[A Path Unwalked] Prepare to fight and move on

Hij miste haar. Hoe kon hij haar nu missen? Hoe kon hij nu in zijn emotieloze hart een emotie voelen die hij zo raar vond, maar die hij tegelijkertijd ook wel herkende? Hij maakte zich ook zorgen. En dat waren dan al twee emoties die hij wel bij zichzelf kon herkennen, maar waarvan hij niet wist dat hij ze kon bezitten. Hij wist dat dit bruut klonk, maar zo had hij zich zelfs nog niet tegenover zijn zoon en dochters binnen de Elite gevoeld. Hij had de grijze prachtige she-cat al een tijdje niet meer gezien en dat baarde hem echt ontzettend veel zorgen. Hij wilde weten hoe het met haar ging, maar had het de afgelopen tijd veel te druk gehad met het klaarstomen van de Elite cats voor het naderende gevecht. Het gevecht tegen de Clan cats. Hij hoopte dat ze zichzelf buiten het gevecht zou houden. Dat ze slim genoeg zou zijn en twee keer zou nadenken voor ze een gevecht begon tegen een Elite cat die sterker was dan haar. Zijn blik gleed heel even naar Chawl. Hij wist dat de tom niet zoals zijn vader was. Hij wist dat de tom haar waarschijnlijk in leven zou laten als hij zou merken dat hij al gewonnen had, maar wat als Claw dan kwam zeggen dat hij de job af moest maken? Ze waren goede vrienden en heersten samen over de Elite, maar hoe erg zou de drang naar macht Claw in weg zitten om zijn grenzen te negeren? Om Shark’s grenzen te negeren? Hij wilde dat hij het hier nog eens over kon hebben met zijn leader, maar daar was geen kans meer voor. Zijn leader was hun namelijk al aan het toespreken. Shark ontmoette Claw’s blik toen het over de Twolegs ging en even vroeg hij zich af of zijn leader hem daarmee indirect had proberen te herinneren aan de vreselijke tijd die hij had doorgebracht bij de Twolegs en dat hij hem wilde laten herinneren aan zijn kittypet roots. Dat hij op die manier ervoor wilde zorgen dat Shark wist waar hij voor vocht. Hij gaf een ijzig knikje naar zijn leader, maar liet zijn blik emotieloos voor de rest van de Elite cats. Ze mochten er immers nooit achter komen, want dan was zijn reputatie helemaal naar de knoppen. En dus draaide hij zijn kop weg terwijl hij verder luisterde naar de orders. Maar hij luisterde niet naar de orders, ook al moest hij dat net als elke andere member wel gewoon doen. Hij was te veel bezig met zijn dochter. Hij keek Claw strak aan terwijl deze zijn orders gaf en uiteindelijk brak de groep uit een en vormde zich weer samen om richting de territories van de Clans te gaan. ‘Claw,’ sprak hij met een zachte stem, maar de boodschap in zijn ogen was duidelijk. ‘Laat háár erbuiten.’ Dat zou genoeg moeten zijn. Hij ontmoette de blik van zijn leader. Hij zou hun vriendschap en zijn rank nooit op het spel willen zetten, maar hij wilde het leven van zijn dochter ook niet op het spel zetten. En dus was het nu afwachten hoe hij zou reageren.

Shark gaf een klein knikje terug naar zijn leader toen hij merkte dat Claw hem begrepen had. Het leek erop dat zijn leader echt rekening wilde houden met het feit dat hij zijn dochter niet wilde betrekken in de strijd en dit dan ook accepteerde. En dat was iets wat hij misschien ergens wel had moeten verwachten van zijn vriend, maar wat hem toch lichtelijk verbaasde. Het leek er in elk geval op dat Claw Eveningpaw niet opzettelijk zou aanvallen en daar moest hij maar tevreden mee zijn. Voor de rest was het voor hemzelf om Eveningpaw zo goed mogelijk van het gevecht weg te houden. En als deputy zijnde kon hij vrij veel bereiken als hij dat wilde. Hij kon opdrachten geven aan young ones die hun zouden bevelen om een ander slachtoffer uit te kiezen. Toch vond hij het geen leuk idee dat hij tegenover zijn eigen dochter zou staan. Hij had lang geen kansen genoeg gehad om haar te overtuigen dat ThunderClan foute boel was en dat ze het goed zou doen als een Elite cat. Het was nog te vroeg om op dat vlak op oorlogspad te trekken, maar hij begreep ook wel dat hij Claw niet kon tegenhouden. Hij had alleen gewild dat de tom een andere Clan had gekozen om mee te beginnen zodat hijzelf iets meer tijd had gehad. Hij draaide zijn kopje kort toen Chawl bij hun kwam lopen en gaf de tom een kort knikje. Zijn blik gleed naar Nyra die niet eens meer half zo onzeker leek als ze eerst was. Nee, deze keer liet ze merken hoe het was om een Elite cat te zijn. En Shark kon eerlijk zeggen dat hij trots was op haar. En dus onderbrak hij het gesprek tussen haar en Kylo Ren even door naast hun te gaan lopen. Hij trok haar aandacht door zijn staartpunt op haar rug te laten rusten. ‘Je hebt het goed gedaan,’ sprak hij. ‘Je moeder zou trots op je zijn geweest.’ Hij liet die woorden even bij haar bezinken. ‘Als alles goed gaat straks zullen we binnenkort jouw final assesment gaan houden. Wat denk je daarvan?’ Toen riep Claw plotseling dat hij zwerfkatjes rook. ‘Denk erover na,’ sprak hij tegen zijn young one en hij gaf haar een knipoog waarna hij naar voren rende en naast Claw ging lopen. Hij opende zijn bek… en kwam erachter dat de geur van ThunderClan vaag rook. ‘Ik ruik rogues,’ zei hij op een kille toon, maar zijn hart klopte in zijn keel. ‘Ligt het nu aan mij of overstemt de geur van rogues die van ThunderClan? Dat kan toch bijna niet?’ Hij slikte zacht. Claw wilde misschien wel rekening houden met zijn dochter, maar rogues niet!

Shark gaf een klein knikje toen hij zijn leader hoorde zeggen dat het er wel echt uitzag. Hij opende zijn bek om opnieuw te geuren in te drinken, maar hier waren de geuren zelfs vager dan eerst. Was ThunderClan… weg? En waar zouden ze dan naartoe zijn gegaan? Hij wist dat er een brand was gebeurd en dat ThunderClan daaronder geleden had, maar hij had niet verwacht dat Silverstar zo laf zou zijn om zijn gebied echt te verlaten. Misschien woonden ze nu wel bij een andere Clan. Hij onderdrukte een opgeluchte zucht. Als ze echt bij een andere Clan woonden, werd er zeker wel goede zorg over Eveningpaw genomen. Dan zou de kans dat ze, als ze tegenover hun zouden staan in een gevecht, ook kleiner worden dat Eveningpaw iemand kon uitdagen omdat het machtsgevoel waarschijnlijk groter ging zijn waardoor de warriors misschien besloten dat apprentices niet eens hoefden te vechten. Maar Claw zou zijn young ones toch wel opdragen om het gevecht te joinen, dus helemaal veilig zou ze nooit zijn. Maar goed. Het was in elk geval een begin dat ze én het gebied konden claimen én zijn dochter naar alle waarschijnlijkheid gewoon veilig was. Dat waren twee vliegen in één klap. Shark draaide nieuwsgierig zijn kop naar zijn leader toen deze naar een bosje knikte en voelde zijn hart overslaan toen hij zilvergrijze vacht herkende. Hij vroeg zich af hoe Claw kon weten hoe zijn dochter ook maar rook of hoe ze er uitzag, maar ja… het was Claw. Daar was geen andere uitleg voor nodig. Zo subtiel mogelijk glipte hij langs Claw door en ging naar het bosje toe. Terwijl hij net deed alsof hij iets aan het onderzoeken was, opende hij zijn bek zodat hij haar geur in kon drinken. Was het een sein die ze voor hem had achtergelaten? En plotseling voelde hij zijn keel branden. Hij slikte, maar merkte dat het moeizaam ging. Het werd ook wazig voor zijn ogen. Hm. Misschien resteerde er nog wat rooklucht van de brand of zo. Hij slikte de prop in zijn keel weg en ademde nog één keer haar geur in. Daarna gaf hij een zacht tikje tegen het bosje zodat het plukje vacht op de grond viel en schopte er wat bladeren overheen. Alleen hij wist nu waar het lag. Hij rende naar voren en haalde de groep met een paar grote sprongen in waarna hij weer langs zijn leader ging lopen. ‘Misschien is het een idee om patrols op te stellen?’ stelde hij voor aan zijn leader. ‘Dat één groep het ShadowClan territory gaat uitkammen en de andere twee groepen de andere twee Clans? En dat we dan een combinatie van young ones en members maken zodat de young ones ook wat bij kunnen leren?’