We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: way down we go.. vr 25 jan 2019 - 19:25
Het geluid van bladeren ritselde door de nacht. Het was altijd nacht hier. Of in elk geval donker. Haar donkere pels viel daarom minder op. De Dark Forest - of the Place of no Stars - was een ongoddelijke plek. Geen StarClan die je kwam helpen, geen mooie sterren voor in je vacht, geen eeuwige velden en overal prooi. Hier was het vechten om te overleven. Vergelijkbaar hoe BloodClan hun dagen doorbracht. De poes had haar prooi in het vizier, een muis iets verderop. Met een soepele sprong haakte ze de muis onder haar poten en beet ze hem dood. Het duurde niet lang voordat ze het beestje in zijn geheel weggewerkt had. Je moest hier snel eten, voordat iemand anders het uit je poten griste. Haar oren draaide toen ze achter zich struiken hoorde ritselen. Haar blik ging kalm naar achter terwijl ze haar lichaam mee draaide. "Disturbingvoice, wat gezellig. Kom je mij verblijden met een bezoekje? Of kom je je nagels in mijn rug zetten?"
Onderwerp: Re: way down we go.. ma 18 feb 2019 - 17:16
I'm happy for you I'm smiling for you I'd do anything For you for you
Levenloos, zo leken haar ogen zo ongeveer wel ja. Er zat niet veel meer in haar. Ze had te lang stil gezeten. Ze had te lang stil gestaan in de tijd. Toegekeken hoe haar dochter zichzelf omvormde tot iets grootsers. Iets beters dan dat ze ooit van de zwakke kit verwacht had. Het was heerlijk om te zien, maar tegelijk frustrerend dat er niets was dat zij kon doen. Ze miste.. in een zekere zin. Miste ze hen waar ze ooit bij had gestaan. Darkfire, haar darkfire, hij had nieteens Dark forest gehaald. De kater waar ze op gewacht had, die dit draagbaar zou maken, had een laatste middelvinger naar haar opgestoken en haar verlaten. Het was genoeg om haar witheet van woede te maken. Maar er kwam toch niets uit. Niets behalve stilte. Nu stond ze stil. Starend naar de rug van een oud Riverclanner. Een kater wie ze weinig sprak. Als je hier al iemand sprak dan. Hij was niet iemand waar ze intresse voor had. Maar hij trok zijn mond open en de kattin trok even met haar oor. "Als die nagels permanente schade achterlieten wellicht." Mompelde ze starend naar de kater.
I am the man who arranges the blocks. That continue to fall from up above. The food on your plate now belongs to the state. A collective regime of peace and love. I have no choice in arranging the blocks. Under traitors rule, what they say goes. The rule of the game is we all are the same. And my blocks must create unbroken rows. Long live Rushspirit! He loves you! Sing these words, or you know what he’ll do...
Onderwerp: way down we go.. 
vr 25 jan 2019 - 19:25
