[A Path Unwalked] Stand by me

Met ferme passen wandelde hij tussen de katten door. Zijn groene ogen scanden de anderen af, opzoek naar een gezicht die hij gewoon wilde vinden in deze massa. Voor nu was het niet belangrijk of ze nog leefde of niet, het was belangrijk of hun acties iets tot gevolg had gebracht. Met een diepe zucht wandelde hij richting de Shadowclan groep op en keek hij even rond... Om de eerste de beste Shadowclanner die hij zag te benaderen. Het was een amberkleurige kater die bezig leek te zijn met een kitten, des te beter. Hij schraapte zijn keel even. De massieve Riverclanner keek even met ijskoude ogen naar de andere kat. "Zou ik even iets kunnen vragen?" vroeg hij kalm aan de kat.

Tag: Amberhunt
Note: Als je het niet goed vind por me ff~

Opeens sprak een andere kat hem aan en Amberhunt draaide zich om naar de Riverclanner. "Zou ik even iets kunnen vragen?" Miauwde de ander kalm en Amberhunt keek even naar Seaweedkit alvorens zich weer tot de ander te wenden. "Ja natuurlijk, wat is er?" Vroeg hij nieuwsgierig. Wat kon een Riverclanner nou van hem willen, of had hij gewoon zomaar iemand aangesproken? "Wil je in privacy praten?" Vroeg hij aan de iets oudere kat.

Tag; Outrage

DE ander had even een blik geworpen op de kitten waarmee hij bezig was, voordat deze terug naar hem keek en zich ook naar hem draaide. "Ja natuurlijk, wat is er?" Klonk er op een nieuwsgierige toon van de amberkleurige kat af. HIj knipperde even kalm, iets dat zijn grote postuur sierde. "Wil je in privacy praten?" Hierover? Neh, het was gewoon een simpele vraag. Met die gedachte schudde de kater zijn kop even. "Het viel me gewoon op dat ik ene Winddancer nergens tussen jullie warriors zag," zei hij kalm tegen hem, zijn blik strak op hem gericht. "Is ze weer verloren gelopen?"

Alles leek tot dus ver soepel te verlopen. Het enige wat haar zorgen baarde was dat ze hier en daar verhalen hoorde over katten die niet mee zouden gaan. Alleen achterblijven in het gebied was meer dan een beetje onveilig. Namen werden niet genoemd. De keuze van die katten lag waarschijnlijk ook al vast dus was er niets wat ze er tegen zou kunnen doen. “Hoi.” Geschrokken keek Rousepaw om. Een zilvergrijze tabby Apprentice was naast haar komen zitten en had haar vrij chagrijnig begroet. "Hey Eveningpaw", begroette de zilvertabby de jonge kattin met wie ze eigenlijk nooit echt gesproken had. Ze hadden nooit de zelfde rang gehad op het zelfde moment en omdat ze beide druk waren met trainen had een écht gesprek nooit echt plaatsgevonden. "Is er iets?" vroeg Rousepaw de kattin, doelend op de toon waarmee ze begroet was.

Tag: Eveningpaw

"Het viel me gewoon op dat ik ene Winddancer nergens tussen jullie warriors zag," Miauwde de Riverclanner en Amberhunt keek hem even geschokt aan. Maar natuurlijk wist verder nog niemand dat ze dood was. "Is ze weer verloren gelopen?" vervolgde hij. Amberhunt zuchtte en antwoordde: "Nee, Winddancer is er niet omdat ze gestorven is." Het was het kortste antwoord wat niet heel onverschillig klonk. Amberhunt had geen zin om heel open te zijn tegen andere clans, en zeker niet over de dood van clanleden.

tag; Outrage

Crystalshell knikte en kwam tegen hem aan zitten. Voor warmte, gokte Mooncycle. "Help me met de kittens... En als het echt niet meer gaat, blijf bij me wachten" Hij knikte, dat was iets wat hij wel kon doen. "Natuurlijk." Beloofde hij en schoot even een halfhartige glimlach, ze moesten immers nog steeds hun thuis verlaten. "Maar we zorgen gewoon dat het zover niet gaat komen. Waar is je can do spirit?" Probeerde hij Crystalshell op te vrolijken.

Met enorme tegenzin was Raincloud meegegaan. Ze ging mee uit pure loyaliteit aan de clan en haar familie – maar leuk was anders. Was het echt nodig voor RiverClan om hun territorium te verlaten, alleen vanwege overstromingen en regen? Dit waren allemaal vragen en gedachten die ze netjes voor zichzelf hield. Ze wist wel dat zij lang niet de enige moest zijn die dit plan maar niks vond en het zou niet helpen om erover te klagen. Eenmaal bij de Highstones aangekomen zocht ze een droog plekje op waar zich de meeste RiverClankatten bevonden en ging ze liggen om wat te rusten. Niet alleen de lange tocht had haar uitgeput, maar de klagende gedachten die in haar hoofd bleven rondspoken waren vermoeiend geworden. Ze zuchtte diep en staarde in de verte.

Tag: Niemand

Ze liepen een tijdje zwijgend naast elkaar. Chivy was in gedachten verzonken die ze niet precies kon aanduiden. Ze wervelden gewoon door haar kop. Na een hele tijd gewandeld te hebben waren ze dan eindelijk aangekomen. Er waren veel katten, heel veel katten. Het maakte haar nerveus. Ze draalde wat van haar moeder weg, maar niet meer dan een vosselengte. Uiteindelijk stak ze haar neus in de nekvacht van Silvercloud. "Sorry," mompelde ze hees. Ze wist niet waarom de situatie zo uit de hand was gelopen en nu ze haar geur kon opsnuiven wist ze wat ze gemist had. De liefde en zorg van een moeder. Ze was ook al zo jong volwassen moeten worden. Er zat een krop in haar keel en ze moest moeite doen om de geschrokken tranen terug te duwen.

Tag: Mommy

Ze waren aangekomen bij de highstones en Ravenpaw had Tinkerpaw opgemerkt. Vrijwel meteen liep hij naar haar toe. Hij was moe en zijn poten voelde zwaar aan, maar iets zorgde er voor dat Ravenpaw nooit liet merken dat ook hij wel eens moe of verzwakt was. Nee, als je iets bij Ravenpaw zal merken, zou het al heel ver moeten zijn. "Tinkerpaw!" Miauwde hij en kwam dichterbij, met zijn blauwe ogen haar bestuderend, kijkend of ze wel oké was. "Hoe gaat het?" Vroeg hij, toen hij met het oog niks kon opmerken. Hun tocht had zich naar de Highstones gebracht en het was duidelijk dat naar huis gaan niet meer inzat. Maar waar zouden ze dan wel naar toe gaan? Ravenpaw liet kort zijn blik naar de leiders toe gaan, en dan met name naar Butterstar.

TAG: Tinkerpaw

De kattin naast haar snoof en haalde vervolgens haar schouders op. Rousepaw fronste even. Welke houding probeerde Eveningpaw nou weer aan te houden? Ze volgde het niet zo heel goed meer. “Ik ben blijkbaar niet interessant genoeg om een begroeting te verdienen van katten.” Omdat ze de kattin vragend aan wilde kijken wist ze de blik van Eveningpaw te volgen. De Leader en Deputy? “En al aan het idee gewend?” Het was duidelijk dat de kattin het gespreksonderwerp hier wilde veranderen. "Ze hebben het op het moment enorm druk. Maar een hallo had er waarschijnlijk wel vanaf gekund. Misschien hoorde ze je niet?" Rousepaw haalde haar schouders op. Zowel om haar eigen antwoord als om de vraag die van Eveningpaw kwam. "Het is zo vreemd om dit te doen met al deze katten."

Tag: Eveningpaw

Hij had niet gedragen willen worden, had geroepen dat hij zelf wel kon lopen. Maar nee, hij werd gedragen en Snowkit had zich er bij neer gelegd. Hij hing slapjes en keek wat verdwaasd om zich heen. Alles veranderde en zijn thuis lag nu ver achter hem. Op een gegeven moment werd hij neer gezet, naast zijn broertje, Ribkit. Dangerdance ging naar huis en Ribkit vroeg of hij mee mocht. "Ja, ikke wil ook mee naar huis!" Piepte Snowkit. Een grote zwarte poes stond er ook bij, maar ze leek verdrietig en sprak tegen haar vader. Zij noemde hem ook papa. Was dit Crowcall? "Waarom ben jij verdrietig?" snowkit vond het allemaal maar moeilijk om te volgen.

TAG: Dangerdance, Ribkit en Crowcall

Ze was als één van de laatste aangekomen. Haar bundeltje kruiden,, dat ze in het begin van de tocht gekregen had, had ze moeten afstaan om haar eigen tempo omhoog te krijgen. Zo'n lange reis was iets dat ze nog nooit eerder gedaan had. Haar oogjes bleven hangen op de Highstones. Ze had in verhalen al over deze plek gehoord, maar was hier nog nooit eerder geweest. Met grote, vermoeide, oogjes bleef ze naar de grote rotsen kijken totdat ze haar naam hoorde. Haar oortjes schoven naar de richting van het geluid en ze draaide haar kopje ook meteen naar Ravenpaw. Hij vroeg meteen hoe het met haar ging. "Ze wandelden nogal snel, maar nu ik hier ben, gaat het vele beter." vatte ze kort samen. "Al ben ik wel een beetje moe." mauwde met een kleine grijns en richtte haar blik terug op de HIghrocks."Ben jij hier al eens geweest?" vroeg ze zachtjes, alsof ze een geheim vertelde.

En zo lieten ze het territorium achter zich. Ze waren aangekomen bij de fourtree's waar de clans bijeen kwamen. Vanuit daar ging hun reis verder. Swiftclaw was verdwenen in haar gedachtegang. Ze dacht aan haar moeder, vroeg zich af hoe zij gehandeld zou hebben. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze door liep, iedereen om haar heen negerend en zo dicht mogelijk bij haar clan genoten blijvend. Ze had er geen behoefte aan om zich samen te voegen met de andere clans, om met hun in contact te komen. De kans was groot dat ze één zal aanvallen. Het zat niet in haar aard om met katten buiten Shadowclan om te gaan, om vriendelijk tegen hun te doen. De gezichtsuitdrukking van Swiftclaw stond daarom ook nors en afstandelijk en zo liep ze door de hele reis door, tot ze aankwamen bij Highstones. Hier maakte de clans een tussenstop.

Pijn brandde in zijn hart terwijl hij Ribkit en Crowcall hoorde. Toen Snowkit zich er ook nog eens bij voegde brak zijn hart langzaam terwijl hij nog een stap naar achteren nam. "Crowcall.. let op ze alsjeblieft. Dat is het enige wat ik ooit van je zal vragen." Mompelde hij zachtjes zijn dochter aanstarend met pijn in zijn ogen. Ze moest het begrijpen. Ze moest snappen dat hij dit niet aan zou kunnen. Hij wou niet aan zijn jongste nest en al helemaal niet aan Crow tonen hoe zwak hij werkelijk was en hoe hij het niet vol zou kunnen houden om deze reis te maken. Ïk zal jullie missen." Fluisterde hij zacht de twee kits een lik gevend voor hij naar Crowcall keek.

"Ik hou van je Crowcall.. Altijd." Fluisterde hij zacht en gaf haar een kleine lik tussen haar oren voor hij zichzelf omdraaide en weg liep. Zichzelf niet meer laten stoppen door haar of door iemand anders. Op naar huis.. Weg van iedereen waar hij van hielt. Het was beter zo.
-Danger topic uit