My little Lion

Silvercloud was er alleen op uit getrokken. Ze was niet op jacht of patrouille, maar had toch een duidelijk doel voor ogen. De wrijvingen die tussen haar en haar dochter waren, lieten haar de stap nemen naar het Twolegnest. Ze was trots op haar dochter, maar op één of andere manier was het tussen haar en Chivypaw fout gelopen. Ravenpaw en Peregrine, haar zonen, waren constant op patrouille of op hun training, waardoor Silvercloud toch een bepaalde leegte begon te voelen. Toen ze bij de hoge boom aankwam, die naast het Twolegnest lag, klom ze daar naar boven. Het klimmen ging nogal moeizaam, maar het was het wel waard. Ze legde zich op een brede tak en legde haar kopje op haar voorpoten toen ze hem zag. Lionkit. Ze sloot haar ogen even toen ze hem op een dik laken zag liggen met één of andere kap rond zijn hals. Ze duwde haar nagels in tak en opende vervolgens haar ogen weer. Ondanks dat ze hem zelf naar dit nest gebracht had, voor zijn eigen bestwil, had ze spijt dat ze hem hier alleen had achtergelaten. Ze was hem niet vergeten, zou hem nooit vergeten.

Eerste post voor Butterstar

Dagen groeide in weken. Weken in manen en manen in jaren. Hoeveel jaar liep ze nu al op deze wereld? Haar gehele leven leek een slechte comedy serie te zijn, de nieuwste aflevering nog komischer dan de laatste. De nieuwste aflevering ging niet alleen over haar 'wilde' avond met Stormwind. Maar ook Futuresong die uit haar deputypositie was gestapt waardoor Butterstar een nieuwe deputy had moeten kiezen. Daarnaast was ze ook nog een leven verloren.. Het was allemaal te veel leek het wel. Maar toch hielt ze vol. Beter dan normaal en ze snapte niet hoe. Ze was normaal zo zwak geweest. Maar nu leek ze sterk op haar poten te staan. Wellicht dat haar vorige leven gewoon te zwak was geweest en dat Crookedstar haar nieuwe moed had ingesproken.

Voor haar was het nu tijd om een werkelijke leader te zijn. Er te zijn voor haar clan en voor de katten. Iedereen.. Zo ook de grijze warrior waar ze al een tijdje mee had willen praten. Silvercloud leek nog altijd ergens afwezig te zijn. Het was haar taak om de warrior te helpen met al haar problemen. Niet alleen als leader maar ook als vriendin. "Silvercloud?" Haar stem was zacht en warm terwijl ze naast haar ging zitten. "Je hoofd zit in de wolken. Wat is er aan de hand?" Even duwde ze haar neus tegen de wang van de warrior.

Silvercloud had het twoleg nest ondertussen achter zich gelaten, met de gedachten dat ze hem één van de komende dagen nog wel eens zou opzoeken. Het was niet dat de jonge kat afwist van haar aanwezigheid, want ze zou de juiste woorden niet kunnen vinden voor wat ze hem had aangedaan. Ze had hem weggebracht naar twolegs, terwijl niemand anders ervan afwist, ook Panthergrowl niet. En nu had deze twolegs hem iets aangedaan waardoor hij een vreemde koker rond zijn nek droeg. Ze had zich een eindje verder van het kamp neergezet en had haar blik op de rivier gericht. Ze zou nog moeten jagen voordat ze terug ging naar het kamp. Net voor ze zich recht wilde trekken, verscheen Butterstar echter naast haar. "Silvercloud?" De zilveren poes draaide haar kopje naar de leader en haar vriendin. "Je hoofd zit in de wolken. Wat is er aan de hand?" Ze sloot haar ogen even toen de poes haar neusje tegen haar aandrukte. Met dat ze haar ogen opende, keek ze Butterstar aan. Langs de ene kant liet iets haar tegen om het te vertellen, maar langs de andere kant wilde ze het graag met iemand delen. Ze beet even op haar lip, twijfelend over beide opties. "Lionkit," zei ze uiteindelijk. Ze moest het tegen haar zeggen. Ze was haar meer vriendin dan dat ze haar leader was. "Ik vrees dat de twolegs hem niet goed behandelen." ging ze verder, direct ook weggevend dat ze hem opzocht.

"Waarom zou je dat denken Silvercloud.. Ben je bij hem langs geweest?" Ze sloeg haar ogen ten gronden bij de vraag van Butterstar en keek uiteindelijk toch op naar de leader. "Je weet dat je dat niet kan doen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor Lionkit.." "Ik weet het, maar ik heb er altijd voor gezorgd dat hij me niet zag." mauwde ze zachtjes als reactie op de vraag van Butterstar. "Hij had een marteltuig om zijn nek, dat kan ik toch niet toestaan?" zei ze vervolgens, met een duidelijke frons op haar snoetje. Als Panthergrowl dit wist... Hij had haar nu nog maar net vergeven, als hij dat al gedaan had. Ze keek Butterstar met diezelfde frons aan, niet goed wetend of ze hier nu voor haar zat als vriendin of leader. Niet dat het haar nu uitmaakte, ze wilde gewoon even haar zorgen kwijt over haar kitten. Chivypaw had haar de rug toegekeerd en Ravenpaw was vooral bezig met zijn trainingen en had geen tijd om eens bij haar langs te komen. De enige die ze zelf nog regelmatig opzocht was Lionkit, ook al maakte ze niet direct contact met hem.

"Een halsband?" Silvercloud schudde haar kopje bij wat Butterstar zei. "Ik weet hoe een halsband eruit ziet en het zag er helemaal niet zo uit." reageerde ze op wat de poes zei. "Dat zou enkel betekenen dat ze Lionkit geaccepteerd hebben als een van hen Silvercloud. Je zou trots moeten zijn. En blij dat hij nog leeft en gelukkig is.. maar.." Ze beet even op haar lip bij wat ze zei. "Als je wil, kan ik wel een kijkje nemen?" Ze richtte haar ogen op Butterstar en was even stil, voordat ze een antwoord gaf. "W-wil je dat echt doen?"