Smelling the familiarity.. (Tigergaze)

Oceanbreeze voelde zich behoorlijk ongemakkelijk,hier in het gras en de met lavendel begroeide heuvels was Neverland overleden. Ze vond dat ze tenminste respect naar hem uit moest spreken naar alles wat er was gebeurd. Deze heuvels deden haar ook denken aan hun territorium, die ze moesten verlaten. De geur van bloemen,het gras onder haar poten en de heldere lucht deden haar goed. Hoewel ze wel moest bekennen dat ze Neverland miste. Hij was vermoord, had zich niet kunnen verweren tegen de roofvogels en ergens voelde ze zich schuldig. Ze had haar partner moeten beschermen. Hij had haar nodig gehad, net zoals alle andere leden en de kittens onder haar hoede. Meer dan ooit had ze Tigergaze nodig om op te steunen wanneer het nodig was. Hij was haar steunpilaar geworden,kwam vaak langs voor zijn kittens, jonge katten die pas geboren waren. Net voordat ze de grot bereikten. Kittens die ergens ook familie van haar waren, ze waren gedragen door haar nichtje,de dochter van Whitelion. Ze wist niet hoe ze zich voelde, alsof Tigergaze had gelogen.Voelde ze meer dan vriendschap voor hem, kon ze Neverland zomaar vergeten. De pijn die opgekropt zat in haar lichaam kwam met een zachte snik naar buiten toe terwijl ze haar mooie zilveren kop naar de lucht hief. Waarom? Ze hadden kracht nodig, hoop en was het nu verloren,nu onschuldige wezens werden gestraft? Everstar leek ook niet meer zozeer sterk op haar poten te staan en dat baarde de jonge Deputy zorgen. Ze hoopte met heel haar hart dat ze niet de leiding zou krijgen op dit cruciale punt van de reis. Ze hadden nog geen nieuw kamp en ze was jong, jonger dan vele andere Warriors. Kon ze de extra druk aan, was er nog hoop voor de toekomst? Er moest hoop zijn, want anders waren de kittens verloren en ze groeiden elke dag zoals het hoorde. Nee, het kwam vast allemaal goed, echter wel met een hoge prijs.Een prijs die vele katten al hadden betaald. Starclan, oh Starclan... Ze kon niet nog een kat verliezen die zo dicht bij haar hart stond.

De grote kater tilde zijn kop op toen hij dacht dat hij het geurspoor van de kattin verloren was. Hij zocht haar, omdat hij zich lichte zorgen maakte door alles wat er was gebeurd. Toen hij in de grot was gekomen om zijn kittens te bezoeken was ze daar niet geweest en lette een andere queen op hen. Immers kon de kater niet de hele dag bij zijn pasgeboren kittens blijven, hij had taken om te voldoen voor de clan. Hij moest mee om te jagen, om ervoor te zorgen dat de grot veilig bleef voor de zwakkere katten. Het was voor hem ook als een verassing gekomen dat Tigerspots zwanger was geworden, het was niet de bedoeling geweest en daarom had ze de kittens ook voor dood achtergelaten. Als Oceanbreeze ze niet had gevonden.. dan.. dan was hij weer kittens verloren en waarschijnlijk had hij niet eens van hun bestaan af geweten. Nu had hij ze tenminste namen gegeven. Het waren twee poesjes en een katertje. Spottedkit, Wishkit en Palekit. De kleintjes hadden hun oogjes nog amper open, zo jong waren ze nog. Maar ze waren niet de bedoeling geweest. Tussen hem en Tigerspots was er niets, geen enkel sprankje van affectie. Met Mousewish was het anders geweest, hij had van haar gehouden tot op de dag dat ze gestorven was. En misschien, ergens diep in zijn hart, was er altijd nog een klein plekje voor zijn eerste liefde. Maar hij kon het niet ontkennen, zijn hart was gaan kloppen voor een ander door de tijd heen. Een ander die hem hoogstwaarschijnlijk niet zag staan. Logisch ook, hij had zichzelf een beetje een reputatie gegeven. Niet dat het hem boeide wat anderen van hem vonden, zo was hij dan ook wel weer. Tigergaze vond het spoor weer. De bengaal volgde het door de lange, paarse planten heen die hem aan thuis deden denken. De open velden, het gevoel van vrijheid, dat was WindClan. En toen hoorde hij een zachte snik. Hij spitste zijn oren wat naar voren, bleef eventjes staan maar kwam al snel weer in beweging, op het geluid afgaand. "Oceanbreeze?" mauwde hij met zijn zware stem terwijl hij vlak bij de deputy bleef staan. De kater kwam vervolgens wat dichterbij, ging naast haar zitten en keek op haar neer. Had ze hem nodig? Of wilde ze liever alleen zijn en rouwen om haar verloren partner, Neverland, de broer van Everstar.

Pootstappen waren hoorbaar door het gras en de weidebloemen. Oceanbreeze hief haar zilveren kop waarna ze een grote kater aan zag komen, een bekende grote kater. Tigergaze, de vader van enkele kittens en Apprentice's. Beide had ze verzorgd; zijn oudste nest en zijn jongste nestje. De kittens hadden bij haar gedronken of dronken nog steeds bij haar, wat ervoor zorgde dat ze nog steeds melk produceerde. Hoewel, ze was wel wat gewend, haar lichaam kon wel tegen een stootje. Haar blauwe betraande ogen keken recht naar de bengaal toen hij haar aan sprak. "Oceanbreeze?" Mauwde hij  vragend waardoor ze meteen alert op keek. Eens een Queen, altijd een Queen. Misschien gold dat ook wel voor Deputy, ze was nu eenmaal verantwoordelijk en kon het niet laten meteen rechter op te gaan zitten en de andere kat naar haar toe te wenken. Hoewel het duidelijk was dat ze nog steeds in de rouw was, vond ze zijn gezelschap niet erg. Immers had de kater al vaker bewezen een ware steun te zijn aan haar. De jonge kattin drukte even haar neus in zijn vacht waarna ze diep in ademde. Haar staart krulde ze ongemakkelijk om haar voorpoten heen voordat ze tegen haar vriend aanleunde."Had je me nodig Tigergaze?" Mauwde ze vriendelijk en zacht naar een korte lichte zucht. Haar oren wiebelde even voordat ze haar blik op de grond wierp. De vrijheid die ze hier hadden hadden ze al lang niet meer in hun oude territorium gehad. En hoeveel dingen ze ook waren verloren, er was ook veel bij gekomen. Ze had gemerkt dat ze meer prooi konden vangen, dat ze niet meer angstig hoefden te zijn voor het water, dat hun thuis had weg gevaagd. Maar vredig was het niet geheel, niet voor de katten die wisten wat er was gebeurd.

I was afraid of losing her before she was even mine to lose

De grote kater was op een klein afstandje blijven staan, hij wist niet of hij hier op dit moment gewenst was en hij wilde zich niet opdringen tegenover haar. Immers bleef ze zijn deputy, vriendin van hem of niet. Hij had dat te respecteren, maar ze wenkte hem. Langzaam kwam hij dichterbij, om zichzelf naast haar neer te zetten. Hij zag hoe Oceanbreeze meteen wat rechter ging zitten en voelde haar neus kort in zijn vacht. De grote kater keek op haar neer, zijn kop een klein beetje gekanteld. "Niet iedereen heeft altijd iets van je nodig wanneer ze je op komen zoeken, Ocean." Hij was hier om haar te steunen, niet omdat hij iets nodig had. "Je zou er niet alleen op uit moeten gaan, wie weet wat voor verassingen dit gebied nog voor ons in petto heeft." Ja, hij was bezorgd geweest toen hij de kattin niet in de cave had getroffen en na wat navragen was hij te weten gekomen dat ze niet met een patrouille mee was gegaan. Tigergaze die zich zorgen maakte om iemand, het zou zelfs StarClan nog versteld doen staan.

What's lost is never seen before..

In tegenstelling dan vroeger, toen ze beide nog relatief jonge Apprentices waren. Niet dat ze zich nu oud kon noemen. Ze was waarschijnlijk de jongste Deputy tegenwoordig. Daarbij hadden ze beide voldoende ervaringen gehad om op te groeien. Echt volwassen te worden en zich in de bekende en onbekende harde wereld sterk te houden. Al hoewel, nu even zat Oceanbreeze er doorheen. Ze hield al dagenlang de stemming er in, zeker sinds Everstar ook behoorlijk geraakt was door het verlies van haar enigste broer. Natuurlijk had het Oceanbreeze ook geraakt, ze was zijn partner geweest. Ze hadden zelfs kittens samen! De wereld was anders nu hij weg was, nu helemaal weg waarschijnlijk niet. Starclan zou hem vast nog huizen, echter wist ze wel dat hij te ver weg was om met haar te communiceren. Om elkaar nog te zien. De rode vacht en het slanke postuur van de kater stonden in haar geheugen gegrift. Of ze hem ooit zou vergeten was niet eens een vraag. Ze zou hem niet vergeten, niet zolang ze nog kittens samen hadden. Niet zolang ze zoveel Moons samen hadden doorgebracht. De jonge Deputy en Queen had haar kop in de zachte korte vacht van de kater gedrukt, die haar troostend een lik over haar kop gaf. Hij was ook een partner kwijt geraakt, als hij en Mousewish dat al waren geweest. Immers leken ze toentertijd nogal wat relatieproblemen te hebben. Tigergaze was geen makkelijke kater, was de pestkop van hun generatie geweest. Samen met Raptorecho, een kater waar Oceanbreeze eigenlijk geen contact mee had. Desondanks hun verleden had ze hem toch geaccepteerd. Zeker toen ze Tigergaze als liefhebbende vader begon te kennen. Ondanks het feit dat zijn kittens zonder moeder opgroeiden of misschien wel door het feit was Oceanbreeze hem in een positiever licht gaan zien. Daarbij was ze er voor zijn kittens, het waren tevens haar pleegkittens. Beide nestjes die hij had gehad, had zij een opvoedende rol in gespeeld. Misschien was het wel dankbaarheid dat hij toonde, door niet zoals vroeger haar de grond in te trappen, of misschien was hij werkelijk veranderd. Wat het ook was, het maakte dat ze bij hem kon ontspannen en hem als haar steunpilaar gebruikte. Hij was geduldig en wist waar ze doorheen ging. Nadat hij haar had laten huilen was hij op gestaan. Tigergaze had geen enkele kleinerende opmerking gemaakt daarentegen probeerde hij haar aandacht te trekken. Oceanbreeze keek op en volgde verward zijn bewegingen, zeker nadat hij sprak. "Ik weet precies wat jij nodig hebt.." De warmte van zijn staart was verloren gegaan, maar toch bewoog de kattin niet en volgde ze hem enkel verward en rustig met haar ogen. Haar tranen drupten nog wat na, maar ze leek al enigszins gekalmeerd. De kater was opgestaan en had zich met zijn rug naar haar toe gedraaid. Hierna leek hij wat uit het gras te plukken, waarna hij zich weer omdraaide en naar haar toe stapte. In zijn mond hield hij een geknakte lavendel die gerond was, zodat het net een bloemenkroontje was. Zonder wat te zeggen legde hij de bloemen op haar kop, en sprak. "Nu ben je echt een queen." Oceanbreeze probeerde haar kop niet te bewegen terwijl ze opstond en een vage glimlach op haar lippen onstond. "Een echte Queen? Laat dat de kittens maar niet horen.." Grinnikte ze. Straks zouden ze nog iets in hun kopjes halen, dat ze prinsessen en prinsen waren of iets in die trant. Dan zat ze straks met allemaal verwende kittens opgescheept. Leopardkit, inmidddels Leopardpaw was al genoeg geweest. Daar had Oceanbreeze samen met de andere Queens en katten in de Nursery altijd haar poten aan vol gehad. De dochter van Crowfur was niet bepaald makkelijk te noemen. Ach, kittens hadden altijd verschillende karakters, de een was van nature lastiger dan de andere maar ze waren allemaal nog wel te vormen in goede Warriors. Later zou wel blijken wat er van ze terecht zou komen. In ieder geval wist Oceanbreeze dat ze alles zou hebben gedaan om tot een goede uitkomst te komen.

Ja, nu was ze pas echt een queen. Eentje met een krans gemaakt van lavendel bloemetjes en die recht voor hem stond. Zou hij op een dag haar koning kunnen zijn? Dat ze samen de wereld aankonden? Wie weet zou die dag ooit komen, maar hij wist dat ze er nog niet klaar voor was. Niet zo snel na het verlies van haar partner. "Een beetje fantasie kan geen kwaad, hmn?" mauwde hij met een kleine grijns terwijl hij haar helderblauwe ogen opzocht met zijn goudkleurige. Waarom had ze zijn hart veroverd? Van alle katten uit WindClan, van alle katten die in de cave leefde, was hij precies gevallen voor deze poes. Mousewish zou altijd een plaats in zijn hart hebben. Ze was zijn eerste liefde geweest, en die vergat je nooit. Maar er was een verschil tussen je eerste liefde en je ware liefde. Misschien was Oceanbreeze wel zijn ware liefde, hij wist het niet.