Stories of the Stars

Onderwerp: Stories of the Stars za 22 jul 2017 - 21:48

De dagen duurde lang hier. De nachten soms nog langer.
Butter kon nauwelijks slapen. Tussen de bewegelijke kittens en haar nachtelijke zorgen over de clan was de enige slaap die ze echt kreeg gevuld met nachtmerries en nog meer zorgen. Het zou gewoon fijn zijn als ze eens een nacht goed kon slapen. Toch hielt ze haar glimlach op haar lippen hoe moe ze dan ook was en krulde zichzelf om haar kittens heen die ondertussen toch al aardig groot begonnen te worden. Ze had zo gehoopt dat ze ieder van hen rond zou kunnen leiden in het territorium. Haar thuis. Maar nu waren ze hier en wisten ze niet eens of ze ooit thuis zouden kunnen komen. Of haar babies ooit haar thuis zouden zien of dat ze enkel verhalen zouden horen.. De bittere gedachte verwierp ze zo snel ze kon en keek naar de vier kittens met een zachte glimlach.
Moonkit, Steppingkit, Coyotekit, Slowkit, wat voor verhaaltje zouden jullie willen horen voor het slapen gaan?"[/b] Haar blik was zacht en liefdevol terwijl ze Coyotekit een likje over haar kopje gaf.

-Voor de kitties & Daddy

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Onderwerp: Re: Stories of the Stars za 22 jul 2017 - 22:13

Hij had nog een lange tijd buiten gezeten, maar nu werd het echt donker en ging hij naar binnen toe. Hij wierp een blik op Butterstar, die met de kittens lag om ze slapend te krijgen. Ze waren al zo groot nu, binnenkort waren ze misschien al apprentices. Hun relaties was niet.. perfect, zoals het in de boekjes stond en je het hoorde zoals in liefdesverhalen. Maar hij deed zijn best en dat ging hij vanavond ook doen. De grote grijze kater liep naar Butter toe en ging tegenover haar liggen, zodat alle kittens tussen hun in konden liggen. Zijn staart legde hij over haar flank heen en hij keek haar even kort aan met een liefdevolle glimlach. Want wat hield hij toch van haar, ze had geen flauw idee hoe gek ze hem maakte in zijn hoofd en wat ze hem allemaal liet voelen. Hij had nog net opgepikt dat de kittens een verhaaltje kregen voor het slapen gaan. "Misschien wel een verhaaltje over Starclan?" stelde voor aan de kittens.

Legacy, what is a legacy?

It's planting seeds in a garden you never get to see

Onderwerp: Re: Stories of the Stars za 22 jul 2017 - 23:59

Ze had veel meegemaakt voor iemand die zo klein was. Al was dat misschien wel iets dat het makkelijker maakte voor haar. De herinneringen aan het oude territorium waren slechts een waas in haar geheugen. Veel beter kende zij het leven van reizen en de caverne die hun nu veilig hield. Er waren hier katten met elke geur en elders die haar verhalen konden vertellen uit elke Clan. Moonkit haalde altijd het beste uit de dagen, hoewel de verveling toch steeds vaker begon toe te slaan. Ze werden ouder, rustelozer, wachtend op de leeftijd waarop ze als ieder ander buiten de grot mochten treden om opnieuw de bergen gade te slaan zoals ze hadden gedaan toen ze hier aangekomen waren. Moonkit rekte zich uit tegen haar moeder en haar nestgenootjes en priemde haar oortjes naar voor toen haar iets werd gevraagd over een verhaaltje. Toen haar vader voorstelde er eentje over StarClan te vertellen, sprong ze op om tegen hem aan te gaan staan. "Kunnen jullie niet vertellen over de oude territoriums? Daar heeft iedereen het altijd over. Zoals het gevecht om Sunningrocks waar Firestar verslagen werd?" vroeg ze aan haar ouders, eerst Stormwind aankijkend en vervolgens haar diep blauwe ogen op haar moeder richtend. Ze ving vaak dingen op over Sunningrocks wanneer het over strijdverhalen van RiverClan ging. Dat moest belangrijk zijn en vast en zeker ook zeer spannend.

"Our dreams, they are made out of real things."

Onderwerp: Re: Stories of the Stars zo 23 jul 2017 - 11:34

_{Coyotekit was vandaag druk in de weer geweest. Ze had gestoeid, ze was op avontuur gegaan, had verschillende warriors lastiggevallen met lastige vragen. En nog meer! Ze was namelijk ook op jacht geweest op de dode dieren op de prooistapel; een nog dooiere vis was daarmee het resultaat geworden. En nu zou ze wat qualitytime hebben met haar gezin. Met grote, stoere Papa Stormwind, met mooie, lieve Mama Butterstar, en haar kameraadjes en zusjes Moon, Stepping en Slow. Meestal was het zo dat Coyotekit nóóit naar bed wilde. Het was een heel karwei om haar in het nest te krijgen, want ze had nog zo veel te doen! Er was nog zo veel op de wereld wat zij nog wilde ontdekken, wat zij wilde weten, waarmee zij wilde spelen! En de kitten begreep nog steeds niet dat ze op één dag niet zo veel kon doen. Dat er altijd maar een beperkt aantal dingen te doen stonden -leuk en niet zo leuk- en niet meer. Meestal niet. Je kon wel eens, op een ongelukkige dag, zo veel dingen op één dag hebben dat je dan midden op de dag gewoon in slaap viel. Letterlijk. Maar dat was niet bij Coyote zo. Altijd ging het meisje zeuren dat ze nog laaaang niet naar bed wilde. Ze was nog niet moe! Nou, meestal dan. Een gaapje ontsnapte uit Coyotekits bek terwijl ze samen met haar mama en zusjes in het grote nest lag, en het zou niet lang duren voordat papa ook kwam. Meestal kwam hij, wat de oude kitten altijd über gezellig vond. Mama vroeg of ze nog een verhaaltje wilden horen, en ze voelde de ruwe tong over haar bolletje heen. Ze wilde al enthousiast antwoorden, maar haar aandacht werd getrokken door een nieuwkomer. "Papa!" miauwde ze blij, hoewel je toch enige vermoeidheid kon horen in haar stem. Papa ging tegenover mama liggen waardoor Co en haar zusjes omgeven waren door warmte. Met tevreden gesnor nestelde ze zich tegen mama's buik aan, waardoor ze naar haar grote papa kon kijken. Toen er geopperd werd een verhaaltje te vertellen over Starclan, knikte de flame-point loom en keek omhoog naar de poes waarvan ze haar vachtje geërfd had. Meestal was zij die het woord nam, maar nu liet ze die kans aan haar voorbij glippe. Ze hoorde Moonkit protesteren en vragen of het niet beter een verhaal over het oude territorium en over Firestar -de beruchte dode leader van Thunderclan- kon zijn. Meteen was Coyote weer alert en keek ze nieuwsgierig naar mama, hopend dat ze zou beginnen. "Jaa! Vertel over dat gevecht waar jullie Firestar versloegen!" miauwde ze enthousiast.}

Allemaal Kunst.:

Onderwerp: Re: Stories of the Stars ma 24 jul 2017 - 9:28

_{Een gaapje rolde over de lippen van het poesje, haar ogen allang gesloten maar alsnog kon ze geen slaap vatten. Slow was zonder twijfel de rustigste van haar zusjes, die des te ouder ze werden steeds rustelozer werden. Dit kwam deels ook door haar toestand, die ervoor zorgde dat ze snel uitgeput raakte, maar ook gewoon door haar persoonlijkheid. Slow was meer het type die in plaats van het gebruikelijke spelen en stoeien liever bloemen en beestjes inspecteerde. Maar zoals elke kitten keek de flamepoint uit naar het moment dat ze Apprentices zou worden, en eindelijk in staat zou zijn de wereld kunnen ontdekken. Toen haar moeder vroeg wat voor een soort verhaaltje de kittens wouden horen keek Slow vermoeid vanonder haar wimpers naar haar moeder, haar ogen nauwelijks open. "Neenee ik slaap al." Klonk haar hoge stemmetje fluisterend, terwijl ze zich comfortabel opkrulde. Echter toen de stem van haar vader haar oortjes bereikte opende ze toch nog haar blauwe ogen om met een blije blik hem aan te kunnen kijken. "Paapaaa." Miauwde ze, haar stem vol genegenheid, terwijl ze nieuwsgierig luisterde naar de conversatie die er werd gehouden.}

Onderwerp: Re: Stories of the Stars ma 24 jul 2017 - 15:17

Ze was gelukkig. Gelukkig dat iedereen er was. Meer had zij niet nodig. Haar mama, papa en zusjes. Dat was belangrijk in haar leven. Bij hen zijn en spelen, heel erg veel spelen. Ze hadden het over verhaaltjes vertellen. Iets waar ze meestal toch maar met een half oor naar luisterde. Ze vond die informatie niet zo interessant, wat had ze daar aan? Ze had hier toch alles. Haar gedachten gingen niet zo ver, veel minder ver dan die van haar zusjes. Er lag een klein takje tussen haar poten. De blik in haar blauwe ogen was compleet gefocust op het takje. Soms tikte ze met haar poot er tegen aan en keek toe hoe het takje dan ietsje verschoof. “We kunnen ook spelen.” Miauwde ze meer de omgeving in, dan specifiek tegen iemand. Ze had geen zin in saaie verhaaltjes. Die Firestar, daar had ze toch niks mee te maken. Waarom moest ze er dan over horen? Dat begreep ze niet.

[I'm playing with StarClan now]

Onderwerp: Re: Stories of the Stars ma 24 jul 2017 - 15:23

Zachtjes knikte ze Stormwind toe toen hij bij hen kwam liggen.
Hun relatie was alles behalve smooth maar de kater wist haar in zekere momenten wel te kalmeren en een lach te bezorgen. Misschien was dat ook alles wat ze eigenlijk nodig had. Gewoon even een steuntje in haar rug en een liefdevol woordje in haar oor. Ze waren gelukkig. Met hun vier dochters en een leven voor zich uit. Waarom zou ze ooit moeten proberen om om meer te vragen? Haar gedachtegang werdt onderbroken zodra Moonkit bezwaar maakte en snorrend keek ze toe hoe Coyotekit instemde met het iet wat zware onderwerp voor een verhaaltje voor het slapengaan. Slowkit hielt zich stil zoals ze altijd wel was en Steppingkit probeerde onder slapen all together uit te komen. "Nou nou Stepping. Je hebt de hele dag al kunnen spelen." Sprak ze de kitten zachtjes tegen terwijl ze haar een likje over haar kop gaf. "En wie heeft jullie twee verteld dat dat gevecht heeft plaatsgevonden hmm?" Met haar kopje schuin gehouden keek ze Moon en Coyote aan.
"Firestar was niet zo berucht." Ze slikte even zorgende dat ze niet al te hard sprak om geen problemen te krijgen met Thunderclanners die in de buurt rustte. "Hij was een goede leader,
zijn dood heeft een schock door Riverclan en Thunderclan gestuurd. Maar als jullie echt graag willen horen in alle gruwelijke details hoe die dag ging." Een grijns gleed over haar lippen terwijl ze de twee aankeek. Haar staart dichter om Slowkit heen plaatsend. "Wie ben ik dan om alle bloederige details voor jullie geheim te houden hmm. Waar beginnen we.. Het is al zo lang geleden." Rustig keek ze op naar haar.. partner? en glimlachte hem toe. "Weet jij nog hoe dit alles begon?"

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.