So cry me a fxcking river and drown in it, bitch

Haar lichaam leek net een zware blok toen ze zichzelf uit haar nest hees. Haar vacht was geklit en had nog enkele sporen van oude opgedroogde modder waar ze door heen geploeterd was vannacht. Het had geregend, dagen en nachten lang waardoor alles wat er nog over was van Runningtime verdwenen was. Sweetheart drukte haar sterke kaken op elkaar. Proberend haar emoties weg te stoppen maar als ze al dacht aan zijn naam smolten haar bevroren ogen naar stroomde rivieren. De massief gebouwde she-cat schudde haar brede kop goed door elkaar en drukte haar gevoelens weg voor ze met stevige poten naar buiten liep.

Haar pad ging richting the Rapids. Het kabaal van het hard stromende water dat tegen de wand aansloeg vulde haar oren. Bij hun oude thuis hadden de gorge gehad, enkel liep deze door een klif heen en de Rapids was een grote rivier dat door de bergen heen slingerde. Het leek nog de dag van gister dat ze hier was. De zeiknatte zwarte lichaam uit het water trekkend. Runningtime had die dag gezegd dat hij er in gegleden was maar toen hij op sterven lag had hij alles opgebiecht. Hij was gesprongen. Het was een poging tot zelfmoord geweest maar Sweetheart had hem gered voor de zoveelste keer alleen was ze de laatste keer te laat. De senior warrior liet haar kille ogen op het water rusten. Haar hoofd was overal behalve op de wereld waardoor ze niet doorhad dat er iemand anders haar kant op stapte.

Haar snorharen trilde toen ze een zwart witte vacht tevoorschijn zag komen. Meteen ging haar nekhaar omhoog en gaf ze de stuk kleinere gebouwde she-cat een dodelijke blik. Deze walgelijke beest was de moeder van haar broertje Timberwolf. In haar ogen was deze glibberige vos een vijand en moest ze altijd haar gevoelens onderdrukken als ze haar zag rondlopen. Sure, ze had haar broer vermoord omdat Wolfeye dar haar dwong maar niemand had het recht om zo te doen tegen de grote tom toen hij nog leefde. Angelstep was een bitch en een schande. Ze snapte nog niet dat haar kittens zichzelf nog niet van de klif gegooid hadden. Toen haar clangenoot haar kortaf begroette trok Sweetheart haar snuit op en keek ze de gevlekte she-cat met ijskoude ogen aan. "Wat moet je" Snauwde ze. Haar stem net zo bevroren als haar kille ogen. Het was duidelijk dat ze geen zin had om met dit hersenloze das te praten.

Sweetheart plante haar klauwen in de harde ondergrond. Diepe krassen achterlatend in het aarde waar haar grote witte poten opstonden. Ze kwam hier verdomme voor haar rust om in alle stilte te kunnen rouwen van haar verlies. Haar beste vriend, nee, de kat waar ze van gehouden had had haar in de steek gelaten, ze was nu alleen op deze klote wereld. Het was al zwaar genoeg maar Angelstep verdubbelde het door enkel al haar kop te laten. Haar snauwende antwoord liet Sweetheart diep grommen. "Als je niks moet rot dan op wil je" Snauwde ze geïrriteerd terug. Ze wou enkel hier liggen. Janken om haar verlies. Janken wat er met haar gebeurde maar dat ging een beetje moeilijk als ze elke dwaas een schop onder hun reet moest geven.