You'll be safe with me

Hij had een muis van de prooistapel gejat. Nu ze een tijdje in dit gebied waren, leek het jagen beter te gaan. Blijkbaar was het jagen hier anders dan thuis. Dire zou nooit weten hoe het zou zijn om te jagen in het vroegere ShadowClan gebied, althans, daar ging hij dan van uit. Hij wist niet of de clans ooit nog terug zouden trekken naar waar ze eigenlijk vandaan kwamen. Het vorige kamp begon al redelijk weg te vagen uit zijn gedachtes. Veel wist hij er niet meer van. Hij mistte de kikkers. Blijkbaar waren kikkers hier minder te vinden, want ze lagen niet meer op de prooistapel. Misschien werden ze er gewoon eerder uitgepikt, maar dat zou raar zijn, want hij was een kitten en kittens aten eerst. Niet dat hij blij was met zijn uitstel van apprentice zijn. Sterker nog, hij kon niet wachten tot hij begon met zijn training! Maar zijn poot was nog niet volledig geheeld van de val die hij op de journey gemaakt had, wat betekende dat hij niet optimaal was om te trainen nu. Meh.

- 1st Seaweedpaw

De kersverse leerling was nog niet naar buiten geweest sinds de ceremonie. Blijkbaar had zijn mentor te druk, of was het te gevaarlijk of zoiets. Hij wist het niet. Maar hij werd de stenen muren van de grot een beetje zat nu. Eerst had hij opgesloten gezeten in het oude kamp, maar toen had hij er nog wel eens tussenuit kunnen glippen. Niet dat dat altijd zo goed was gegaan, maar dat was niet het punt. Nu ze die journey hadden gemaakt, stonden er constant katten op wacht. En met vier clans op een plek was het echt onmogelijk om ongezien de Clan Cavern uit te glippen. Hij wilde gewoon een beetje frisse lucht, en misschien een paar planten zien, was dat teveel gevraagd? Met een zucht liet Seaweedpaw zijn zeegroene ogen de grot rondgaan, en liet ze rusten op Direkit. Hij kende de kater niet, maar hij wist wel dat ze ongeveer even oud waren, en dat hij door een ongeluk nog tijdelijk geen leerling kon worden. Tenminste, dat was wat hij zo hier en daar had opgepikt. Toch niets beters te doen, dus waarom niet? De zwarte apprentice liep op hem af, om een gesprek te beginnen, ofzo. "Hey." Groette hij Direkit. "Hoe gaat ie?" Tja, zo goed was hij nu ook niet in gesprekken houden, hij was meer iemand die op de achtergrond was te vinden.