[A path unwalked] A new hope

De weg leek op een gegeven moment eindeloos. Iedereen was moe van het lange reizen en wou gewoon graag een thuis vinden. Ook Butter was er zo ondertussen wel klaar mee. Haar poten brandde en haar kittens hadden het zwaar. Toch had de Riverclan leader de hoop nog niet opgegeven en dit vertrouwen in Starclan en de katten om haar heen leek eindelijk beloond te worden. Firedance en de andere leden van een kleine patrol die er eerder op uit gestuurd waren om te verkennen of het gebied veilig genoeg was keerde terug. Firedance's opgewonden stem liet haar even gerust zuchten en ze knikte langzaam de rode kattin aankijkend. "Dan lijkt het mij een goed plan om ons daarheen te bewegen. Iedereen is toe aan rust en een goed onderdak. Al is het maar om weer even op kracht te komen." Ze glimlachte de Thunderclanner toe. "Kan je ons er heen brengen?" Vroeg ze rustig na even afwachtend de andere leaders aan te kijken.

Everstar staarde dof voor zich uit. De ene stap na de andere, en ze wist niet eens waar ze nou eigenlijk naar op weg was. De bergen, misschien. De pieken leken steeds groter naarmate ze dichterbij kwamen en ze hadden er een groepje warrior op uit gestuurd om te zien of daar een goede verblijfplaats zou zijn. Al sinds het begin van de reis geplaagd door twijfels wist Everstar niet of ze nog ergens op durfde te hopen. Ze was niet echt in de stemming voor hoop. Toch lichtte er een klein sprankje van op toen ze opmerkte hoe enthousiast Firedance hun kant uit kwam. Zwijgend luisterde ze naar het optimistische verhaal en Butterstars antwoord. Zelf knikte ze alleen een keer. Zou dit na deze reis van ellende eindelijk iets goeds zijn?

Na wekenlang achter elkaar gelopen te hebben, kon de grote groep katten dan toch een pauze houden. Ze hadden potentieel nieuw gebied gevonden, en hoewel er nog vrij weinig over bekend was, was er besloten dat er toch onderzoek naar gedaan zou worden. Het resultaat dat terugkwam was verbazingwekkend positief, en hoop sprankelde weer op in de kater, al wist hij dat hij deze laag zou moeten houden. Het was hoogstwaarschijnlijk geen definitieve vestiging, maar het was beter dan iedere nacht in de open lucht te moeten slapen, met de constante dreiging van twolegs en monsters. De kater knikte toen Butter vroeg of ze erheen gebracht konden worden, al had hij natuurlijk zijn eigen twijfels die hij in het licht wilde brengen. "Is het een veilige tocht? Kunnen kittens en elders dit met gemak afleggen, of moeten ze gedragen worden?" vroeg hij de rossige kattin, waarbij hij haar met een licht wantrouwende blik aankeek. Hij had de verschillen en persoonlijke vendetta's tussen de Clans wat van zich afgezet deze reis, maar het zat zo diep in zijn persoonlijkheid gegraveerd dat het niet volledig buitengesloten kon worden. Hij zou altijd zijn twijfels hebben aan de methodes van de andere Clans, en kon in alle eerlijkheid niet wachten tot ze eindelijk weer apart zouden verblijven.

De weg was lang geweest en op de weg naar hun nieuwe thuis waren doden gevallen. Warriors die gemist zouden worden en Apprentices. De torbie kater zuchtte en schudde zijn doffe vacht wat uit om het iets minder shabby eruit te laten zien. Iedere kat was doodmoe en was toe aan stilte en rust. Zijn smaragd groene ogen speurden de omgeving af maar eigenlijk was hij te moe om te merken dat ze alweer over een ander pad liepen. Firedance, een ThunderClan kat kwam terug met goed nieuws. Een plek om te rusten. Zijn ogen lichtte een beetje op. Er was toch nog hoop op rust en een nieuw leven.