Almost yellow flowers

Een grote kater stormde de Clan Cavern binnen. Hij was over zijn toeren en helemaal boos. Zijn vacht piekte alle kanten uit. Waarom zaten er hier Starclan verdomme ook nog stinkdieren? In die freaking gebied. Hij moest zeggen dat hij wel een beetje naar beneden was getrippeld om te kijken of er daar nog iets te vinden was. Hij had een das gezien, een dunne en wilde een closer onderzoek. Wat was er gebeurd? Hij was perongeluk in het hol getuimeld, daarbij bijna de kleintjes verpletterd. Daarna geroken dat het helemaal geen das was en voor hij het wist werd hij achterna gezeten door mama en papa stinkdier. Zijn ogen prikten en hij stonk helemaal toen hij uiteindelijk de Cavern had bereikt. Hij hijgde zwaar en wilde het liefst iets doen. Ergens bij zijn, maar niemand kon hem uitstaan met die geur. Er vormde zich al een cirkel rond hem.

+ Heavespark

Oké, ze hield erg veel van Viper, maar hij stonk ook wel héél erg. Ze kon het ruiken vanaf meters afstand. Ze trok haar neus op en met een blik gevuld met humor keek ze naar de kater, vanaf een afstandje natuurlijk. "Gatver!" riep ze hem toe en stak haar tong vervolgens uit. "Je stinkt," merkte ze toen nog eventjes op, voor het geval hij het nog niet door had. Toen liep ze toch op hem af, want ze moest hem natuurlijk steunen in deze moeilijke tijd waarin iedereen hem opeens negeerde. Nou, zij niet hoor! Ze zou met alle liefde samen met hem stinken. Toen ze eenmaal bij hem was drukte ze kort haar neusje tegen de zijne aan, om toch maar niet al te veel in contact te komen met zijn stinkende vacht. "Wat heb jij uitgespookt?" vroeg ze hem waarna ze hem met haar kop wenkte richting de uitgang van de Cavern. Dalijk zou iedereen nog massaal naar Tallstar trekken om oorlog te verklaren om zijn stinkende clangenoot, dat konden ze niet hebben. Ze zouden een plekje moeten zoeken om dit eraf te wassen.

Boos keek hij in de richting van het geluid. Zijn blik verstrakte even. Puh, zij moest veel zeggen. De mooie poes wreef het er nog eens in. Hij snoof. Pas toen ze zich tegen hem aandrukte ontspande hij. Zijn norse kattin. Hij wreef zijn neus tegen haar flanken. Ze wenkte hem naar buiten. "Hmmpfff ik dacht dat ik een das achterna zat, maar het was een stinkdier," gromelde hij. Hij was nog steeds een beetje slecht gezind. Hoewel ze het goed maakte door er te zijn. Hij werd plots genegeerd en dat vond hij niet fijn.

Hmm, haar dappere vent had een das achterna gezeten. Maar de das bleek later een stinkdier te zijn, dat was wat minder leuk. Maar het ging uiteraard om het idee. "Ik vind het dapper van je, hoor," miauwde ze dan ook met een glimlachje. Toen meneer met zijn neus langs haar zij heen ging sprong ze snel en met een harde lach opzij. "Dat ik trots ben betekent niet dat ik ook een uur in de wind wil gaan stinken," plaagde ze hem met uitgestoken tong. "Kom, we gaan naar die snelstromende rivier, en dan gaan we je daar schoonmaken. En hopen dat je er niet invalt," het laatste vervolgde ze met een frons. Ja, ze had wel gehoord hoe gevaarlijk dat was. Er ging een verhaal rond over een kat die erin gevallen was en er niet levend uit gekomen was. Brrr. Mooi niet dat dat ging gebeuren bij iemand die zij liefhad.

Hij snapte haar wel. Vipercrown, de kersverse warrior, wikkelde zijn staart rond de hare. Hij wreef zachtjes met het puntje. "Laten we naar de Starpools gaan, ik zou niet willen dat jij er ook nog invalt." Hij was even bezorgd als zij over hem was. De kater veranderde naar richting. Ze trippelde over de heide, waar de wind door zijn vacht blies. Het haalde de geur een beetje weg, maar niet veel. Een glinstering trok zijn aandacht. Hij stond stil. Ze waren aangekomen. Met spijt, want hij had genoten van de wandeling. Viper keek naar haar. Hij was een norse, boze kater, maar met haar... Zijn hazelnoot gekleurde ogen keken haar liefdevol aan. "Heave...", hij treuzelde. Waarom maakte hij er ook zo een spel van. "Ik hou van je." Zijn ogen vulden zich met tranen. Starclan dit was niet hoe het in zijn gedachten ging. In zijn wildste dromen. Hij schudde snel zijn kop. Hij was een sterke kat. De tabby kater rechtte zijn schouders. Hij glimlachte lief. "Wie het eerst bij een van de poelen is!" Om het goed te maken wachtte hij twee seconden al vorens hij als een peil over de grond schoot.