Trainspotting

Onderwerp: Trainspotting ma 27 maa 2017 - 23:06

Hier en daar merkte ze dat haar nieuwsgierigheid naar de clans haar toch naar de grenzen leidde. Ze was hier nu toch echt al een aantal dagen, maar had nog steeds niet het 'privilege' mogen hebben om een clankat te ontmoeten. Na wat Tank over hen verteld had, vond ze hen maar vreemde wezens en natuurlijk wilde ze er daarom één ontmoeten. Toch leek het aanbod vrij mager te zijn. Misschien was het de verdomde regen die maar niet wilde stoppen met vallen, vlak nadat het gebied bijna ten onder was gegaan aan een droogte. Ergens was ze zich ervan bewust dat het geen geweldig idee was geweest om hier te blijven. Het gebied kampte met nare weersomstandigheden en had haar steeds minder te bieden. Er was niets dat haar hier hield, op milde interesse na. Misschien dat er iets zou zijn dat haar van gedachte zou veranderen. Ze hoopte het; het nomadische bestaan was best eenzaam.

Evan

Onderwerp: Re: Trainspotting do 30 maa 2017 - 21:38

Herinneringen. Het kon zo mooi zijn, maar ook zo pijnlijk. Evan had het gevoel dat zijn leven nu alleen maar zou bestaan uit herinneringen. Herinneringen uit tijden die hij in zijn eentje moest ophalen, want diegene waarmee hij ze wilde ophalen was er niet meer en hij dacht niet dat hij ooit iemand anders in haar plaats zou vinden met wie hij dat wel kon. En hij dacht ook niet dat als hij een nieuwe vriendin zou krijgen – hij dacht niet dat dit ooit ging gebeuren, maar stel – dat hij die herinneringen met haar zou op willen halen. Nee, zijn herinneringen moesten van hem blijven en moesten met niemand anders gedeeld worden, want dan ging de schoonheid van de herinnering weg. Dan was het gewoon maar iets wat hij roekeloos met iemand anders deelde. En de herinnering aan de enige kat van wie hij echt hield wilde hij met geen enkele kat roekeloos delen. Met geen énkele. Als hij ’s avonds alleen was en zich erg goed concentreerde, kon hij nog steeds haar zoete geur ruiken die uniek leek te zijn en alleen maar van haar afkomstig was. Geen enkele she-cat met wie hij zijn vrije tijd had gespendeerd had ook maar iets van een geur gehad die daarbij in de buurt kwam. De tom onderdrukte een zucht en kon zich heel even de ogen van zijn partner levendig voorstellen. Toen werd hij ruw uit zijn gedachten gehaald omdat haar zoete geur verdrongen werd door een andere geur die hij niet herkende. Het was pas toen dat hij merkte dat hij in de buurt stond van een andere she-cat. Een oudere. Eigenlijk te oud voor hem, maar eens zien wat hij hieruit kon krijgen. ‘Welke van de vier geuren vind jij het aangenaamste ruiken?’ Hij richtte zijn kop even in de richting van de territories van de Clans. Dit waren hun boundaries. Ja, dit kon zeker nog interessant worden.

Onderwerp: Re: Trainspotting di 4 apr 2017 - 22:16

Ha, eenzaam. Ergens was het wel ironisch om de hele tijd te zeiken over hoe eenzaam ze was, terwijl ze er iedere keer zelf voor had gekozen om weg te gaan. Nou, ja. Op die ene keer na dan. Haar ex was er vandoor gegaan met haar beste vriendin en natuurlijk had ze het niet heel erg gewaardeerd. Sinds die dag was ze toch een flink stuk bitterder geworden, al liet ze dat niet al te veel zien. Ze liet nooit heel duidelijk zien hoe ze zich voelde, behalve bij haar ex dan, maar dat had klaarblijkelijk niet geweldig uitgepakt. Dus deed ze wat iedere gezonde ziel had gedaan: ze gaf haar ex de schuld van alles wat er ooit verkeerd was gegaan in haar leven. En dat maakte haar leven weer een stuk makkelijker. Ze was ontzettend tevreden met hoe alles uiteindelijk op zijn plek viel. Terwijl ze bedenkelijk voor zich uit zat te staren, kwam er een jongere kater naar haar toe. Hij voelde zich geroepen om tegen haar te praten, wat ze op zich niet heel er vond, maar zijn vraag was nogal bijzonder. "Je kan een vraag stellen aan een totaal onbekend iemand en jij vraagt je af welke clan ik het lekkerst vind ruiken?" miauwde ze toen, terwijl ze haar ogen tot spleetjes vernauwde. Ze was verward door zijn keuze, maar dat was juist wat haar het meest interesseerde. "Shadowclan. Ze ruiken naar dennenhout," antwoordde ze toen. Ze was niet op haar mondje gevallen en had altijd wel een antwoord klaar, althans, dat hoopte ze. Eens kijken hoe dit zou gaan.