wild

Haar korte pels was aan het tintelen toen ze uit de grot glipte om erop uit te gaan. Ze mocht nog een 'kitten' zijn. Maar technisch gezien was ze al oud genoeg om zelf op uit te gaan. Plus, ze voelde zich anders gezonder dan eerst, en vooral ook fitter en meer energiek. Dus die regel mocht even uit het raam. Met een vastberaden glimlach liep ze door het territorium. Ze was hier eigenlijk nooit geweest. Aangezien ze in een hoekje in de grot de zieke moest uithangen. Ze had tijdens de reis een klein griepje opgevangen. Maar nu was ze helemaal opgeknapt. Dus voor ze het wist zou die ceremonie komen zou ze haar eigen mentor krijgen. Nu moest ze zich bewijzen. Butterstar laten zien dat ze de beste van de beste mentor zou moeten krijgen. Met die gedachte liep ze voort.
Haar kleine pasjes versnelden zich al snel toen ze woeste wateren hoorde. Haar oren spitsten meteen naar voren terwijl nieuwsgierigheid het overnam. Toen ze dichter bij de rand ging staan voelde ze haar hartslag versnellen. Maar waarom? Nou, geen meter ver van haar af, zag ze woeste golven, die hard tegen de rand aanbotsten. Wat een zwaar klotsend geluid gaf. StarClan, wat als ze daar opeens in viel? Haar vacht trilde bij dat. Maar ze was niet dom. Het grijs-met-witte poesje deed snel een stap achteruit. Nope. Er was geen kans in StarClan dat ze dichter bij dat woeste ding ging staan. Misschien was het niet te laat om terug bij de anderen te zijn.

+open

In gedachten verzonken liep de frêle kattin door het landschap. Haar oren stonden naar achteren in een ongeïnteresseerde houding. Ze slofte wat, hier en daar struikelend over de grond die dan plots naar boven ging. Het was een glooiend landschap en de bergen waren erg mooi. Ze kon zelfs de toppen niet zien door de most die er hing. Fantaserend over die toppen te bereiken, met of zonder vleugels, hoorde ze de Rapids niet. Ze struikelde over een kei en viel met haar neus recht op de oever. Die werd door een woeste golf nat gespletst. Angstig schoot ze overeind naar achteren. Alsof dat nog niet genoeg was struikelde ze nu over iets anders. Jammerend kroop ze weg. Man het was haar dag niet.