Kinda like home? [Training 1]

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Redpetal had met haar soort-van-apprentice afgesproken in the redwood. Dit was de plaats die het meeste op thuis leek, waar ze zich ook het meeste thuis voelde. Ze voelde zich leeg nu ze niet meer in de nursery-hoek sliep, nu haar kittens hun eigen nest hadden. Wanneer ze ging slapen gisterenavond was haar nest koud geweest. Ze had geen warmte naast haar gevoeld, omdat de meeste andere katten haar wat leken te vermijden. En vroeger had ze haar siblings nog naast haar gehad, en Branchtrove, maar dat kon ze nu ook wel vergeten. Veel andere vrienden had ze nooit gehad.. De eenzaamheid stak. Ze probeerde een glimlach op haar snuit te toveren, ze probeerde het verdriet in haar gouden ogen te verbergen wanneer ze Avidpaw of Cedarpaw's blik kruisten. Maar het was moeilijk.. Ze moest blij zijn voor hen maar ze had al zo lang geen échte blijdschap meer gevoeld. De laatste keer was misschien tijdens hun geboorte. De tijd erna was gevuld met drama en rampen, met veel veranderingen, met verdriet en pijn en angst. De kleine kattin zuchtte de sombere gedachten weg, of dat probeerde ze toch. Ze ging zitten op een kleine open plek en wachtte tot Fisheye zich bij haar voegde, zodat ze kon beginnen met de training. Ook al had ze nog geen flauw idee wat ze zouden doen. Ze was nog nooit eerder iemands mentor geweest en Fisheye was nu ook niet echt de standaard apprentice.. Maar dat was op dit moment nu ook niet echt haar grootste zorg. Het zou wel goed komen.

Trainingstopic 1 +Fisheye

Words
123

OOC
-

Tag
Redpetal

Fisheye had zo veel zin in de eerste training met haar nieuwe mentor, het was bijna alsof ze nog een jonge kitten was in plaats van een volwassen kattin. Ze voelde zich zo vrolijk, zo blij als nu was ze in een lange tijd niet geweest. Ze was op weg naar het Redwood, waar ze met Redpetal had afgesproken. Ze had wel gemerkt dat Redpetal zich niet helemaal op haar gemak voelde wanneer ze bij de bruin-witte tabby in de buurt was en had ook wel een vermoeden waarom, maar ze deed haar best om dat voor nu van zich af te zetten. Aangekomen bij het Redwood zag ze haar mentor al staan. "Goedemorgen Redpetal," begroette ze de rode tabby, "Hoe gaat het?"

♦

stuff:

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Redpetal glimlachte naar de oudere kattin toen die haar begroette en deed vooral haar best om niet recht in het oog waarnaar ze vernoemd was te kijken. "Goeiemorgen, Fisheye.", antwoordde ze terug. Uit gewoonte negeerde ze de vraag van hoe het met haar ging. Het ging tegenwoordig nooit goed met haar en dat was het antwoord wat de meesten wouden horen, maar ze wou niet liegen. Het was meestal ook vrij duidelijk dat ze niet compleet gelukkig was, aan de wallen onder haar ogen, de doffe of verdrietige blik in haar gouden ogen, haar ribben die door haar korte rosse vacht altijd zichtbaar waren. Maar het ging beter dan vroeger; Ze had een ergere tijd gehad. Hoewel ze nu even terugviel, met haar lege koude nest en haar kittens die geen kittens meer waren, zou ze er uiteindelijk wel bovenop komen. Ze wist het nu nog niet, al had ze hoop. Ze had altijd hoop gehad. "V-voor we beginnen.. W-wat heb je al geleerd?", mauwde ze, na even nagedacht te hebben hoe ze hier het best over konden gaan. De hakkel was weer lichtjes terug in haar stem, maar dat was vooral omdat ze zich niet honderd percent op haar gemak voelde. Deels omdat de handicap van de oudere apprentice haar nerveus maakte, deels omdat mentor zijn nieuw en onbekend terrein was voor de jonge kattin.

Words
153

OOC
-

Tag
Redpetal

Een antwoord op de vraag kreeg ze niet van Redpetal, in plaats daarvan vroeg de rosse kat wat ze al geleerd had van haar vorige trainingen. Fisheye moest even denken. Ja, wat had Snowdrop haar geleerd? "Niet echt iets, voor zover ik me herinner," was haar antwoord. Het was best triest, ze had een toenmalig-deputy als mentor gehad maar deze had haar geen echte trainingen gegeven. Fish wist niet eens wat de reden achter dit was, als er een reden achter had gezeten. "Ik merk dat je je niet echt op je gemak voelt," zei de bruin-witte tabby op een onzekere toon, "Ik beloof je dat ik niet zo eng ben als dat ik er uit zie....." Fisheye wist dat haar linkeroog anderen afschrikte, en Redpetal was zo te merken geen uitzondering. De onzekerheid en het verdriet over haar uiterlijk waren nooit echt verdwenen, ze had enkel beter leren omgaan met die dingen.

♦

stuff:

De rosse kattin deed haar best om de ander bemoedigend toe te glimlachen, al was anderen op hun gemak stellen nooit haar forte geweest. Meestal hadden anderen het bij haar moeten doen. Zelfs als ze haar kittens probeerde gerust te stellen had ze daar moeite mee.. Deels omdat ze nooit zeker was of het wel allemaal goed zou komen, natuurlijk. Bij de gehandicapte poes die ouder was dan haar was het natuurlijk niet veel gemakkelijker, en het feit dat net zij haar eerste apprentice moest zijn al helemaal niet. Redpetal had geen ervaring en haar onzekerheid maakte dingen voor het eerst doen niet altijd gemakkelijk. "H-het is niet dat.", mauwde ze, haar best doend om zelfzeker over te komen al faalde dat spectaculair. En het was natuurlijk wel haar oog, deels natuurlijk, maar ze wou Fisheye niet beledigen of verdrietig maken en ze wist zelf ook hoe vreselijk het was om schuin aangekeken te worden.. Al was haar situatie nu niet echt vergelijkbaar met die van haar apprentice. want waar Fisheye zo geboren was, nooit een keuze had kunnen maken, har Redpetal dat ergens wel gekund - ook al had alle drama haar altijd overvallen, haar reacties waren soms ook de reden van de schuine blikken. Zoals het gevecht met haar zus in het midden van de grot en alle schreeuwende en huilende momenten waar iedereen van elke clan haar zwak en zielig had gezien. Ze was er zeker van dat elke kat van elke clan wist wat voor een zielige poes ze was. Redpetal probeerde de gedachte weg te schudde en keerde haar aandacht weer op de bruin met witte tabby poes. "D-dit is d-de eerste k-keer dat ik m-mentor ben.. E-en h-het i-is dus n-nog nieuw..", vervolgde ze met een kleine glimlach, al bereikte die haar ogen niet. Ze keek om zich heen om de blik van de oudere poes te vermijden. Ze wist niet hoe te beginnen, en ze hoopte dat Fisheye misschien iets zou voorstellen..