Enjoy the sound of life

Smokegaze was een behulpzame kater, op zijn manier. Een kater die er graag voor anderen was, op zijn manier. En daarom liep hij nu op de jonge Ravenfall af, want hij gunde de jonge elder een ommetje om. En aangezien Smokegaze op het moment toch niets beters te doen had, kon hij er beter voor de zwakkeren zijn. "Ravenfall, zin om er op uit te gaan?" Vroeg de kater met een vriendelijke toon in zijn stem, want de glimlach die hij droeg deed er toch niet toe, aangezien Ravenfall dat niet zou kunnen zien.

OOC: Eerste post voor Ravenfall

Tijd was iets wat Ravenfall compleet verloren had. Geen enkel idee had de jonge elder hoelaat het was of welke dag he tkon zijn. Hoelang hij hier al lag, wegrottend in zijn verdriet was hem totaal vergaan. Leven was iets wat hem tegenzat en de zwarte tom kon er niks tegen doen. Hij kon niet eventjes een rondje gaan lopen, zijn hoofd leeg maken in de koele bries die door de bergtoppen heen woei. Hij kon niet zichzelf voorzien van eten of drinken of het stop zetten van de verdriet die hij elke dag voelde. Hij kon geen einde maken aan deze leven omdat hij bij de eerste drie stappen al zijn kop stoten. Natuurlijk had hij gehoord over de katten die van de vulture's drop gesprongen waren en dat was iets wat bij de jonge tom was gaan knagen. Een idee, een uitweg. Zelfmoord. Een sombere gedachten maar het leek voor hem de enige oplossing om van dit af te komen maar geen mogelijkheid dat hij daar zonder opgevallen te worden kon komen. Ravenfall zuchtte diep, niet merkend dat een kat naar hem toe was gelopen en daarom schrok toen hij zijn aanwezigheid aankondigde. "Ravenfall, zin om er op uit te gaan?" De jonge elder draaide zijn kop langzaam om en liet zijn blinde ogen richten op die van zijn clangenoot toen Riverclan geur zijn neus kriebelde. Ravenfall zei niks, knikte enkel nihil voor hij zich na lange tijd weer ophees. Zijn zwarte poten trilde van de inspanning en zijn lichaam deed pijn van het gelig op de koude stenen vloer.

Hij zag er slecht uit, de jonge zwarte kater. Ravenfall had het niet goed, dat besefte Smokegaze. De warrior mocht de slimste dan niet zijn, hij was zeker niet de domste en had een prima inzicht. Advies geven was enkel niet zijn ding. Smokegaze had andere manieren om er voor anderen te zijn, zoals nu. "Goed," miauwde hij, toen Ravenfall nihil had geknikt, was op gestaan en hem was gaan volgen. Smokegaze vroeger niet om, maar legde zijn staart op de schouder van Ravenfall om hem te begeleiden. "Waar wil je heen?" Vroeg Smokegaze. Ravenfall kon dan niets zien, hij kon wel voelen. Misschien had hij meer behoefte aan gras onder zijn poten, het gevoel van wind door zijn vacht: dan konden ze naar de Highlands gaan. Misschien wilde hij naar the Vultures Drop, een vreselijke plek, maar ondanks dat, ook een prachtige plek en dan zou Smokegaze hem kunnen vertellen hoe het er uit zag. Misschien wilde hij luisteren naar het ritselen van bladeren, gewoon wandelen, door bijvoorbeeld The Redwood. Het geluid van water, en misschien bij een rustig deel met de poten in het water staan, kon ook fijn zijn en dan konden ze naar The Rapids gaan. Tegen The Eaglespeak zal Smokegaze nee zeggen. Hij kon het niet hebben dat Ravenfall misschien aangevallen zou worden door één van de adelaars.

Het was fijn dat Smokegaze er aan dacht om zijn staart op zijn schouder te leggen zodat de jonge tom hem beter kon volgen maar aan de andere kant liet het weer herinneren dat hij blind was en zelf niks kon, dat hij altijd hulp nodig had. Ravenfall hield zijn schouders op en legde zijn keen in zijn nek toen de Riverclan warrior vroeg waar die heen wou. "Weet ik veel" Snoof hij, zijn kop wegdraaiend van Smokegaze. "Het is niet dat ik weet wat hier allemaal is" Voegde hij er nors bij. Ravenfall was altijd een lieverdje geweest, zag de vreugde in het leven maar nu was hij verbitterd, koud gemaakt door Starclan omdat ze alles van hem afpakte en hem alleen achterlieten in een hoop stront. Het was dan niet eerlijk tegenover Smokegaze dat hij zo geïrriteerd en boos reageerde maar hij kon er niks aan doen, hij was nu eenmaal zo geworden.

De blik van Smokegaze verduisterde toen Ravenfall bitter reageerde op zijn vraag. "Ik geloof graag dat er nu een andere manier is voor jou om te genieten van je omgeving, Ravenfall," miauwde Smokegaze rustig. "Wil het gevoel van de wind door je vacht ervaren? Het gevoel van ergens hoog boven de wereld zijn? Het geluid van water? Of misschien even je poten nat krijgen? Of wil je gewoon even wandelen en naar het geluid van ritselende bladeren luisteren?" Oftewel; Highlands, Vultures drop, Rapids, Starpools of gewoon door The Redwood. Smokegaze negeerde het feit dat Ravenfall nors tegen hem deed. Negatieve aandacht geven zou nu niet werken, besefte Smokegaze, dus kon hij beter vriendelijk en rustig blijven. De beste op het gebied van helpen was Smokegaze niet, maar behulpzaam was hij wel en hij deed alles op zijn eigen manier.

Zijn norse reactie schrikte Smokegaze niet af wat meestal wel bij de andere gebeurde. Het was een standaard ding geworden, katten wegsnauwen zodat hij weer alleen kon zijn. Zodat hij zijn verdriet niet gedwongen werd om te vertellen. Hij wou geen advies en hij wou absoluut niet zijn 'gevoelens' delen met andere. Hij wist immers goed wat er dan stond te gebeuren en daar had hij absoluut eventjes geen zin in. Ravenfall luisterde met zwiepende staart naar de dingen die Smoke opnoemde waar hij een keuze uit kon maken maar bij het het woord water sprongen de haren op zijn lichaam omhoog. Doodsangst vulde voor een par seconde zijn lichaam. Het gevoel van zijn brandende longen, het gevoel dat hij hopeloos was en zichzelf niet kon redden gierde door zijn aderen maar de zwarte tom schudde snel de oude gedachthens weg en koos random één van de dingen die Smokegaze had opgenoemd. "Het geluid van ritselende balderen"

Smokegaze had wel door dat Ravenfall bijna iedereen bij zich weg joeg en dat deed hem denken aan hoe Smokegaze als apprentice en kitten was geweest. Smokegaze was verstoten door de poes waarvan hij dacht dat het zijn moeder was geweest, Ashlily. De kater had zich out-of-place gevoeld en geen vrienden gehad. Dat laatste kwam omdat hij die niet had willen maken. Smokegaze dacht dat hij dat niet had verdiend, omdat zijn vader, Smoketear, een moordenaar en een player was geweest. Maar later besefte hij dat zijn vader niet helemaal slecht was geweest en toen dat besef kwam en zijn broer, Thistleclaw, die hem trainde, werd hij langzaam steeds beter. Butterstar maakte het helemaal goed en toen Smokegaze warrior was geworden was hij er voor gegaan. Hij had de waarheid gekregen en nu was de massieve kater een waardige warrior van Riverclan, iemand die hielp, iemand die er voor anderen was. Zo nu ook voor Ravenfall, die aangaf wel naar het geluid van ritselende bladeren willen te horen. The Redwood dus. Smokegaze liep door en hield zijn staart op de schouders van Ravenfall. De twee kwamen buiten de grot en Smokegaze ademde de frisse lucht in. "Beter zo, hé? In plaats van de hele tijd in die benauwde grot te zitten," probeerde Smokegaze. Hij moest er opletten dat hij geen worden gebruikte die je alleen maar kon zien.

Een zacht briesje gleed over zijn zwarte pels toen hij samen met Riverclan warrior de cave uitstapte. Wind dat hij al een lange tijd niet meer gevoeld had speelde zachtjes met zijn onverzorgde zwarte vacht en liet zijn snorharen kietelen. Ravenfall opende zachtjes zijn mond en snoof een grote hap frisse licht naar binnen. Hoe graag hij het wou verbergen er was geen ontkomen aan dat hij hier niet stiekem eventjes van genoot. Smokegaze leidde hem veder de cave uit en na lamge tijd liggen voelde hij wel hoe zijn spieren verslapt waren. Zijn passen waren roestig en sloom maar hij kon de grote tom nog net bijhouden zonder te veel pijn te leidde. "Beter zo, hé? In plaats van de hele tijd in die benauwde grot te zitten," De zwarte elder antwoordde niet, knikte enkel op de woorden van Smegaze voor hij zich weer concentreerde op de buitenwereld. Een aangenaam zonnetje scheen op zijn lichaam en de temperatuur was precies goed. Niet te heet niet te koud. Misschien was het toch niet zo slecht idee geweest om een wandelingetje te maken.

Ravenfall was totaal niet spraakzaam, wat Smokegaze misschien een tikkeltje ongemakkelijk maakte, maar hij probeerde het niet te laten merken en leidde gewoon de weg naar buiten. Buiten de grot probeerde Smokegaze een hopelijk gepaste opmerking te maken, waarop hij als antwoord een knikje kreeg. Smokegaze legde maar gewoon weer zijn staart goed op de schouder van Ravenfall en leidde langzaam de weg voort. "Als je even wilt staan of zitten, of ergens ander heen wilt, dan zeg je het maar," miauwde Smokegaze rustig. Ondertussen probeerde hij iets te bedenken waarmee hij Ravenfall misschien iets kon laten doen. "Oh, en als je wilt, mocht je geritsel van prooi horen, zeg het dan maar, ik denk dat we nog wel eens een prima team kunnen vormen," ja het gevoel geven dat Ravenfall toch nuttig was, dat zou vast fijn zijn en misschien was Ravenfall ook wel nuttig. Hij had nu geen beeld dat hem kon afleiden, zijn oren, neus en snorharen deden nu al het werk.

Hij merkte wel dat Smokegaze dit alles behalve prettig vond. Het was ook niks aan om een wandelingetje te maken met een norse tom die amper sprak. Hij snapte het wel dat de Riverclan warrior zich ongemakkelijk voelde, elke kat die probeerde hem 'op te vrolijken' faalde en voelde zich zo. Hij voelde zich ook zo, het liefst lag die gewoon in zijn nest zodat zie niemand kon lastig vallen dan had hij ook bet gevoel niet dat hij in de weg zat. Smokegaze begeleidde hem veder en sprak dat hij kon aangeven als die wou gaan zitten of ergens anders heen wou. Ravenfall knikte weer als gewoonlijk en liep veder met de andere tom mee. Zijn blinde ogen waren voor zich uit gestaard terwijl zijn oren bij elke geluidje bewogen. "Oh, en als je wilt, mocht je geritsel van prooi horen, zeg het dan maar, ik denk dat we nog wel eens een prima team kunnen vormen," Mauwde Smokegaze. "Oké" Het was geen lang antwoord maar beter dan niks. Bij sommige katten die hem geprobeerd mee te nemen naar buiten hadden A. Norse en boze reactie terug gekregen of B. Geen enkel woord gehoord van hem. De zwarte elder spitste zijn oren en snoof de lucht op, een verse geur zijn neus vullend. Meteen verlaagde de tom zijn pas en luisterde naar het geritsel van bladeren. Maar de tom aarzelde. Zou het prooi zijn? "Ik denk dat hier prooi in de buurt zit" Fluisterde hij aarzelend. Tja hij had nooit gejaagd of iets in die richting.

Smokegaze vroeg zich af of Ravenfall er ooit weer bovenop zou komen, weer wat geluk zou ervaren en hij hoopte dat de kater het de jonge elder vandaag wat kon geven. De zwarte kater stemde in met zijn verzoek om zijn neus en oren open te houden voor eventuele prooi geluiden. Na even door gelopen te hebben stopte Ravenfall. Smokegaze zelf kwam ook tot een halt en keek naar de jonge kater. Zelf zette hij zijn zintuigen ook open en opdat moment vertelde Ravenfall wat hij had opgemerkt. "Je hebt gelijk," sprak Smokegaze. Smokegaze ging op het geluid af. Hij zorgde er voor dat hij geruisloos was. En toen zag hij het muisje. Smokegaze zette af met zijn achterpoten en klapte zijn klauwen om het beestje heen om vervolgens de nek door te bijten. Hij hief zijn kop op en liep terug naar Ravenfall. "Zonder jou was dit niet gelukt, hé," sprak Smokegaze blij, hopend dat Ravenfall nu ook wat blijheid zou ervaren.