Walk the plank

Sandflower was net buiten de grot gaan zitten. Een prachtige sterrenhemel scheen op haar neer en ze had haar ogen voor een kort moment gesloten. Ze was moe, ze wilde slapen, maar ze kon niet in slaap komen omdat ze zich overal teveel zorgen om maakte. Om haar kittens, om haar zusje, om haar broertje en Branchtrove waar ze ook veel om had gegeven die ergens ver weg waren, om Tallfright die afstandelijk tegen haar deed, om Cole die ergens rondzwierf. Zo kon ze nog wel eventjes doorgaan. Het was vermoeiend om altijd alle lasten in haar eentje te dragen. Swallowflight was wel iemand die ze was gaan zien als een goede vriendin, wat wel enorm fijn was. Tegenwoordig was ook Dustrise wel een grote steun voor haar, maar toch was er iets met hem wat ervoor zorgde dat ze hem niet helemaal in de friendzone kon plaatsen. Misschien omdat ze hem zag als meer dan alleen een vriend, al had ze geen idee hoe al die gevoelens geworteld zaten. Want wat ze ook wist was dat ze om Tallfright gaf. Was ze nu serieus op het punt gekomen dat haar hart in meerdere stukjes verdeeld werd? Beschamend, dat was het. Dat het voelde alsof verschillende stukjes van haar hart bij verschillende katers lagen, op dit moment dan toch. Ze was zo diep in gedachten verzonken dat ze niet eens hoorde hoe iemand haar kant op kwam.

[ S w a l l o w f l i g h t ]

De zandkleurige kattin draaide nieuwsgierig met haar oortjes toen ze haar naam hoorde, en vrijwel meteen de stem van de zwarte kattin herkende die ze was gaan zien als een vriendin. Nu ze er eigenlijk over nadacht, ze had niet vaak vriendinnen gehad in haar leven. Wel vrienden: Cole, Tallfright, Dustrise, Thornface. Maar geen vriendinnen. Enkel haar zusjes. "Hey, Swallowflight," begroette ze de kattin met een kleine glimlach terwijl ze toekeek hoe deze naast haar kwam zitten. Ze was blij om een beetje gezelschap te hebben. Daarbij voelde het ook gewoon goed bij de zwarte kattin, ze vertrouwde deze ondanks dat ze niet vaak op de voorgrond te vinden was. Sandflower vond het niet erg, vrienden zijn met iemand die niet veel drama met zich meebracht. "Alles oké?" vroeg ze terwijl ze de zwarte kattin met haar goede oog aankeek.

Ze luisterde geïnteresseerd naar wat Swallowflight te zeggen had over haar apprentice, blijkbaar had ze die al klaargestoomd voor het warrior leven. "Hmn, de apprentice die ze mij hadden toegewezen was niet bepaald zo'n harde werker." Dat was nog heel licht uitgedrukt, want de kattin die ze toegewezen had was eigenlijk gewoon een arrogant krengetje wat wel een betere opvoeding had mogen hebben. Maar daar zou ze nu toch weinig meer mee te maken hebben, want ze was er vrijwel zeker van dat Thornface de training van de kattin aan iemand anders zou doorgeven. Swallowflight vroeg hoe het verder met haar was, nu ze een moeder was. "Het gaat, we leven allemaal tenminste nog.. maar hoe.." Haar kittens hadden allemaal mankementen, en dat was iets wat ze niet makkelijk kon accepteren. En waarschijnlijk nooit zou kunnen ook.

De zandkleurige kattin knikte een keer toen Swallowflight het aantal kittens noemde, het waren er inderdaad vier. "Boarkit, Whirlkit, Pipkit en Snowykit," mauwde ze met een waterige glimlach. Het was allemaal zo dubbelop, met een bittere nasmaak. Natuurlijk was het geweldig om een moeder te zijn, alleen de omstandigheden en de situatie wat betreft de gezondheid van haar kittens was minder. Ze knikte een keer na de woorden van de zwarte kattin, elke kat zou wel gehoord hebben van wat voor een nest ze bevallen was. Het troostende gebaar betekende echter wel veel voor haar. "Bedankt," mauwde de kattin terwijl ze een keertje knikte naar de ander, "voor het zijn van een goede vriendin." Dat had ze op dit moment gewoon eventjes nodig. Iemand waarop ze kon vertrouwen, waarbij ze haar hart kon luchten en andersom.

Ze was de zwarte kattin inderdaad gaan zien als een goede vriendin, want terwijl katten waarvan ze dacht dat ze om haar gaven de clan verlieten was deze vriendin er wel gebleven. Branchtrove, Cole, Hazelfray. Ze waren allemaal uit de clan gegaan en ze zou hen waarschijnlijk geen van allen meer terugzien. Misschien wilde ze dat ook wel niet meer, ondanks dat elk van hen een speciale plaats in haar hart zou hebben. Sandflower zou altijd loyaal blijven aan ThunderClan, zo was ze nu eenmaal. Ze grijnsde kort naar de ander, Swallowflight was inderdaad niet de meest sociale. "Ik denk dat we alles wel kunnen compenseren." Kort knikte ze, een luisterend oor was ook niet verkeerd en de ander zou gewoon moeten weten dat de zandkleurige kattin altijd voor haar klaar stond. "Dus.. is er niemand waar jij je ogen op hebt?" mauwde ze toen lichtjes plagerig. Want daar waren vrienden voor.. right?