Can't remember to forget you

Tallshadow had de opdracht gegeven om vandaag in groepen van minimaal twee te jagen, in de hoop meer prooi te kunnen vangen dan individueel. Otterdive was het niet met hem eens, zijzelf werkte beter alleen dan met een ander erbij, maar ze vond het ook niet nodig om in protest te gaan. Voor vandaag zou ze zijn opdracht uitvoeren, maar het zou vast en zeker snel genoeg blijken dat dit niet de beste manier was voor haar. Immers was ze een uiterst goede jager, maar was communicatie niet haar sterkste punt.
Ze was gepaard met een kattin genaamd Swiftclaw, die ze herkende als de dochter van de voormalige leider Innerstar. Ze was nieuwsgierig naar de poes; ze was met niemand erg vriendschappelijk, en Swiftclaw was hier geen uitzondering op. Echter vroeg Otterdive zich af of die over dezelfde kwaliteiten bezat die haar moeder gehad had. Aangezien ze nooit opvallende dingen van haar gezien had, nam ze aan van wel. Opvallen was immers bijna altijd niet iets positiefs, en betekende dat je in de problemen zat. Zoals Fawnstep, bijvoorbeeld. Een kattin waar haast iedereen wel van gehoord had, ShadowClan of niet. De eindeloze queen, die nu een kitten van het leven beroofd had. Ze vond nog steeds dat Tallshadow te zwak was geweest in zijn straf. Echter had ze ook hierover besloten er niets van te zeggen. Het zou toch niet helpen, en zou haar alleen maar in slecht daglicht doen staan.
Haar gele ogen gleden rond de Cave waar de clans zich nu gevestigd hadden, op zoek naar Swiftclaw. Ze hadden immers afgesproken om bij de uitgang te verzamelen, maar ze kon de ander niet zo snel vinden. Misschien zag ze haar over het hoofd.

- Swiftclaw

❄︎ Empress

Swiftclaw wist niet hoe lang ze het nog ging volhouden tussen alle andere clans. Ze walgde intussen van Tallshadow, hoe die kater zich voor schut zette. Het was een kitten die nooit uitgegroeid was tot een warrior. Want zelfs warriorwaardig vond ze hem nog niet. Maar dan zat er een tegen gedachten aan; Innerstar had Tallshadow nooit niet voor niets gekozen. Er had iets in hem gezeten wat Innerstar er van had overtuigd dat Tallshadow het waard was om deputy te worden. Maar wat was dat dan? Swiftclaw had daar nog steeds geen antwoord op. Ze schudde chagrijnig met haar kop, de blikken van de andere clans negerend. Ze wist dat elke clan hun uitlachte. Dit maakte alleen maar dat ze Innerstar nog meer miste, haar moeder, haar sterke, moedige moeder. Een échte leider, een strenge, één die alles goed geregeld hield. Ondanks haar pijn, ondanks haar verdriet die ze had. Haar partner, haar zoon, allebei overleden maar Innerstar had staande weten te blijven, tot ze verdween en verdronken in het moeras terug gevonden werd. Ze slikte en duwde het hele moment uit haar kop. Het aanbeeld van hoe Innerstar terug gebracht was. Ze kon het nog elke dag niet geloven en nu was die slapjanus van een Tallshadow aan de macht. Zou er nog iets uit komen? Zou hij het kunnen? Kon de clan uiteindelijk toch op hem bouwen? Swiftclaw hoopte het. Innerstar had er vertrouwen in gehad en ondanks alles, had Swiftclaw ook vertrouwen in haar moeder gehad.

The things we can't obtain are the most beautiful ones

Na kort zoeken zag ze de kattin dan toch zitten. Ze zat wat verscholen, vanuit Otterdive's perspectief, dus dat ze haar nu pas opmerkte was geen wonder. Het ergerde haar echter wel dat de andere warrior nog niet bij de uitgang stond, zoals Tallshadow had gezegd. Misschien was er een miscommunicatie geweest, het zou haar niets verbazen als hij 't niet goed georganiseerd had. Hij leek in een volledig andere wereld te leven, of constant aan het kattenkruid te zitten, als je het haar vroeg. Ze had het niet zo hoog van hem op. De siamees trippelde met zachte, vlugge passen die haar in haar jacht zo stil maakten op Swiftclaw af, en tikte haar aan op haar schouder toen ze eenmaal in de buurt was. "We zouden jagen," miauwde ze toen diens kant op en keek de ander wat strak aan. Ze had geen zin in een onoplettende warrior als teamgenoot.

❄︎ Empress

Swiftclaw sterkte haar poten uit en besloot om maar eens te kijken of zij iets voor de clans kon betekenen deze dag. Ze was tenslotte een warrior en er moest altijd wel iets te doen zijn. Jagen, de omgeving controleren opgevaren, ga zo maar door. Net toen ze wou opstaan, stapte een leeftijdgenoot, die ze natuurlijk herkende als Otterdive, op haar af. Swiftclaw was hoogstens een moon older dan haar, dat herinnerde ze zich nog van de apprentices ceremonies. Swiftclaw was eerst geweest en de ceremonie er na kwam Otterdive. "Oh? Nou, helemaal goed, ik wilde mezelf toch al nuttig gaan maken," miauwde Swiftclaw een tikkeltje overrompeld door de manier waarop ze benaderd was. Ze kon zich niet herinneren dat ze zou gaan jagen met iemand. "Laten we dan maar gaan," vervolgde Swiftclaw en stond klaar om Otterdive de grot uit de volgen.

The things we can't obtain are the most beautiful ones