| | Saying nothing at all is admitting | |
| Christy 376 Actief “Do you think we can be friends?” He asked.
She stared up at the ceiling. “Probably not, but we can pretend.”
| |
| Onderwerp: Saying nothing at all is admitting di 25 jul 2017 - 19:59 | |
| Haar donkerbruine vacht werd door het zwakke maanlicht verhelderd. Net zoals het pad waarop ze liep. Het was al nacht en ja hoor, Wolfdance was verdwaald gelopen. Waarom moest zij dit altijd meemaken? Waarom? Waarom moest zij het niet in staat zijn om haar weg terug te vinden eigenschap hebben? Het was niet bepaald iets waarmee ze kon pronken. Het was geen eigenwijsheid of de eeuwige koppigheid waarmee haar familie zich al jaren standhield. Want die had ze zeker weten van haar moeder geërfd. Waarom was ze niet meer zoals haar broer, de rogue? Gelukkig bevond zij zich nog in een Clan, omgeven door anderen zodat ze toch op z'n minst wist dat ze thuis was. Noemde haar dom, of krankzinnig. De donkerbruine kattin was simpelweg niet in staat om na twee stappen nog te weten vanwaar ze gekomen was. Een zucht verliet haar bekje terwijl ze omhoog keek. Misschien kon ze maar beter een plek gaan zoeken om te overnachten. Haar kleine teentje bracht haar namelijk bij dat dit anders nog een hele lange nacht kon worden, dwalende in het onbekende woud. En waarschijnlijk ook steeds verder van de grot verwijderd zijnde. If you must leave, leave as though fire burns under your feet. If you must speak, speak every word as though it were unique. If you must die, sweetheart, die knowing your life was my life's best part. |
| | | |-/annah 962 Actief Cause I, used to believe in justice
| |
| | | | Christy 376 Actief “Do you think we can be friends?” He asked.
She stared up at the ceiling. “Probably not, but we can pretend.”
| |
| Onderwerp: Re: Saying nothing at all is admitting do 27 jul 2017 - 20:18 | |
| Net toen Wolfdance dacht dat het allemaal niet erger kon werd ze plots besprongen door een ander roofdier dat zich had weten schuil te houden voor haar. Een gil verliet haar mond en meteen rolde ze over de grond in de hoop de belager van zich af te kunnen schudden. Pas dan rook ze de bekende Shadowclangeur en probeerde ze haar amberkleurige ogen te focussen op de kat bovenop haar. "Flameleap! Jij... jij!!!! Stuk muizenstront!" siste ze terwijl ze onder hem vandaag krabbelde, duidelijk een geïrriteerde uitdrukking op haar gelaat zettende terwijl ze zich uitschudde. Hoe durfde hij! Niet dat ze bang was om vuil te worden vanwege al het zand en ook niet omdat hij haar had weten te besluipen maar simpelweg het feit dat hij haar in de nacht besprong. Ze dacht starclanverdomme dat het een vos was! Zijn rosse pels had het er ook niet makkelijker op gemaakt. "Wacht maar tot ik een dooie rat in je gezicht mep." siste ze vervolgens, nog altijd die kenmerkende vrouwelijke pokerface gebruikende. If you must leave, leave as though fire burns under your feet. If you must speak, speak every word as though it were unique. If you must die, sweetheart, die knowing your life was my life's best part. |
| | | |-/annah 962 Actief Cause I, used to believe in justice
| |
| | | | Christy 376 Actief “Do you think we can be friends?” He asked.
She stared up at the ceiling. “Probably not, but we can pretend.”
| |
| Onderwerp: Re: Saying nothing at all is admitting do 17 aug 2017 - 19:05 | |
| Wolfdance voelde woede inzich opborrelen bij zijn opmerking. Wie dacht hij wel niet dat hij was?! Ze legde haar oren plat in haar nek en keek hem aan met een venijnige blik. "Hmm, laat me even nadenken." antwoordde ze op zijn vraag. Ja ze had honger. Zou ze jagen voor hem? Nee, dat was hij niet waard. Het feit dat ze zich waarschijnlijk zelfs voor schut zou zetten in het proces ervan negeerde ze even, dat was slechts een bijzaak. De hoofdzaak hier was dat deze Flameleap haar irriteerde. "Bij nader inzien toch niet nee. Vang je rat maar lekker zelf, daarna zal ik hem wel in je gezicht gooien." miauwde ze, haar stem uitdagend en haar amberkleurige ogen fel in de zijne gepriemd. Flameleap was enkele manen jonger maar natuurlijk, zoals vele anderen, veel groter dan haar. Het feit dat ze klein was, stoorde haar niet. Behalve als ze besprongen werd door iemand anders die haar nadien nog eens ging pesten. Liet ze zich gepest worden? Ha! No way. Dan kende hij haar nog niet. Of misschien wel, en wou hij testen wat de grenzen waren. Pech voor hem had hij allang een grens overtreden en was ze niet van plan om hem zomaar te laten gaan zonder eerst haar wraak genomen te hebben. Game on. If you must leave, leave as though fire burns under your feet. If you must speak, speak every word as though it were unique. If you must die, sweetheart, die knowing your life was my life's best part. |
| | | |-/annah 962 Actief Cause I, used to believe in justice
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |