Stay until you can breathe like normal people do

Het had even geduurd voordat hij gewend was aan de vreemde aura's van de katten hier, de sterretjes in zijn vacht en de plotselinge transitie. Maar daarna voelde hij zich vredig. Van de pijn die hij op het laatst voelde, was niets meer over. Zijn hoofd bonkte niet meer en zijn longen voelden niet meer alsof ze op knappen stonden. Het was goed zo. Hij voelde zich tevreden, de katten hier waren vriendelijk en behulpzaam en hij kon zoveel eten als hij wilde. Zijn lichaam voelde altijd gezond en goed uitgerust. Nooit had hij gedacht dat Starclan zo goed kon voelen. Het enige wat hem pijn deed, was het uitzicht vanaf hier naar de katten die hij achter had gelaten. Zijn moeder, zijn vrienden, zijn broer boven alles. De clans waren verhuist en hij had niet meer zo veel grip als ze als hij in het vorige territorium had, maar hij kon al zijn energie steken in het beluisteren van het gesprek tussen Butterpact en Smokegaze. Zijn sterachtige aura manifesteerde zich naast zijn broer. "Je was altijd de sterkste van ons," sprak de kleine, bruine kater rustig. "Het zal je verbazen waar je overheen kan komen. Hoe sterk je bent." Hij wist dat Butterpact hem niet zou kunnen horen, maar hij wilde alsnog dat het gezegd werd. "Ik ben trots op je."

Note; Tijdens dit topic: https://www.warriorcatsnl.com/t33210-i-got-to-get-away