wel goed komen, geen enkel probleem. Hij negeerde de energie die langzaam leek te verdwijnen en zat nu puur op adrenaline te handelen. Hij en Tinkerpaw moesten terug naar het land.

TAG: Tinkerpaw

De chaos was ontzettend groot. Katten kwamen naar hem toe op zoek naar leiding, maar hij had even weinig kennis over de whereabouts van alle vermiste katten als hen. Ondertussen zwom hij Butterstar achterna, die zichzelf wonder boven wonder goed overeind wist te houden, en werd hij opnieuw aangesproken door Stonepaw, die flink in paniek leek te zijn. Op zoek naar Ravenkit was hij, de blinde kitten. De vraag irriteerde hem - hoe moest hij dit weten? - maar hij ging er verder niet op in. "Check de nurser --" op dit moment zag hij dat Butterstar hier al met lege handen vandaan kwam, en hij fronste. "De Medicine Cat den?" stelde hij voor, waarna zijn aandacht getrokken werd door Silvercloud. Een gevoel van opluchting stroomde door zijn lichaam heen bij het aanzien van zijn partner, maar hij was nog steeds niet helemaal gerust gesteld; hij had zijn kinderen nog nergens kunnen vinden. Zijn hart zonk bij het idee dat Chivy niet terecht was. Hij klemde zijn kaken op elkaar - het koude water vrat aan zijn spieren - waarna hij zich omdraaide naar de Medicine Cat den. De enige plek waar ze zou kunnen zijn, koppig als ze was om nog wat plantjes te redden. Zijn oren waren in zijn nek gestoken toen hij onderwater dook, om zich harder te kunnen afzetten op de grond, Stonepaw achterna. Het water werd steeds dieper naarmate hij meer richting de den en dus ook de rand van het kamp zwom. Na een tijdje zonk de grond weg onder zijn voeten en moest hij werkelijk zwemmen. De dens waren al bijna niet meer zichtbaar, en stonden zeker vol onder water. Gepanikeerd bereikte hij de den en zag dat deze in elkaar aan het zakken was. Snel dook hij onder water, en probeerde zichzelf door de ingezakte ingang te wurmen, maar dit lukte hem niet. Met een angstige blik in zijn ogen keek hij om zich heen. "Stonepaw! Pas jij door deze opening?" riep hij tegen de apprentice.

- Tag: Stonepaw, Silvercloud, Chivypaw & Ravenkit

De kitten antwoordde dat hij vast zat en nu pas zag ze het rode water. Dom! Domme Chivy! Chivydumb zouden ze haar moeten noemen later. Ze beet op haar lip en vocht tegen de woede in haar zelf. "Ik kom je helpen," knarste ze. Het water kwam tot aan haar neus. Voordat ze helemaal onder water zat hoorde ze nog de stem van Stonepaw. Ze kon niet antwoorden. Chivy knipperde het water uit haar ogen. Met krachtige slagen van haar poten zwom ze naar Ravenkit. Ze zag dat zijn achterlijf helemaal tegen de wanden geperst was. Hoe was hij daar beland? Chivypaw opende haar bek en trok een paar rietstengels los. Ze waren taai en gemaakt om water te weerstaan, dus was het niet zo makkelijk. Daarbij raakte ze in ademnood. Ze zwom weer naar boven en hapte naar lucht. De stem van Stonepaw was overdonderend na de stilte van het water. Ze keek hem angstig aan. Heftig schudde ze met haar hoofd. "Nee ga jij maar! Ravenkit... ik moet Ravenkit redden." Water klotste in haar mond bij het praten. Ze spuugde het water weer uit, haalde diep adem en dook weer. De kitten kon nu elk moment sterven. Stonepaw kon maar bekijken of hij vertrok of niet. Ze trok weer aan de rietstengels. Nu raakte er een paar los. Ze zwom wat naar boven om snel adem te halen. Sh*t. Er was geen luchtbel meer. Ze keek naar de kitten. Chivypaw keek naar de rietstengels die hem gevangen hielden. Plots kreeg ze een idee. Haar achterste klauwen schoten uit hun hulzen en ze begon te trappen tegen de taaie planten. Ze begon scheel te zien. Hopelijk was ze snel genoeg!

Tag: Stonepaw & Ravenkit (Daddy ergens)

Tinkerpaw trappelde verwoed met haar poten om zichzelf boven te houden. De duik om zichzelf los te krijgen van de tak, had heel wat energie gevergd. Het water stroomde nog steeds zachtjes verder, maar voor twee jonge katten was de stroming snel genoeg om hen mee te nemen. Haar, nu angstige, blik schoot kort naar de omgeving. Ze kon geen enkel herkenningspunt zien, ze wist niet waar ze was en hoe ver ze nu van het kamp waren. De duisternis en de, nog steeds, vallende regen maakte het ook weer niet beter. Het trappelen ging iets trager dan voordien doordat de koude in haar botten kroop. "Kom deze kant op... en steun maar wat op mij, ik voel..." Tinkerpaw focuste zich volledig op de donkere kater voor haar, die bijna niet te zien was in het donkere water. "Beetje grond onder mijn poten," In tegenstelling tot Ravenpaw, kon Tinkerpaw niets van grond of bodem voelen. Ze probeerde nog enkele stevige trappen in het water te geven, om bij hem te geraken, maar op een gegeven moment werd de grond onder het water lager, waardoor een snellere stroming ontstond, haar meenam en enkele staartlengtes verder afzette in een soort stilstaand stukje water. Door de snelle verandering, was Tinkerpaw flink geschrokken. Ze zag Ravenpaw niet meer en raakte daardoor in paniek. Was ze nu alleen? Rond het poeltje water, een 5-tal staartlengtes verder, staken enkele rotsen uit het water, maar die zag Tinkerpaw niet. Ze kreeg enkele grote slokken water binnen door haar paniekerige houding en haar watergetrappel werd wat meer onregelmatig, waardoor ze af en toe kopje onder water ging.

Tag: Ravenpaw
Note: Ravenpaw en Tinkerpaw zijn meegenomen door de waterstroming en bevinden zich nu een heel eind verder van het kamp.