Is it a sin to be loved?

Onderwerp: Is it a sin to be loved? wo 31 mei 2017 - 15:36

Er waren van dit soort momenten dat hij gewoon niet vooruit te branden was, dat zijn mood gewoon bijna negatief was. Hij zuchtte dan ook op dit soort momenten en draaide zich nog een keer om in zijn nest. Hij had eindelijk weer eens goed kunnen doorslapen, nu hij Coyote een dag vrij had gegeven en zelf geen guard duty taken had gehad vannacht. Nu had hij eindelijk weer wat tijd voor zichzelf en dat betekende dat hij zich zo rot mocht voelen als dat hij wilde. Bear rekte zich een keer uit en wist dat hij eruit moest komen, maar voor nu lag zijn nest eigenlijk best wel goed zo. Toch gleden zijn blauwe ogen over de rest van de den heen, die opvallend leeg was op enkele katten na. Prey hunter en cave guards lagen bij elkaar in één den, waardoor het af en toe nog best wel eens druk kon zijn. Zelf was Bear opgeschoven van nest nadat Rose was overleden, maar toch gleden zijn blauwe ogen terug naar die plek. Het leven was soms niet eerlijk, vaak niet eerlijk. Hij miste het gevoel van liefde om zich heen, nu hij alleen nog maar een kitten had om voor te zorgen. De zwarte kater draaide zich nog een keer om, maar kwam overeind toen hij merkte dat hij tegen iemand aangerold was. "Sorry," zei hij met een licht brommende stem.

[+Brindleleaf]

"Manners maketh man." Do you know what that means? Then let me teach you a lesson.
Is it a sin to be loved? OmZbRYE

<3:

Ze deed de dingen die ze moest doen. Alles begon bijna een routine te worden. Ze verborg het voor anderen dat ze soms nog wel eens last had van de val, dat soms als ze op wilde staan ze bijna niet overeind kwam. Haar spieren stram van het liggen. Ook repte ze niet over de suis die terug kwam in haar oren. Ze sprak sowieso niet meer zo veel. Als ze haar bek hield, dan kon ze ook niks verkeerds zeggen. Ze was nog steeds in rouw om de dood van Mousewish en Leopardpaw, al liet ze daarom ook geen tranen meer vloeien. Ze duwde haar emoties helemaal weg. Met name om er voor te zorgen dat ze geen ‘ongelukje’ kreeg, want soms was die keuze zo makkelijk. Leek het zo makkelijk om het gewoon te laten gebeuren. Ze schrok op toen iemand tegen haar aanrolde. “Het geeft niet.” Miauwde ze terug. Toen Bear zich verontschuldigde.

[Low posting account]

Het bleek Brindleleaf te zijn waar hij tegenaan gerold was. De kattin was origineel van de clans, of te wel van de rondtrekkende katten die momenteel in hun gebied waren. Ze zal het vast zwaar hebben, nu haar oude vrienden en familie in het gebied waren waar ze naar toe gevlucht was omdat ze problemen had thuis. Tenminste, voor zover Bear af wist van haar situatie. Hij ging overeind zitten en draaide zich naar d'r toe, met een zachte blik in zijn blauwe ogen. "Gaat het een beetje, Brindleleaf?" vroeg hij op een zachte toon. De kattin was altijd aardig tegen de tribe katten geweest en ze deed het goed met hun wegen in het leven onder de knie te krijgen, dus nu vond hij dat zij als tribe zijnde haar ook wel eens mochten helpen, ziend dat ze in een wat ongelukkige periode zit. "Kan ik je ergens mee helpen, misschien?" vroeg hij daarna, zijn eigen donkere wolk voor een moment vergetend.

"Manners maketh man." Do you know what that means? Then let me teach you a lesson.
Is it a sin to be loved? OmZbRYE

<3:

De kater leek bezorgd om haar. Eerder moons geleden had ze die kans meteen gegrepen en geprobeerd om hem om haar poot te winden, maar dat was allang verleden tijd. Door die eigenschap waren alle problemen begonnen, met name door haar hunkering naar aandacht. Aandacht had ze heerlijk gevonden. Het was juist daardoor dat ze zo in de schaduw was moeten gaan leven. Niet te veel opvallen, om niet opnieuw die storm te laten losbarsten. Een storm die zij elke keer op de één of andere manier wist te laten losbarsten. Ze keek er niet eens raar meer van op. Ze had zichzelf gezworen nooit meer te liegen, dus gleed er een simpele “nee” over haar lippen. Toen Bear vroeg of het wel ging. Ze zei het niet om medelijden te creëren, want dat was het laatste waar ze zin in had. Ze was gewoon eerlijk. “Ooit was hulp misschien handig geweest, maar ik ben bang dat het daar nu te laat voor is. Ik had eerder de poten die mij aangeboden werden moeten vastpakken, maar dat heb ik niet gedaan.” Ze staarde even naar de grond. “Mijn dochter heeft zichzelf van een klif gegooid Bear, door mij. Ik heb de dood van mijn eigen dochter op mijn geweten.”

[Low posting account]