Met logge passen wist hij zichzelf nog vooruit te branden. Hij liep niet snel, maar traag en zwaar. Zijn kop hing wat naar beneden en hij had zijn goudkleurige kijkers strak op de grond gericht. Hij was moe, hij was kapot. De laatste tijd was slopend geweest voor hem. Zijn leven was weer een complete puinhoop, deze hele journey had het een puinhoop gemaakt. Wanneer zou hij wakker worden uit deze nachtmerrie?

De kater ging aan de rand van het water zitten. Sterretjes twinkelden in het water, en tevens in zijn spiegelbeeld. Zou het er zo ook uitzien daarboven? Zouden zijn twee gestreepte zoontjes dezelfde sterren in hun vacht hebben? Zou Mousewish dit soort sterren in haar altijd zo perfecte vacht hebben? En Tigerspots? Ja, ook die laatste. Hoe erg ze hem ook haatte, ze was de moeder van zijn kittens. Ze waren verbonden, hoe vreselijk ze het beide ook vonden. Het was hun eigen schuld, van hun beide. De kater zette zijn nagels in de aarde. Hij herinnerde zich de woorden van Routpaw. Was het niet oneerlijk tegenover Oceanbreeze terwijl hij voor altijd een plekje zou hebben voor Mousewish in zijn hart? Was het niet tegenover beide ontiegelijk oneerlijk? Maar wat moest hij dan. Hij was nog jong, hij had als het goed was een heel leven voor zich. Moest hij dat in eenzaamheid doorbrengen? Zich uiteindelijk weer op het duistere pad laten vallen en angst zaaien, zoals hij vroeger had gedaan? Dat wilde hij niet.

En dan was er nog die geweldige halfbroer van hem, de kater die ooit zijn beste vriend was geweest, zijn partner in crime. Maar Tigergaze was bij zinnen gekomen, hij was erachter gekomen dat de kater niet spoorde. Als Mousewish er nu maar was geweest, die had wel raad geweten. "Hij is gek geworden, Mouse, echt waar." De kater schudde kort zijn kop en fronste. "Ik weet dat hij die apprentice heeft aangevallen, ik voel het gewoon." Want Tigergaze wist dat hij onschuldig was. Hij had het niet gedaan! Hij zou nooit een onschuldige kat aanvallen, welke clan dan ook. De kater herinnerde zich de RiverClan kat die ooit zijn zusje aan had willen vallen, die was ook onschuldig geweest. Sinds dien verachtte hij dat soort katten. "Maar ik kan het tegen niemand zeggen, zeker niet tegen Ocean.. straks doet hij haar wat.." mompelde hij terwijl hij zijn kop nogmaals kort schudde. Hij kon dat niet laten gebeuren, hij moest Oceanbreeze en al zijn kittens beschermen. Hij moest Routpaw beschermen.

"Was je maar hier om te vertellen wat ik moet doen.." mompelde hij zachtjes. Hij herinnerde zich elk moment nog. Voor een moment bleef hij stil, ergens hoopte hij op een bevestiging van boven. Een teken dat wat hij deed op dit moment goed was, dat men daarboven nog deels geloofde in zijn onschuld. Hij was vroeger niet onschuldig geweest, hij had die ShadowClan apprentice vermoord. Later had hij te horen gekregen, door middel van roddels, dat haar naam Redpaw was geweest. Naar haar rossige vacht. De rossige vacht die hij onder zijn nagels had gehad na de daad. Voor een moment sloot de kater zijn ogen, er zou geen teken komen van daarboven. Waarom konden alleen die verdomde medicine cats contact maken. "Weet alsjeblieft dat ik je nooit heb vervangen.." begon hij toen, waarna hij zijn ogen weer opende en naar het water keek. "Oceanbreeze zou nooit willen dat ik je zou vervangen." Mousewish was zijn eerste liefde geweest. Zij en Oceanbreeze hadden hem altijd op het goede pad gehouden. "Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik houd nog altijd van je.." De kater schudde zijn kop. Dit was gekkenwerk, praten tegen de doden. "Let goed op Cheeky en Sky.." mompelde hij er nog achteraan. Vervolgens bleef de kater nog een tijdje bij het water zitten, gewoon nadenken.