Strolling around [open]

Oceanbreeze had nog niet gesproken over de vos die haar kitten, Burnetkit had aangevallen. Al was het eventjes gebeurd voordat de Tribe katten ter tonele verschenen, had ze nog geen mogelijkheid gevonden om die katten er van op de hoogte te stellen. Ze was namelijk wel zeker dat de vos nog vrolijk rond liep. Met rustige passen liep ze dan ook rond, zich ietwat bedenkelijk afvragende of ze een van de katten moest zoeken en wat Everstar er van zou vinden. Zouden ze elkaar als vrienden moeten behandelen of zo neutraal en achterdochtig mogelijk. Vijanden was out of the question, immers hadden de Tribe katten alle recht gehad hen weg te jagen van hun gebied. In gedachten verzonken had ze eerst de geur van een zwarte Tribe kat niet op gemerkt tot ze bijna recht achter hem stond, op enkele voslengtes afstand Ocean's blauwe warme ogen gleden naar de zwarte kater toe voordat ze een hem voorzichtig benaderde "Excuseer mij, ik heb je toch niet laten schrikken?" Immers had ze achter hem gestaan en niet zoveel geluid gemaakt. Haar warme stem klonk rustig en vriendelijk, al was ze duidelijk ook op haar hoede. Immers was ze in geen conditie om te vechtten. Ze was zwanger en waarschijnlijk hing de geur van kittens ook om haar heen.

De kater stond pas stil en draaide zich pas om op het moment dat Oceanbreeze hem op haar gewoonlijke manier aansprak. Warm, moederlijk en neutraal. Ze werd net aangesproken door de pikzwarte kater, die in bezit was van groene ogen. Het was een kenmerk die Oceanbreeze nog niet zo vaak op katten had gezien en dus wist ze zeker dat ze hem van andere katten kon onderscheiden. Ze was nog niet zo ingespeeld op de individuele geur van Tribe katten, ze wist enkel dat hij er wel een moest zijn. "Zo makkelijk schrik ik niet," sprak de kater met een neutraal, beleefd en vriendelijk randje in zijn stem. Waardoor de jongere kattin met een zachte glimlach knikte. "Uw naam is?" Vroeg de kater vervolgens waardoor Oceanbreeze even geamuseerd leek. Het was een goede vraag, echter was ze het niet gewend dat andere katten haar met "u" aanspraken. Hoewel ze wel een hoge rang had, was ze nog steeds behoorlijk jong. "Oceanbreeze," mauwde ze rustig. Haar stem klonk vast en zelfverzekerd. "En je hoeft mij niet met u aan te spreken. Ik mag dan wel deputy zijn, ik bijt echter niet." Vervolgde ze, waarna ze haar blik afwende en een snelle blik in de omgeving deed. Het was haar gewoonte om altijd alert te blijven op haar omgeving, zelfs als ze sprak met een andere kat. Zeker nu ze zwanger was, had ze besloten extra op haar hoede te zijn.

Ze verklaarde al snel dat de kater haar niet met 'u' diende aan te spreken. Natuurlijk, respect was nooit verkeerd. Echter was ze jonger dan de kater voor haar en hoewel ze waarschijnlijk wel een hogere rang bezat, was ze nog steeds niet zo vol van zichzelf dat ze het aan iedereen moest tonen. Al hoewel, ze wist niet precies hoe een Tribe in elkaar zat dus wie weet bezaten wel meer katten dan Skyteller een hoge rang. Met een schuin glimlachje als reactie op haar woorden, sprak Talon haar dan weer aan. "Je komt dan aardig volwassen en verantwoordelijk over," verklaarde de kater waarop Oceanbreeze het niet kon laten zachtjes te grinniken. Het was een logische verklaring en een behoorlijk compliment, want zo lang stond ze hier nog niet. "Mijn naam is Talon that slashes with Strenght, maar dat is zo'n mondvol, dus noem me maar Talon," vervolgde de kater, nu op een vriendelijkere toon. Met een alerte blik op haar gezicht scande ze de omgeving voordat haar aandacht weer naar de andere kat werd getrokken. "Ik neem dus aan dat jij ook uit zo'n clan komt?" Vroeg de kater, op een manier die misschien wel enigszins nieuwsgierig genoemd kon worden. "Ja, dat klopt. Ik ben een van de Deputies. Dat betekend dat ik de leiding van Windclan samen moet dragen met de Leader." Mauwde ze met een zachte glimlach. Hoewel de clans waarschijnlijk vreemd voor hem waren, was het voor haar meer dan normaal.

De zwarte kater wist duidelijk weinig tot niets van de vier clans, vijf clans als ze Starclan mee zou rekenen. Toch was hij duidelijk een kater die zijn mening zou baseren op de kennis die hij had van de vier groepen in plaats van hen zomaar als vijanden te zien omdat ze toevallig op hun gebied waren. "Dat klinkt interessant," merkte de pikzwarte kater uiteindelijk op, op zo'n manier dat ze het idee had dat hij lang over zijn woorden had nagedacht. Met een kleine glimlach neeg ze haar kop even, hem hiermee tonende dat ze een tikkeltje geamuseerd was door zijn opmerking en er verder niet op in zou gaan. Voor buitenstaanders waren de clankatten vast interessant, inderdaad. Echter was Oceanbreeze geen andere manier van leven gewend; voor haar was dit alles erg normaal. "Zin om samen met mij een stukje te wandelen, aangezien ik ondertussen ook wat aan het patrouilleren ben," vroeg de kater terwijl hij meteen verklaarde waarom hij op deze plek aanwezig was. In zijn eentje patrouilleren was misschien niet zo verstandig, in ieder geval in haar opzicht. Toch begreep ze zijn beweegredenen wel. Als een kat zich goed genoeg kon verdedigen en de omgeving op zijn poot kende, dan had hij voldoende voordelen om eem gevecht te kunnen winnen. De kater wenkte haar met zich mee waarna ze langzaam naast zijn flank liep. "Wij hebben laatst sporen van een vos gevonden, in de Redwood." Mauwde ze stil. Haar dochter Burnetkit was gewond gevonden nadat een vos haar had aangevallen en vele geursporen hadden er gelegen. "Ik ben nog niet helemaal op de hoogte van de clans, dus wil je misschien meer vertellen?" Vroeg de Talon vervolgens. Oceanbreeze knikte even nadenkend voordat ze sprak. "We zijn denk ik wel vergelijkbaar met de Tribe. We zijn een grote familie. Onze katten worden allemaal getraind als ze zes Moons oud zijn door katten die ouder dan twaalf Moons zijn en hun training hebben volbracht. Deze katten, die we mentoren noemen, leren hun Apprentice de regels van de clan en het jagen en vechtten. Windclan staat bijvoorbeeld bekend voor haar snelheid. Dit komt omdat wij hebben leren leven op de open vlakten en de wind daar het hardste blaasd. We jagen dan ook op de snelste dieren. Thunderclan katten zijn over het algemeen groter dan Windclanners en zijn het best in de bomen. Riverclan heeft katten die ook groter zijn dan van Windclan en zijn goede zwemmers en vissers. En als laatste is er Shadowclan die erg goed in sluipen en verbergen in de schaduwen is." Mauwde ze rustig en vriendelijk. "Als laatste is er Starclan de clan van onze overleden voorouders die op alle vier de clans neer kijken." Verklaarde ze waarna ze hem met een rustige blik aan keek. Ze wist niet precies wat hij wou weten en dit was wel de basis informatie.

Talon leek haar zorgen te begrijpen over de vos, zover ze het hem had uitgelegd dan. Dat de vos al een kitten had aangevallen vertelde ze er maar niet bij. Zoveel hoefde hij ook niet te weten, dat er een vos was, was voldoende. "De Cave Guards zullen die wel oppikken en er voor zorgen dat de dreiging weg zal gaan," mauwde hij rustig waarna Oceanbreeze een klein goedkeurend knikje gaf. "Mochten jullie hulp nodig hebben met het vechten of verjagen ervan, dan weet je mij te vinden." Mauwde ze enkel respectvol, hiermee toonde ze ook aan dat ze wel geloofde dat ze het alleen konden maar het wel zo netjes vond dat de clans mee hielpen als het nodig was. Ze waren misschien te gast maar zolang hun klauwen en tanden werkten zouden ze in staat zijn te helpen. Hierna begon ze met de uitleg over de clans, eigenlijk enkel de basis. Er echt heel diep op in gaan deed ze niet, gewoon voldoende om hem wat van hun levenswijze mee te geven. "En jullie thuis hebben jullie moeten verlaten omdat daar rampen gaande waren, als ik het goed begrepen heb?" Mauwde hij, half vragend half constaterend. Oceanbreeze knikte, voordat ze zachtjes sprak. "Het was niet meer in staat om ons te onderhouden," verklaarde ze enkel. Dat Starclan zich er zelfs mee gemoeid had vertelde ze niet. Hoewel dat wel onderlinge kennis was, vond ze het niet haar plaats dit met een Tribe kat te bespreken. "Die Starclan heb ik inderdaad ook al van gehoord. Dat zijn jullie ancestors, zoals die van ons de Tribe of Endless Hunting is." Sprak hij vervolgens waarna zijn blik een tikkeltje afwezig werd. Waarschijnlijk had hij zelf bekende in de Tribe of Endless Hunting zitten. Oceanbreeze begreep zijn blik maar ging er niet op in, zelf had ze ook voldoende katten verloren en wist ze dat ze er niet met een vreemde over wou praten. De zwarte kater liep door totdat ze een stukje over rotsen moesten klimmen. Oceanbreeze verlangzaamde een tikkeltje om achter hem aan te kunnen klimmen, waarna ze een klein beetje opgelucht naar het wat makkelijkere pad voor haar keek. Ze mocht gespierd zijn, maar dat betekende niet dat ze met haar zwangerschap zo makkelijk klom. "En jullie hebben Warriors, toch, in plaats van Prey Hunters en Cave Guards," Sprak de kater vervolgens verder en even deed zijn manier van doen haar denken aan een nieuwsgierige kitten waardoor ze grinnikte. "Ja klopt, we hebben onze gevechtstechnieken en jaagtechnieken aangepast op onze lichaamsbouw en het territorium dat we hadden." Verklaarde ze waarna ze haar blik even op de omgeving wierp. Zoals gewoonlijk hield ze alles in de gaten, ze moest nu niet enkel zichzelf veilig houden maar ook haar ongeboren jongen.

De kater leek wel te begrijpen dat de kattin moest lachen. Oceanbreeze lachtte hem natuurlijk niet uit, ze lachtte hem toe. Zeker omdat het haar deed denken aan kittens en dus ook aan haar kittens. "Ik kom vast over als een kitten die maar wat graag alles te weten komt, of niet?" Mauwde de zwarte kater met een schuine glimlach. Meteen knikte de kattin waarna ze mompelde. "Een héél klein beetje maar, Talon." Hierna was het even gemeenschappelijk stil. Nu, totdat de kater sprak natuurlijk. "Als je wilt dat ik rustiger wandel, vertel je het maar," mauwde hij terwijl zijn blik naar haar buik verschoof. Ze keek hem een tikkeltje geërgerd aan, natuurlijk deed ze het rustiger aan met de kittens. Maar wat dacht die kater? Dat ze gehandicapt was of zo? "Ik mag misschien drachtig zijn, maar ik kom wel uit de snelste Clan," mauwde ze een tikkeltje beledigd waarna ze zuchtte. "Sorry ik heb mijn emoties niet altijd onder controle met deze zwangerschap," mompelde ze; nu wat rustiger. Even schudde ze haar kop waarna ze haar schouders ontspande en rechtte. "Er zijn dingen waar ik mij meer zorgen om maak dan mijn gezondheid," mauwde ze. "De clans kunnen hier niet eeuwig blijven, we zullen op den duur verder moeten trekken. De kans is dat de jongsten het niet gaan overleven." Mauwde ze, haar stem rustig en een tikkeltje gepijnigd. Ze hadden al veel katten verloren en ze wist niet hoe de tocht zou eindigen.

Zodra de kattin knikte en mompelde enkele woorden zodra hij vroeg of hij een beetje op een kitten had geleken, met zijn enthousiasme en interesse. De zwarte kater had kort gelachen voordat hij het onderwerp liet rusten. Hij begon voorzichtig over haar gesteldheid en gezondheid. Waarschijnlijk enkel om de drachtige kattin en haar ongeboren kittens te beschermen, toch werd het hem op het eerste moment niet voor dank afgenomen. Oceanbreeze had haar reacties en emoties minder onder controle dan haar eerste zwangerschap, enerzijds omdat ze waarschijnlijk meer druk op haar schouders had liggen en anderzijds omdat ze de zwangerschap als zwaarder ervoer. Talon, leek gelukkig niet zo snel beledigd en sprak haar rustig aan. "De snelste clan op het vlakke land, ja, niet in de bergen," mauwde hij op een formele toon. Het was inderdaad wel zo dat ze minder snel waren in het onbekende gebied, desondanks had ze het idee dat ze hem zolang ze niet zouden rennen aardig bij kon houden. Toch begreep ze ook wel dat hij gelijk had en dus kwam haar excuses niet zoveel later, ze schaamde zich niet. Het was buiten haar macht om alle emoties onder controle te houden. Ze kon enkel haar best doen. Talon glimlachte, in de rust van het pad konden ze prima spreken, zonder dat er gevaren op de loer lagen en dus beantwoorde en accepteerde hij haar excuses relatief ontspannen. "Geen probleem, ik begrijp het," reageerde de kater rustig. Hij leek wel te begrijpen hoe het werkte als een kattin beïnvloed werd door hormonen en niet meer zo was als ze zou zijn wanneer ze niet drachtig was. Oceanbreeze sprak nu uiteindelijk haar zorgen uit. Zorgen die ze niet eens had besproken met Everstar, de kattin was trots. Had een grote trots in haar hart en af en toe vroeg ze zich ze zich af of die trots ooit de ondergang zou betekenen. Het was niet zo dat Oceanbreeze geen trots had, natuurlijk had ze die maar haar trots lag op een ander vlak. Everstar en zij waren hele andere katten die hetzelfde doel voor ogen hadden, maar vechten erom deden ze niet. Ze hadden elkaar gek genoeg nodig om de ander te balanceren. De kater luisterde erna en knikte vervolgens ernstig. Elke kat die opgevoed was op de manier van de Tribe of Clans zou de zorgen begrijpen. "Er zijn verschillende oplossingen, maar ik ben niet iemand om deze uit te spreken, je kan altijd voor raad bij Skyteller langs gaan. Jullie zijn hier onze gasten en ik denk dat Skyteller graag kijkt waarin hij eventueel zou kunnen helpen," mauwde de pikzwarte kater waarna ze even met een zacht glimlachje knikte. "Hij lijkt mij een wijze goede leider. Vaak heb ik hem niet gesproken, moet ik toegeven. Maar de woorden die ik van hem gehoord heb, zijn wijze rechtvaardige woorden." Mauwde ze respectvol waarna ze ineens bleef staan. Een van de steken door haar buik hadden ervoor gezorgd dat ze even zenuwachtig met haar oren wiebelde en nogal schrok toen ze een harde krijs hoorde, dat hoorde bij die van een roofvogel. Neverland, haar partner had voor de grote vogels als maaltijd gediend. Nu, misschien moest ze wel zeggen dat een andere kater inmiddels haar hart veroverd had. Tigergaze, de vroeger pestkop en harde kater, die een zacht en warm plekje in haar hart had; en zij in de zijne. Oceanbreeze had nog net niet van schrik zich een halve meter de lucht in geworpen. Met grote blauwe ogen keek ze naar de rondcirkelende vogel die zelf gelukkig geen interesse leek te hebben in de twee katten.

De zwarte kater leek haar woorden te begrijpen. Immers was het wel bekend dat de relatief jonge Deputy haar ogen altijd goed open hield. Dat ze niet altijd de juiste beslissing nam, was misschien weer een ander verhaal. Maar ze leek zo wijs mogelijk te willen handelen. Het ging niet alleen om haar leven, maar vooral om dat voor anderen. Als het echt moest zou Oceanbreeze sterven voor de Clan, zoals vele voorouders voor haar gedaan hadden. Hoewel, sommige familieleden stonden misschien niet zozeer om hun heldhaftige daden bekend. Whitelion was voor de andere clans waarschijnlijk een niet zo'n makkelijke kater geweest, gehard door het leven en uiteindelijk zichzelf van het leven beroofd. Op zo'n wijze dat Riverclan en Windclan in gevecht waren geraakt, zo lang was het nog niet geleden, misschien maar een moon of vijf, echter lang genoeg om de waarheid te herkennen en erkennen. In die vijf Moons was er voldoende gebeurd voor een heel leven, echter was dit nog niet het hele leven. Het leven zou op haar wachtten als ze een nieuw en veilig gebied zouden vinden en weer in hun oude manieren terug zouden vallen en hopelijk Starclan weer van ze zou laten horen en in de buurt zou blijven. Ze kon zich niet voorstellen dat Everstar anders de laatste Windclan Leader zou zijn met de negen levens en contact met Starclan. Wat moesten ze zonder raad van hun voorouders? "En ik vermoed dat zijn wijze, rechtvaardige woorden ook wat voor jou zou kunnen betekenen," sprak de kater oprecht, waardoor Oceanbreeze hem een dankbaar en instemmend knikje gaf. Jonge kittens mee laten reizen was een enorm risico, een die Oceanbreeze liever niet nam. Daarbij had ze andere gevoelens voor dit nestje dan die van haar ervoor. Niet dat ze ongewenst waren, maar de emoties en de pijn die ze nu al door haar vermoeide lichaam voelde, gaven aan dat dit nestje wellicht anders zou zijn. En of de jonge kattin in staat was haar kittens er levend en wel uit te krijgen, en veilig te houden was nog maar de vraag. Daarbij had ze te lang gezoogd en wist ze bijna zeker dat ze afstand diende te doen van haar kittens, waarschijnlijk zou Bronzemask wel voor ze willen zorgen, ze kon ze hoogst waarschijnlijk niet meer zogen. Niet na de hoeveelheid kittens die ze had gezoogd, zonder ook maar enige tijd te kunnen herstellen. Niet dat er een andere keuze was geweest, behalve onschuldige zielen dood laten gaan. Het geluid van een roofvogel en het ongemakkelijk gevoel in haar onderbuik deed haar bijna de lucht in springen van schrik.[i] "Niet gewend zeker," sprak de kater, nadat hij gelachen had om haar toch wel duidelijk geschrokken reactie. Oceanbreeze knikte voordat ze zuchtte en haar gezicht wat betrok. "Dat en mijn vroegere partner is door een van de vogels gedood, toen we hier net kwamen." Mauwde ze. Haar stem stil en licht gebroken. "Alsof de enige Queen voor veel kittens in de Windclan voor minstens 5 Moons al niet voldoende was. Er zijn te veel doden gevallen." Ging ze koeltjes verder. "Neverland is hopelijk nu wel bij Rosekit," murmelde ze zacht.

De grote roofvogel boven haar kop deed haar een rilling onderdrukken, nu ze er wat meer aan gewend geraakt was. Het geluid klonk hard en fel in haar oren, totaal niet prettig dus. Hoewel ze tegen vossen en dassen nog wel wist wat ze moest doen, waren grote vogels geheel onbekend gebied. Zodra Oceanbreeze uit had gelegd waarom ze zo was geschrokken door de reusachtige vogel, keek de kater wat minder vrolijk dan daarvoor. De glimlach was van zijn gezicht geveegd, hij leek te realiseren hoe gevaarlijk het was voor clankatten. Ze waren vele vijanden gewend, vogels waren er geen een van. Haar partner, degene die ze in haar acties niet geheel had gerespecteerd. Welke kattin werd kort naar het overlijden van een dierbare nu weer zwanger van een andere kater. Hoewel Tigergaze en zij waarschijnlijk al Moons naar elkaar waren toe gegroeid en hun relatie waarschijnlijk als Neverland had geleefd ook uiteindelijk zou zijn veranderd. "Het spijt me voor je," Mauwde de kater. Oceanbreeze knikte enkel terwijl ze wat over Rosekit mompelde. Aan de ene kant deed het haar elke dag zeer haar eerste partner te missen, maar aan de andere kant was ze blij voor hem. Met zijn verwondingen en verlamde achterpoten zou hij de reis niet makkelijk vol gehouden hebben. Ze hoopte dan ook dat de rosse kater geen pijn meer had. De kater neeg enkel zijn kop, waarschijnlijk als een soort van teken voor respect en condoleances. Oceanbreeze perste een waterig glimlachje op haar snoet voordat ze zuchtte. "Áls je wilt, kan ik je wel wat technieken leren hoe je een roofvogel het beste kan bevechten?" Stelde de kater voor, waarschijnlijk om haar af te leiden van de nare gebeurtenissen waaraan ze af en toe nog moest denken. Oceanbreeze knikte dankbaar waarna ze zachtjes sprak. "Maak je geen zorgen Talon. Hoewel ik mijn dierbaren altijd zal missen, zal ik ze weer zien in Starclan. Daarbij heb ik voor vele andere kittens mogen zorgen en dat verwarmd mijn hart," mauwde ze zacht. Haar stem warm zoals daarvoor. "Ik ben bang dat ik wat immobiel ben door mijn eh zwangerschap." Verklaarde ze zacht, hoewel ze wel wat wou leren moest ze voorzichtig zijn, met haar lichaam.

Hoewel het gesprek persoonlijk was, tussen hen voelde Oceanbreeze zich daar niet al te ongemakkelijk bij. Talon was een goede kater en hoewel hun manieren verschilden, waren ze toch een beetje hetzelfde. Allemaal uit op vrede en een goed leven. Wachttende totdat ze weer zouden terug keren naar hun geliefden die in Starclan of in de Tribe of Endless Hunting joegen. Hoewel de kater haar wou leren te overleven in de bergen, moest ze zijn aanbod toch afslaan. Haar zwangerschap weerhield haar er van intensief werk te verrichtten. Ook verklaarde ze dat ze voor vele kittens had mogen zorgen, iets dat de verliezen goed had gemaakt. Hoewel ze haar dierbaren nooit zou vergeten. "Uiteindelijk zullen we inderdaad onze verlorene weerzien, jij in Starclan, ik in de Tribe of Endless Hunting," sprak de kater rustig waarna ze met een zacht glimlachje knikte. "Al zal ik Brindleleaf moeten missen, mijn mentor nooit meer zien." Mauwde ze zacht, zo zacht dat de niet zeket wist of de ander haar boven het gekrijs van de vogel uit zou horen. Daarna wees Oceanbreeze netjes zijn voorstel af. Hij knikte waarna hij weer sprak. "Ah, ja, begrijpelijk," mauwde hij. "Op zich lijkt het mij überhaupt geen slecht idee om de clankatten wat te vertellen over dit gebied en de nodige dingen te leren, zolang jullie hier moeten verblijven," sprak de zwarte kater bedenkelijk. Oceanbreeze knikte langzaam. Het zou voor iedereen beter zijn als de clankatten zichzelf konden beschermen tegen de gevaren van dit territorium. Misschien konden ze dan ook de Tribe steunen. In plaats van enkel hun gebied te gebruiken voor prooi en veiligheid. "Maar voor nu kan ik je wel het één en ander vertellen?" Stelde de kater voor waarna ze met een vriendelijke warme blik knikte. "Natuurlijk, graag. Zou je dan ook met Skyteller kunnen spreken voor mij. Ik zou graag wat met hem willen bespreken en zijn wijsheid gebruiken." Mauwde ze respectvol. "Ook lijkt het mij goed dat de clans voor zichzelf leren zorgen. Dat zorgt dat de last op jullie schouders ook wat verlicht wordt. Wellicht kunnen enkele van ons helpen met jagen en vechtten." Verklaarde ze. Oceanbreeze was duidelijk wijs en volwassen voor haar leeftijd en bezweek niet snel onder druk.