We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De kater was door zijn poten gezakt en had zijn tweekleurige ogen op de ingang van een konijnenhol gericht. Een paar minuten geleden had hij een konijn naar binnen zien schieten, waarschijnlijk had het zijn geur eerder geroken. Nu zat hij met de wind in zijn voordeel en was de kans groot dat het konijn straks kwam kijken of de kust veilig was. Dan zou hij toe kunnen slaan en terugkeren met een prooi voor WindClan. Immers waren ze op dit moment de clan met de meeste kittens, dus ook de clan die het meeste moest eten. Hoeveel nestjes wandelde er wel niet rond op dit moment? Stomme katten, in barre tijden als deze aan kittens beginnen. Hij zou nooit zo'n stomme fout maken, dat was iets waarvan hij wel zeker was. De kater zwierde wat met zijn pluizige staart en kroop een klein stukje naar voren om het beter te zien. En inderdaad, daar zag hij de bruine oortjes van het konijn. Kort likte hij zijn lippen af, snorharen stonden gespannen en zijn oortjes naar voren gericht om elk klein geluidje op te vangen zodat hij niets zou missen. In zijn kop telde hij tot drie.. en toen sprong hij. Met een prachtige sprong vloog hij op het konijn af, wat geschrokken zijn kant op keek en het hol in dook. Moleclaw vloog met de helft van zijn lichaam het hol in, maar zat toen vast. Met zijn poot probeerde hij het konijn nog te pakken, maar deze was al weggedoken. Mopperend bleef hij even zo zitten. Toen hij echter achteruit probeerde te kruipen, merkte hij dat hij vast zat. Geïrriteerd bewoog hij met zijn staart, die heel elegant met de achterkant van zijn lichaam aan de andere kant van de ingang was. "Hallooo!" mauwde hij het hol in, in de hoop dat buiten iemand hem zou horen. "Het is nogal donker hier.." zei hij er nog achteraan. Echt weer iets voor hem, dit.
De kater bewoog zich met een vlugge soepelheid over de velden heen, twee muisjes hingen in zijn bek te bungelen. Hij had een goede jacht gehad en hoewel hij nog even was blijven rondhangen was er niks anders meer te krijgen. Twee muisjes waren niet veel,dus hoopte hij verderop meer geluk te hebben en betere prooi buit te maken. Toen Weaselcry The Highlands afging zag hij een paar konijnenholen en dat had hem op een idee gebracht. Konijnen waren meer voor Windclanners, die waren er inmiddels een stuk behendiger in om ze te kunnen vangen,maar het was altijd het proberen waard. Als hij met een konijn kon terugkeren maakte hij vast wel indruk.Een Thunderclanner met een konijn, misschien wel meer zelf. Dus, Weaselcry keerde terug naar de plek waarvan hij wist dat er konijnen moesten leven, met het plan er een paar te verschalken. Hopelijk. Hij was nog jong en had een prima uithoudingsvermogen, iets wat in zijn voordeel moest werken. Maar die beesten waren zo verrot snel. Hij was niet snel, ook niet perse langzaam, maar hij had de snelheid die de katten van Windclan vaak hadden niet. De bruine tabby liep verder, nadenkend over hoe hij het ging aanpakken, toen een stem hem deed opkijken. Het klonk hol, alsof de andere ergens in riep. Een holle ruimte of zo. Weaselcry keek op om iets te zijn waarvan hij vanochtend niet gedacht had het te zien vandaag. "Het is nogal donker hier..". Ja, dat kon hij wel begrijpen. Weaselcry keek verbaasd naar de achterkant van een kat die uit het konijnenhol stak. De muisjes nog steeds hangend tussen zijn tanden. Het was waarschijnlijk moeilijk te zeggen wat stommer was, de kat die vastzat in het hol of de kat die stom stond te kijken met die twee dooie muizen hangend uit zijn bek. Weaselcry kwam bij van de verbazing, maar kreeg toen de kwestie of hij moest lachen of helpen. Waarschijnlijk was het laatste het beste, maar de eerste optie was het logischer. Want hoe vaak zag je zoiets moois als dit? Toch, sinds hij een echte gentleman was, legde hij toch maar zijn prooi neer en liep op achterste van de andere af. Natuurlijk, hij moest wel gniffelen. "Ik heb wel eens gehoord van je vijand goed kennen, maar denk je niet dat je het ietsje te ver neemt?"merkte hij op,om te laten weten dat hulp gearriveerd was. Hopelijk dan. Want om eerlijk te zijn had hij geen idee hoe hij dit moest aanpakken. Zijn mentor had hem veel geleerd, maar katten uit konijnenholen krijgen was niet een les die hij gehad had. Nu hij dichterbij de ongelukkige was, rook hij dat het een Windclanner was. Dat maakte de situatie natuurlijk nog een stuk grappiger. "Is dit een bijzondere Windclan techniek?"vroeg hij als tweede wat spottende vraag, intussen keek hij natuurlijk wel wat de beste manier was om zijn mede-kat te bevrijden uit zijn benarde positie. Trekken? Graven? Waarschijnlijk moest hij niet een hele dag mee bezig zijn om dat te beslissen, want het was vast niet heel ruim daarbinnen. "Ik ben Weaselcry trouwens" stelde hij zichzelf voor, het was wat vreemd om jezelf te moeten voorstellen aan een achterwerk, maar hij dacht dat de Windclanner het vast wel fijn vond om te weten wie er tegen zijn achterste aan het praten was.