We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het was allemaal verwarrend gewest de laatste paar manen. De reis naar het onbekende, waarna hij zijn ruimte met de andere Clans moest delen, met nog een Tribe erbij. Het was niet zijn favoriete bezigheid om elke dag minstens tien andere katten te zien dat niet van zijn eigen Clan waren. En bovendien had de dood van zijn broer en moeder het hem niet makkelijker gemaakt. Toch, hij had nog wel anderen, hij had nog de rest van de familie. Teveel katten om op dit moment te benoemen. Maar hij was tenminste bewust dat hij niet de enige was dat zo erover nadacht. Of het nou familie van hem was of niet. Hij maakte zijn weg naar the Highlands. Zijn staart zachtjes heen en weer zwiepend terwijl hij rond zich heen keek. En al snel vloog een bekende geur zijn neus binnen. Over familie gesproken... Hij richtte zijn blik richting de bron van de geur. En even kon hij het veilige en blij gevoel niet onderdrukken, maar het was hem net gelukt om nog steeds zijn emotieloze houding te houden. Zijn ogen gericht op de blauwe van zijn zus. "Fawn," zei hij met een begroetend knikje. Ja, hij had iemand nodig om te praten over wat er de laatste tijd gebeurd was. En welke kat was beter dan zijn eigen zus?
+tagFawnstep first +notes x
He wore his scars as his best attire. A stunning suit made of hellfire.
Fawnstep
Member
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
Fawnstep had nooit veel gehad aan haar nestgenoten. Misschien was het omdat ze allemaal ziek waren van haar drama, dat ze haar compleet in de steek hadden gelaten. Littlestream al helemaal, die was gewoon met de noorderzon vertrokken. Ergens was ze boos op haar grijze zusje, maar de twee hadden wel vaker in hun leven overhoop gelegen. Nu zou ze haar hoogstwaarschijnlijk nooit meer zien. De enige waarmee ze wel close was geweest was Aurynight geweest, uit het tweede nestje van haar ouders. Maar ook dat zusje was uit het zicht verdwenen. Leopardspirit en Swiftclaw zag ze ook wel als siblings, maar die hadden ook hun eigen leventje. Maar de rest.. nee. De zwarte kattin keek dan ook verbaasd op toen ze de stem van haar broer hoorde, Brokenhowl. "Hey..?" mauwde ze behoedzaam. Hoelang was het wel niet geleden dat ze fatsoenlijk met haar broer had gesproken? Als apprentice? Nee, kitten waarschijnlijk. Fawnstep liet haar heldere, blauwe ogen op de gestreepte kater rusten. Wat wilde hij van haar?
"Hey..?" Mauwde ze terug. En al meteen kon Broken aan haar stem horen dat ze het niet bepaald had verwacht om hem weer te spreken. Het was zeker lang geleden dat hij weer contact had gehad met Fawnstep, of welke sibling dan ook. Ondanks dat hij altijd ongeïnteresseerd leek, gaf hij toch wel om hun. Maar hij was niet iemand die het echt zou willen toegeven. Dus vandaar dat hij de zwarte poes emotieloos bleef aankijken. En na al deze zware tijden wist hij wel dat hij waarschijnlijk de kattin alleen had achtergelaten toen ze hem waarschijnlijk het hardst nodig had. Toen ze iemand tenminste nodig had. En al wou het niet toegeven, hij moest het in ieder geval proberen om het goed te maken. "Ik snap het wel," begon hij opeens terwijl hij een stap dichter nam. "We hebben elkaar amper gesproken door de manen, seizoenen heen. En ik kom opeens aanlopen om in een gesprek te raken met mijn zus." Ondanks het feit dat hij haar wat reden probeerde te geven, kon Broken geen eentje verzinnen. Behalve het feit dat hij behoorlijk afstandelijk was, en zelfs nu alleen het excuus van de reis en de dood van Innerstar gebruikte om alles met zijn siblings terug te draaien. En misschien was het niet het beste idee dat in hem was opgekomen. Maar hij probeerde het tenminste. "En als je boos op me bent, of gewoon gefrustreerd met het feit dat ik er niet was toen het een harde tijd was, neem ik het je niet kwalijk." Hij zwiepte even met zijn staart. Yuck. Hij was nooit de beste geweest met zulke gevoelige onderwerpen. "Maar met dit alles erbij, heb ik wel het gevoel dat we er nu wel voor elkaar moeten zijn, zelfs als je er niet zo voor voelt. We zijn wel broer en zus en met dit allemaal gebeurend kunnen we er tenminste nu wel voor elkaar zijn voordat het weer te laat is." Hij voelde zich volledig vernederd. Vernederd door zichzelf of wat dan ook zijn egoïsme aan het schaden was. Dit zou waarschijnlijk de laatste keer zijn dat hij zo... Touchy moest zijn om deze familie tenminste nog bij elkaar te houden.
+tagFawnstep +notes x
He wore his scars as his best attire. A stunning suit made of hellfire.
Fawnstep
Member
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
De kater nam opeens een stap dichter naar haar toe en zei dat hij het wel snapte. De zwarte kattin draaide haar oortjes automatisch naar achteren en deed ook een stap achteruit om dezelfde afstand tussen hen in te bewaren. Hij leek tenminste zelf door te hebben dat dit nogal vreemd over moest komen. Na manen, nee, seizoenen dat hij haar compleet had verstoten als zus. Want daar leek het op. Wanneer haar familie nodig was geweest, was enkel haar moeder er geweest op sommige momenten. En die was nu dood. De kater wilde dat ze elkaar als broer en zus zouden steunen. Fawnstep stond stil, ergens vond ze de woorden misselijkmakend. Altijd al was ze het zwarte schaap van de clan geweest. En nu kwam haar broer haar opeens vertellen hoe het moest zijn. De kattin keek hem recht aan, voor de verandering, haar blauwe ogen koud. "We zijn misschien verbonden door bloed, je bent nooit een broer geweest voor mij." Fawnstep deed nog een stap achteruit en schudde haar kop. Nee, nee. Dit was gewoon raar.
Oké, het was niet zijn beste manier om dingen te handelen. En het maakte hem zelf gefrustreerd dat hij zonet zijn muren had moeten breken om uiteindelijk de kattin proberen te overtuigen dat hij het goed wou maken. Hij moest wel. "We zijn misschien verbonden door bloed, je bent nooit een broer geweest voor mij." Zei ze uiteindelijk. Waarna ze vervolgens een stap achteruit deed. Geen goed teken, dus. Broken zwiepte weer met zijn staart om zijn frustratie ergens kwijt te raken. "Daarom kan ik het nu toch zijn?" Vroeg hij na een tijdje van stilte. "Ik weet het dat ik nogal..." Verkeerd, hij zei dit verkeerd. Dit moest opnieuw. "Ik ben een eikel geweest." Zei hij. Straight to the point. Alright. Hij had zichzelf uitgescholden. Hoeveel moest een poes hebben om te realiseren dat een kater zijn best aan het doen was? Dit deed niets anders dan zijn eigen ego beschadigen. "Fawn, alsjeblieft ik doe mijn best hier." Miauwde Brokenhowl vervolgens. Toch frustratie en wanhoop in zijn stem gemengd.
+tagFawnstep +notes x
He wore his scars as his best attire. A stunning suit made of hellfire.
Fawnstep
Member
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
De kater zwiepte met zijn staart en dat was voor haar een teken om uit te kijken. Hij zei dat hij nu toch een broer kon zijn. Alsof dat zo makkelijk ging. Alsof er een schakeling in Fawnstep zat die het broer knopje eventjes om kon draaien. Nee, daarvoor was ze veel te complex, zo ging dat niet. Hij was te opdringerig, en Fawnstep was zeer verward op dit moment. De frustratie en wanhoop in haar stem maakte haar moe en verward. En voordat ze het wist, had ze naar zijn wang uitgehaald. Met nagels. "Houd op!" mauwde ze wat luider terwijl ze achteruit krabbelde, haar oren plat op haar kop dit keer. Ze wilde dat hij stopte hiermee.
Misschien was hij ietsjes te snel gegaan; Maar hij was niet zo'n iemand die graag zou willen wachten totdat de andere kat het zelf in zich nam dat hij dit alleen maar deed voor de rest van de familie. En hij wist ergens zelf wel dat hij Fawnstep niet opeens kon gaan overtuigen, of dwingen om zich te binden met de rest van de nestjes, maar hij bood tenminste zichzelf aan. Om er nu tenminste voor haar te zijn, nadat hij al die manen alleen aan zichzelf gedacht had. "Houd op!" Miauwde ze luider dan normaal en voordat Brokenhowl het had zien aankomen voelde hij een poot tegen zijn wang aan en hij deed niets anders dan de zwarte kattin aankijken in dezelfde emotieloze houding, toch kon je een schok in zijn ijsblauwe ogen zien. Oké, die zag hij niet aankomen. Poezen waren ook zo onvoorspelbaar. Misschien was dat de reden waarom hij nooit echt iets met eentje wou beginnen. Zijn zussen waren al genoeg om mee te dealen. "Fawnstep." Zei hij nogmaals. Dit was zijn ego degelijk aan het breken. Ugh. De offer dat hij moest opgeven. "Jij hoeft hier niet aan 'mee te doen'." Probeerde hij nogmaals. "Ik wil gewoon dat je weet dat ik er nu tenminste ben voor je, of je het leuk vindt of niet."
+tagFawnstep +notes x
He wore his scars as his best attire. A stunning suit made of hellfire.
Onderwerp: discontent 
za 24 jun 2017 - 22:40
