Future

Onderwerp: Future wo 27 sep 2017 - 17:26

De dagen werden korter, de temperaturen waren aan het dalen. Leaf-fall was aangebroken. Dat was te merken. De temperatuur op de bergen was alleen maar kouder dan dat ze gewend waren en het enige waar ze aan dacht was.. Moesten ze nog wel hier blijven? Straks zou leafbare komen en dan zou er misschien al helemaal geen prooien meer zijn. Katten waren nu al ziek geworden, laat staan als temperaturen nog verder zouden gaan dalen. Ze zuchtte even zachtjes en liet haar blik over de cave glijden. Ze moesten van de mountain af voordat het alleen maar kouder zou gaan worden hier. Ze zaten hoger en het was kouder. Het zou haar niet eens verbazen als katten zouden sterven van de kou zodra leafbare was aangebroken. Ze wist niet wat ze kon verwachten van de leafbare hier. Hoeveel prooien zouden er nog zijn? Als er bijna geen prooien zouden zijn, zouden ze in gevecht kunnen komen met de tribe. Dat konden ze niet hebben. Ze hoopte alleen maar dat Butterstar zich dat ook realiseerde. Dat alle leaders dat realiseerden. Dit kon niet veel langer en ze konden beter verder naar beneden gaan zodat het niet té koud zou gaan worden. Hoe verder ze naar beneden zouden gaan, hoe warmer het op dit moment voor hen zou gaan worden. Ze keek naar de kittens die bij hun moeder zoogde en zuchtte even. Wie vond het ook een goed idee om hier kittens te krijgen? Ze sloeg een keer nijdig met haar staart, waarna ze op stond met haar grote lichaam en rond keek. Ze zou kunnen gaan jagen, maar ze zou nu toch niet gefocust genoeg zijn om goed te kunnen jagen, ze kon nu beter de anderen laten jagen voordat ze alleen maar prooien zou laten ontsnappen. Ze rekte haar zwart witte lichaam uit, waarna ze een lik over haar poot gaf. Veel was er niet te doen hier. Ze had misschien toch beter in het oude territorium moeten blijven… al wist ze dat haar vader dat niet gewild zou hebben. Dat was het enige wat haar had weerhouden.

+Ravenfall

Until the Leaf's stop falling~:

Onderwerp: Re: Future vr 29 sep 2017 - 12:57

Ravenfall was naar de prooistapel gelopen en droeg nu drie kleine muisjes met zich mee terug naar de plek waar alle zieke katten lagen en de elders. De medicine cats waren zo druk met de ziekte die ongeneeslijk leek te zijn dus had hij besloten om hen een handje te helpen om iedereen prooi en water te brengen. De zwarte elder liep naar een zieke apprentice gaf deze het eerste muisje, hij werd bedankt maar de elder gaf hem enkel een klein knikje. Ravenfall was niet echt iemand met veel woorden, misschien ook wel beter meestal als hij zijn bek open trok brak er ruzie uit. De tom liep naar een zieke warrior en daarna nog naar een elder voor hij weer terug liep naar de stapel. Enkel werd zijn pad geblokkeerd toen hij bijna tegen een lijf aanliep. Ongemakkelijk duwde hij zijn oren in zijn nek en rapste beschamend zijn keel. Starclan hij was veel te druk met prooibezorgen dat hij vergat dat die niet alleen hier was in de cave. “Sorry” Mauwde hij dan ook. Zijn niks ziende ogen gericht op de Riverclanner waar hij bijna tegen aangelopen was.

The world ~~around~~ us is burning
Future Glxhq910

But we're so ~~cold~~

:::::

Onderwerp: Re: Future vr 29 sep 2017 - 18:33

Katten die in de cave bleven probeerden zich nuttig te maken voor de zieken, queens, kittens en elders. Maar ze voelde zich iets ongemakkelijk bij het zien van de gemixte clans. Ze wist niet echt wat ze ermee aan moest. Dit gevoel was onbeschrijflijk voor haar. Zo merkte ze ook een elder van hun eigen clan, Ravenfall, bezig was met prooien te brengen naar de zieken. Ze knipperde even, de kater was blind geworden en alsnog zo gedreven om de zieken te helpen, dat was doorzettingsvermogen. Ze slikte even en keek naar de kater, waarna ze haar ogen van hem af haalde. Dat had ze niet moeten doen, want een volgende moment kwam de geur dichterbij en waren ze nog maar enkele centimeters van elkaar verwijdert. Uh? Ongemakkelijk duwde de kater zijn oren in zijn nek, waarna hij zijn keel schraapte. Oh, yea. De kater was natuurlijk bijna tegen haar op gelopen en voelde zich beschaamd daarover. Logisch. Yeah. ”Sorry” klonk er dan ook van de zwarte kater af, die zijn lege ogen op haar gericht had. Medelijden had ze wel met hem, het leek haar verschrikkelijk om je zicht te verliezen. Blind geboren was iets anders dan als je ooit iets zag en daarna blind werd door een ongeval. Dat vond ze twee hele verschillende dingen. Iemand die al vanaf het begin iets miste zou het veel minder missen dan als je iets kwijt raakte wat je ooit hebt gehad. ”Het maakt niet uit.” sprak ze met een glimlachje tegen de kater, waarna ze even naar de zieken keek. ”Je bent wel druk in de weer hm?” sprak ze even terwijl ze haar blik weer op de kater richtte. Tja, de kater bleef tenminste niet stil zitten, dat was op zich goed van hem. Maar was hij niet bang om ook aangestoken te worden? Blijkbaar niet. Anders zou hij dit waarschijnlijk ook niet doen.

Until the Leaf's stop falling~: