Uprising

Onderwerp: Uprising do 29 jun 2017 - 15:33

Nu zat hij te twijfelen. Aan zichzelf, aan Inner en ook aan deze hele journey. Sin had hem, ondanks zijn eigen harde woorden terug, aan het denken gezet. Was hij te jong om leider te zijn? Deed hij dom? Zelf ging hij er altijd van uit dat zolang de kater maar bleef connecten met zijn clan, en niet constant in oorlog verzeild raakte, het wel goed kwam. Blijkbaar werd daar anders over gedacht. Een concreet voorbeeld van wat hij fout deed zocht de kater nu eigenlijk, zodat hij het kon oplossen, en verder kon.
Uiteindelijk zuchtte hij diep en schopte met zijn poot tegen een steen aan, wat pijn deed. Hij had hier toch ook niet om gevraagd? En nu zat hij hier, zonder Inner, in een positie die hij helemaal niet wilde. Deputy? Prima baan, heerlijk om niet de eindverantwoordelijke te zijn, maar wel degene die kon helpen alles in goede banen te leiden. Ook daar was niet iedereen blij met hem geweest. Eigenlijk wist Tall niet eens waarom. Blijkbaar was het iets wat in hem zat, wat anderen het vertrouwen in hem deed verliezen. Pijnlijk ergens, maar ook eerlijk.
Nog een zucht. Sin had natuurlijk een punt gehad, hij gedroeg zich anders dan de anderen, was niet zo'n strenge leader als Butter altijd was, niet zo hard als Ever en nog niet zo wijs als Silver. Als hij de weg naar een van die persoonlijkheden wist had hij hem zo ingeslagen, maar hij durfde niet, wist het niet, en kon het niet. Dus zat hij hier, als een kitten, zich te verstoppen voor het kwaad.

- Swiftclaw

#Awesome:

Onderwerp: Re: Uprising wo 12 jul 2017 - 15:21

Wanneer een kat akkoord ging met het worden van Deputy, ging deze ook akkoord met de mogelijkheid uiteindelijk leader te worden. Deputy worden was namelijk een keuze. De leader benoemde benoemd iemand tot het zijn van deputy, maar de kat zou er nog altijd vanaf kunnen zien. Tenzij deze de definitieve keuze maakte. Dit was iets wat Tallshadow had gedaan en Swiftclaw vroeg zich ergens af waarom. Ja, ze had vertrouwen in hem gehad, want haar moeder, Innerstar had hem gekozen, had wat in hem gezien. Swiftclaw zelf had ook vertrouwen gehad, zij was tenslotte mee geweest toen hij zijn levens zou halen, wat uiteindelijk mis was gegaan, maar dan nog. Ja, daarna was haar vertrouwen gezakt, want waarom was hij belemmerd tijdens zijn reis? Keek de rest van Starclan er dan toch anders tegen aan? Waren ze het niet eens geweest met de keuze van Innerstar? En nu bevonden ze zich hier en Swiftclaw zag Tallshadow nog vaak de clown uit hangen, waar iedereen het kon zien. Hij was niet zoals leaders behoorde te zijn. Leaders zijn legendes, clan legendes die generatie na generatie bij hun zou blijven. Verhalen die keer op keer opnieuw verteld zouden worden. Op de Eagles Peak trof Swiftclaw de kater. "Is dat hoe je generatie na generatie herinnerd wilt worden? De kat die de rang leader niet serieus leek te nemen? Want dat is hoe je over komt, Tallshadow en mij als jouw warrior doet dat enorm veel pijn," sprak ze naar waarheid. Swiftclaw was boos, maar ze kon het niet in woede uitte, want misschien was ze meer teleurgesteld en verdrietig. "Mijn moeder heeft hij geleerd dat Shadowclan hard was, een clan van kracht, een trotse clan, één die de kop in de lucht houdt, ongeacht wat, een clan die gerespecteerd wilt worden, omdat ze het verdienen," ging ze verder. "Dat heeft ze jou ook geleerd, toch?"

The things we can't obtain are the most beautiful ones

Onderwerp: Re: Uprising ma 24 jul 2017 - 15:22

Eigenlijk zoals altijd duurde het niet lang voor hij niet meer alleen was, en dus niet meer zich kon onderdompelen in zelfmedelijden. De kat die achter hem opdook, hij had al geroken dat het Swiftclaw was, zou dat gewoonweg niet toelaten. Ze was net haar moeder, straight to the point, en gehard tot op het bot. Haar eerste zin verbaasde de kater dan ook helemaal niet, al deed het hem wel zijn rug rechten, klaar voor gevecht nummer duizend waarin hij zijn daden moest verdedigen tegenover een van de warriors van zijn clan. Eigenlijk was het van twee kanten fout dat hij dat moest doen. Aan de ene kant zou hijzelf meer moeten doen om ervoor te zorgen dat ze geen reden tot klagen hadden, aan de andere kant stond er letterlijk in de code dat het woord van de clanleader wet was. Then again, hij was nog niet echt leader, of wel?
De poes ging door. Over wat Inner hen geleerd had, hém geleerd had. Hard, respect, kracht, trots. Allemaal woorden die zoveel betekenis hadden voor zijn clan leek het wel, tot het erop aankwam, of de woorden een invulling kregen. Of, totdat ze een invulling kregen die hen niet beviel. Met gerechte rug draaide hij zich daarom ook om, zijn ogen zacht want herinneringen ophalen was nou eenmaal een leuke bezigheid, bovendien deed het hem goed dat ook deze warrior hart voor Shadowclan had, anders zou ze dit gesprek niet met hem hebben. "Innerghost heeft mij geleerd de beste te zijn, alles uit mezelf te halen, mijn clan te dienen," Mauwde hij langzaam, terugdenkend aan de trainingen. "Innerstar heeft mij geleerd dat er soms geen goede keuzes zijn, dat er vele manieren zijn om tegen iets aan te kijken, en dat kracht, trots en respect op vele manieren verdient kunnen worden," Dat had de poes hem geleerd. Dat had hij ontdekt. Misschien was het de bedoeling geweest dat hij wat anders meegenomen had, maar al die moons haar bezig zien, het respect voor haar voelen, en dat vergelijken met hoe zijn moeder het had gedaan, bracht de kater tot deze conclusie.

#Awesome:

Onderwerp: Re: Uprising ma 7 aug 2017 - 22:13

Woord van de leider was wet, dat was waar en dat besefte Swiftclaw ook heel goed. Maar inderdaad, Tallshadow was geen leider, had geen negen levens. Had Shadowclan dan wel een echte leider? Of volgde ze met zijn allen gewoon een random kat die gekozen was door hun vorige leider maar feitelijk gezien niet hun leider was, omdat Starclan hem afgewezen leek te hebben. Een rebellion, dat leek meer dan aantrekkelijk. Katten zelf hun leider laten kiezen. Swiftclaw zag zichzelf die taak ergens wel op zich nemen, maar ja, dan zaten ze nu in een compleet vreemd gebied. Zou dat alles nu niet nog lastiger maken? En was ja en amen zeggen nu niet gewoon het beste? Tallshadow antwoordde op haar woorden en Swiftclaw moest haar best doen om rustig te blijven. "En dat doe je door vriendjes te zijn met katten uit andere clans, kittens weg te geven aan Riverclan én anderen maar over je heen te laten lopen?" Sprak ze. Misschien had Swiftclaw het liefst nu wel een beet naar haar oor gehad willen krijgen, in haar gezicht gedrukt te krijgen dat woord van de leider wet was. Dat was hoe een Shadowclan leider deed. Respect. Respect. Respect. Maar dan was respect ook weer iets wat je moest verdienen en Swiftclaw kreeg niet het idee dat Tallshadow zijn best daar voor deed. "Ik weet niet of ik ooit zelf kittens groot zou brengen, Tallshadow, maar ik wil ze vertellen dat de leider die mijn moeder had gekozen de juiste keuze was. Ik wil weten waarom je alles zo... zacht afhandelt, meer je kop buigt dat hoog houd en van alles op de makkelijke manier af wilt komen, waardoor Shadowclan eigenlijk alleen maar... verliest?" Ze wilde het weten en ze wilde dat Tallshadow van haar hoorde dat ze het allemaal zo zag.

The things we can't obtain are the most beautiful ones

Onderwerp: Re: Uprising za 9 sep 2017 - 0:09

Ze was het niet met hem oneens. Dat was een eerste ding. Dat betekende natuurlijk niet dat ze het eens was met de manier waarop hij respect hoopte te verkrijgen, maar daar konden ze aan werken. Het was al positief dat hij een keer met een kat sprak die niet nadacht over dingen als 'wereldoverheersing' of iets in die richting, dat waren namelijk gesprekken die Tall niet makkelijk vond om te voeren. Dit was gewoon zijn standpunt verdedigen en uitleggen, dat wilde hij wel, en was hij ook verschuldigd aan zijn clangenoot. Het enige waar hij echter over struikelde was haar laatste zin, en hij keek haar dan ook een beetje verrast aan. "Makkelijke manier?" Vroeg hij, en schudde weemoedig zijn hoofd. "De makkelijkste manier, Swift, is echt niet deze," Dat was hem inmiddels wel duidelijk geworden. "De makkelijkste manier zou zijn om de andere clans in hun slaap te overmannen, en met pure kracht te laten zien dat Shadowclan de sterkste was, dat ons niets gedaan kan worden want pas maar op als je maar een poot naar ons uitsteekt," Hij zuchtte even, "Respect gebaseerd op angst, dat is simpel, maar niet wat ik wens. Want angst betekend geen ontzag, geen basis voor vertrouwen, geen mogelijkheid tot groei. De enige manier om alles eronder te houden, de sterkste te blijven, is steeds meer kracht tonen, warriors erop af sturen om te vechten voor een zaak die in de eerste plaats al verkeerd is," Hij viel even stil, dacht erover na, het was echt niet wat hij wilde, niet op die manier. "Is het niet sterker om dan te tonen dat we een clan zijn die zijn eigen beslissingen neemt, die, als kittens niet willen blijven, niet het risico neemt dat ze later hun clan zullen verraden, maar ze nu laat vertrekken en bij hun enig overgebleven familielid laat zijn? Hoe verliest een clan dan?" Naar zijn idee waren ze weinig verloren, maar dat kon aan hem liggen. "Hoezo laat een leider dan over zich heen lopen?" Tot nu toe was hij sowieso niets dan opstandig geweest richting Butterstar geweest.

#Awesome:

Onderwerp: Re: Uprising zo 10 sep 2017 - 0:41

Drift is een proces waarbij iets mee gevoerd wordt met een stroom of water, drift betekend ook dat men onbedoeld van een geplande koers afwijkt door natuurlijke oorzaken. Drift kan je ook als iets zien waarin een persoon zichzelf verliest en kwaad of emotioneel, driftig wordt. Daar zat Swiftclaw nu lichtelijk tegen aan, omdat ze zag wat er met Shadowclan gebeurde, het mee maakte als gewoon warrior zijnde. Tallshadow was leider, hij zag het vanuit zijn positie waarschijnlijk heel anders. Swiftclaw noemde zijn manier dan ook makkelijk, waarop Tallshadow met zijn kop schudde en vervolgens begon hij alles uit te leggen. Swiftclaw luisterde en merkte een bepaald soort begrip in zich opkomen. Dat gene wat drift genoemd werd verdween deels en ze hield zich kalm terwijl ze elk uitgesproken woord in zich opnam. "Maar waarom lijkt het dan alsof je dikke vriendjes aan het worden bent met katten uit andere clans? Om Crowcall maar even als voorbeeld te nemen," sprak Swiftclaw. "Wat voor goeds is dat? Straks, wanneer de clans weer apart gaan leven, want dat gaat gebeuren en de rivaliteit die nu onderdrukt wordt komt terug en er gebeuren weer dingen waardoor er kans op oorlog is, en je komt oog in oog met haar, wat dan?" Sprak ze vervolgens. "Je hebt gelijkt met wat je zegt, Tallshadow, begrijp me niet verkeerd," sprak Swiftclaw vervolgens. "Maar wat ik zie is een leider die het liever ziet gebeuren dat alle clans maatjes zijn en één grote familie wordt dan een leider die écht voor Shadowclan wilt staan," ging ze verder. "Je spreekt over trots, je spreekt moed in onze clan, maar ergens laat je anders zien en dat botst en ik wil je maar wat graag volgen en jouw manier klinkt goed, maar toch ziet het er anders uit," sprak ze en zuchtte, waarbij ze merkte dat er ook een brok in haar keel onstond. "Maar de huidige situatie is ook lastig en jij hebt je negen levens nog niet eens," ze sloeg haar ogen naar de grond. "Misschien moet ik ook gewoon los laten dat jij Innerstar nooit zou kunnen vervangen op de manier zoals zij was en moet ik accepteren dat jij jouw eigen manier hebt," nu verzachtte haar stem, maar ze keek Tallshadow even niet aan, want elke keer wanneer haar moeder haar kop binnen kwam, nam het ook een vlaag van verdriet met zich mee.

The things we can't obtain are the most beautiful ones

Onderwerp: Re: Uprising vr 13 okt 2017 - 23:34

Hij had gesproken zoals hij dacht dat het goed zat, en de poes leek nu ook in te zien dat het in ieder geval niet helemaal verkeerd kon zijn wat Tall hier aan het zeggen was. Aan de andere kant had Swift natuurlijk ook een punt, want het was allemaal waar wat ze hierna uitsprak. Zijn vriendschap met Crow, zijn positie, de gemixte signalen naar zijn clan toe, naar iedereen toe. Uiteindelijk, toen ze zuchtte en het had gehad over hoe anders alles eruit zag, knikte de kater begrijpend. ”Daar moet ik aan werken,” Gaf hij toe, ”Tot die tijd is het een kwestie van vertrouwen, of je erop vertrouwd dat ik je back heb wanneer het erop aankomt,” Hij wist dat het zo zou zijn, maar wat maakte dat uit wanneer de clan zelf het niet wist.
Toen de poes over haar moeder begon had de kater de neiging even naar voren te komen en haar een troostende touch te geven, maar bij het opstaan stokte hij. Misschien was hij wel de laatste van wie ze dat wilde. Een zucht verliet hem, zacht. ”Zo zijn als Inner mocht ik willen,” Mauwde hij, een beetje verslagen, ”Dat is nogal een paar schoenen om te vullen,” Een weemoedige glimlach op zijn gezicht. Inner was de leidster geweest die Shadowclan nodig had gehad, die hij niet kon zijn hoe graag hij ook wilde.

#Awesome: