And I bleed when I fall down [Open]

Lusteloos liep de kater langs het snel-kolkende water. Zijn kop hing laag, en zijn poten werden met moeite opgetild met iedere stap die hij zette. Hij voelde zich een uitgestotene. Hij, een kleinzoon van de almachtige Firestar, was buiten ThunderClan gevallen. Het was zijn eigen schuld, maar tot in hoeverre kon hij zichzelf verwijten? Hij was buitengesloten door zijn siblings, waarvan het wel duidelijk was dat ze hem niet moesten. Bovendien kwamen alledrie zijn zussen tussen hem en Nazca. Ra wist dat hij degene was die het meeste van de kater gehouden had. En nu was hij er niet meer. Zijn hele wereld weggevaagd. Omdat degene van wie hij het meeste gehouden had, er nu niet meer was. Samen hadden ze dit aangekund, de aankomende leaf-bare kunnen overleven. Maar alleen.. Het was maar de vraag of hij het halen zou. Er was een angstaanjagende grote kans van niet. Het maakte hem woedend. Wie bestuurde dit oneerlijke leven? Aan wat had hij dit lot te danken? Hij had zijn clan altijd goed beschermt in tijden van nood. Met de invasie van de BloodClan was hij degene die vooraan gestaan had, een beetje bang weliswaar, om mee te vechten op vijf moons oud. Opnieuw toen hij elf moons was. Hij had zijn training altijd goed gevolgd, nooit geklaagd op Rowanflame. En toch was hij nu degene die verdoemd was. Als StarClan er werkelijk was, of werkelijk van hem hielden, zou dit nu niet gebeuren. Hij had hen aan de kant gezet. Zonder StarClan leven, het was iets waar hij vroeger nog niet om had durven denken uit angst voor verdoemenis. Maar dat was nu toch al gebeurt. Hij had zich gerealiseerd dat hij, Ra, de enige was waarin hij kon vertrouwen. Hij zou zijn eigen god zijn, had hij voor zich genomen. En zo was het nu. Een god van dood en verderf, een zon die waarschijnlijk snel gedoofd zou worden. Maar niet zonder supernova. Hij zou zijn naam bekend maken in de weinige tijd die hij nog had. Zijn blauwgroene blik viel op een zwarte kattin. Hij herkende haar wel, maar een naam schoot hem niet te binnen. Er was een grote kans dat zij gevochten had toen ThunderClan samen met BloodClan ShadowClan aangevallen had. Hij liep langzaam, maar overduidelijk dreigend op haar af. Zijn bek hing een klein stukje open, wat aantoonde dat hij geconcentreerd was op iedere beweging die ze maakte.

Een beetje hoe hij loopt: