Nee, mijn vuurtje!

Onderwerp: Nee, mijn vuurtje! wo 10 mei 2017 - 11:20

Inmiddels had hij alweer de leeftijd van een moon bereikt. Ondanks de reis groeide hij als kool. Zeker nu ze in de cavern waren. Hier kon hij rustig slapen en rondstappen, zonder dat hij heen en weer geschud werd in de bek van zijn moeder. Zijn moeder had het goed gedaan. Hij had niets meegekregen van de gevaren van de reis. Hij was ook nog te jong geweest om te beseffen wat er eigenlijk gebeurden. Nu waren ze hier, en hier was prima. Rondkijken, maar niet te ver van Crystalshell en Firekit vandaan. Nee, dat ging hij nooit. Hij trippelde een beetje rondjes terwijl zijn blauwe oogjes nieuwsgierig glommen. Zo veel katten, zo veel katten en eigenlijk kende hij alleen zijn mama en Fire.

[Firekit & open]

Onderwerp: Re: Nee, mijn vuurtje! wo 10 mei 2017 - 17:18

Deze plaats was geweldig. Omdat Firekit geboren was toen het kamp van Riverclan al verwoest was, had hij nooit een echt thuis gekend. Al zijn hele leven was hij op reis; wat toch niet heel lang was gezien hij nog net een moon oud was, maar goed. Nu zijn oogjes ook geopend waren, kon hij veel meer dingen waarnemen dan ooit. Zo wist hij nu dat hij een mooi, oranje vachtje had, en dat Icekit witter was. Zijn oogjes glommen van plezier en op een drafje ging hij achter Icekit aan. "Ais!" piepte hij, met zijn nog hoge kittenstemmetje. Ze konden toch veel beter samen op onderzoek uit, want dat was veel gezelliger!

_{"Oh, why are we so sad? Are we feeling hurt by their evil lies. And all those empty words?
We are thirsty for payback? What would we like to do with the town? Would we like to make it dance?
With the Animal? Would we? WOULD WE? Tell us what we would like to do. Burn it, burn it all"}

Onderwerp: Re: Nee, mijn vuurtje! wo 10 mei 2017 - 17:21

Verdrietig keken haar tweekleurige oogjes naar de twee jonge kittens die samen vrolijk op onderzoek uitgingen. Ze glommen van tranen die niet wouden vallen - die niet mochten vallen. Bloomkit wou niet huilen. Het was gewoon.. Ze miste haar moeder. Ze wou haar terug. Ze kon niet zonder haar. Wat moest ze nu zonder de witte poes waar ze haar vacht van geërfd had? Thornface probeerde wel om hen gerust te stellen en te verzorgen, maar het was gewoon hetzelfde niet. Hij had het druk nu hij deputy was, en hij was gewoon mama niet. En hij was ook papa niet. Bloomkit wist misschien nog niet veel, maar dat wist ze wel. En ze wist ook dat mama nooit had mogen sterven.

Onderwerp: Re: Nee, mijn vuurtje! do 11 mei 2017 - 5:22

_{Na de dood van haar moeder leek het tabby poesje veel rustiger en veel meer overprotective over haar zusje te zijn dan in het algemeen. Ze had het idee gekregen dat Bloom er wat minder makkelijk mee omging dan zijzelf, dus wou ze een oogje in het zeil houden op haar jongere zusje. Jingle was nog altijd wel vrolijk en nieuwsgierig, maar nu gewoon een toontje minder. Ze was net even de Cavern uitgelopen om in vrede een drol te draaien, maar toen ze terugkwam zag ze Bloom in een hele andere staat dan toen ze haar eventjes had verlaten. Haar tweekleurige ogen vernauwden zich tot spleetjes, terwijl ze naar haar zusje trippelde, kort een schietgebedje sturend naar Starclan dat ze niet extreem rook ofzo. Jingle nam snel de situatie op; twee kleine snotneuzen die vrolijk aan het spelen waren en haar witte zusje die met glanzende ogen naar de katertjes keek. Ze trok haar wenkbrauw op terwijl ze zichzelf groter maakte en strak de katertjes aankeek. "Jullie hebben toch niet mijn zusje aan het huilen gemaakt?" Miauwde ze, haar stem een toon hoger dan normaal.

jingle here to fudge things up.}

pretty things don't last

Onderwerp: Re: Nee, mijn vuurtje! do 11 mei 2017 - 13:55

Blij draaide hij zich om toen hij zijn broertje hoorde. “Vuuje” Piepte hij terug. Hij hapte speels naar de vacht van Firekit. Hij had helemaal niet door dat een andere kitten, wat verdrietig naar hen zat te kijken. Hij was veel te druk bezig met het begroeten van zijn broertje, die hij welgeteld ongeveer een paar seconden niet had gezien. Hij merkte het pas toen hij een stem hoorde en die stem klonk een beetje bozig. Geschrokken kromp hij wat ineen. De sneeuwwitte kattin viel hem nu pas op, waar Jinglekit het vast over had. Snel begon hij met zijn kopje te schudden en keek Firekit aan. “Nee nie” Piepte hij. Wat was er met die kitten aan de poot. Ze hadden niks gedaan toch? Nee, hij wist zeker dat ze niks hadden gedaan. Ze hadden haar niet zeer gedaan want hij zag haar net pas.

Onderwerp: Re: Nee, mijn vuurtje! do 11 mei 2017 - 17:36

Firekit liet een blije piep horen toen Ice op hem reageerde. Zijn ogen twinkelden van plezier, en drukte met zijn neusje in zijn broertjes vacht. Opeens klonk er een boze stem en nieuwsgierig draaide het mannetje zich om. Wat was er aan de hand? Toen hij een oudere, witte kitten en een tabby kitten zag -de één in tranen en de ander boos- keek hij ontzet. Hij had niks gedaan! En Ice ook niet, toch? Toen zijn broertje het ontkende knikte Firekit hevig. Zij hadden haar niet aan het huilen gemaakt! Hoewel de poes erg boos leek, besteedde hij weinig tijd meer aan haar. Dat huilende poesje moest toch getroost worden? "Nie huile." sprak hij, en keek vervolgens naar Icekit. Misschien voelde de witte kitten zich buitengesloten?

_{"Oh, why are we so sad? Are we feeling hurt by their evil lies. And all those empty words?
We are thirsty for payback? What would we like to do with the town? Would we like to make it dance?
With the Animal? Would we? WOULD WE? Tell us what we would like to do. Burn it, burn it all"}