| | 
11
Actief
| |
|  Onderwerp: { Bonjour }  ma 14 aug 2017 - 17:48 | |
| De regen droop van de natte haren. Haar mooie bladgroene ogen waren dichtgeknepen van pijn. Haar lichtrode flank ging snel op en neer. Ze was twee grote fouten begaan. Fout één was de timing, ze had slimmer moeten zijn. Fout twee was de kater, ze had nee moeten zeggen. De kattin sidderde. De eerste kitten was geboren. Het was een klein strokleurig poesje. Sunnypelt likte het vliesje van het neusje en legde haar kop weer op de grond. Pakte de stok op, zonder te denken aan een naam. Het zou toch voor niets zijn. Na een paar tellen was de tweede er ook uit. Ze had het gevoel dat het nu gedaan was. Twee, dat was ook zo zielig. Snuivend likte ze het andere neusje proper. Het was een groot katertje, niet persé groter dan andere pasgeboren kittens, maar groter dan zijn zusje. Sunnypelt bleef even liggen, liet haar kittens drinken en stond dan op. Ze trippelde van de steen weg en ging op de rand staan. Even voelde ze nog spijt, maar daarna liet ze zich vallen.
De ongeboren kitten besefte nog niet dat hij bestond. Dat er nog iets anders was dan deze ruimte. Pas toen hij als tweede geboren werd en de harde grond raakte, besefte hij. Niet ten volle, maar hij voelde koude over zich rollen. Hij voelde dat de bodem hard was en dat hij plots vrij kon ademen. De ruwe tong had een vertrouwde geur. Toen het weg ging kroop hij er instinctief weer naartoe. Hij voelde iets zachts tegen zijn neus en toen tegen zijn gevlekte flanken. De kitten zonder naam sperde zijn bekje open en piepte. Hij wilde laten weten dat hij bestond. Daarna vouwde hij zijn mond rond het bolletje. Iets wat de warmte naast hem niet deed. Hij dronk zich net niet vol en krulde zich op tot een bolletje om in een droomloze slaap te vallen. Weg van de wereld merkte hij niet dat mama vertrokken was en dat zusje langzaam aan ook vertrok.
+ Eerst Lynxfang
 |
|  | | 
Doelinstellingen(Aims)
1886
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: { Bonjour } ma 14 aug 2017 - 18:24 | |
|
Lynxfang was net op jacht gegaan toen er een poes haastig voorbij kwam en zijn aandacht wekte. Hij herkende Sunnypelt van zijn clan en wist dat ze zwanger was. Wat deed zij hier en waarom was ze in zulke haast? Lynxfang besloot haar te volgen,
maar was al te laat en raakte haar kwijt. Hij besloot het te laten gaan, ze wist vast wel wat ze deed,
ze was volwassenen bovendien. De kater ging verder met zijn jacht, maar bleef in de buurt, mocht de poes terugkomen.
Na een tijdje nog niks te hebben gezien, besloot hij maar te gaan zoeken. Hij begroef de twee muizen die hij had kunnen vangen en zocht haar geur op. Het leidde verder weg dan hij gedacht had en al snel kwam Vulture's Drop in zicht. Okay, nu begon hij zich toch zorgen te maken. Lynxfang rende ernaar toe en klom inmiddels met gemak omhoog. Op dat moment zag hij Sunnypelt naar beneden kijken. Hij bleef hangen en probeerde haar te roepen, maar het was te laat. De Warrior moest toekijken hoe ze naar beneden stortte, haar dood tegemoet. Hij sloot zijn ogen en keek weg toen ze bij de grond kwam. Even viel het doodstil, alsof de wereld om hem heen stilstond, maar toen klonk er gepiep. Zachtjes. Van een kitten. Hij klom ernaar toe en aangekomen zag hij twee pasgeboren kittens liggen bij elkaar. Geen enkele moederpoes erbij. Hij wist al dat het de kittens van Sunnypelt moesten zijn en even voelde hij zich kwaad worden. Waarom was ze zo weggegaan van haar jongen? Moesten zij er dan voor boeten? Wat was de reden dat ze die keuze had gemaakt? Maar hij was oud en verstandig genoeg om te weten dat het niets meer ging uitmaken en liep vlug op de twee kleine jongen af. Een poesje en een katertje. Het poes was die zo piepte en het katertje sliep diep. De eerste was er erg slecht aan toe en op haar weg om zich bij haar moeder in Starclan te voegen. Lynxfang kon ruiken dat de twee nog gedronken hadden, maar dat mocht niet meer helpen bij de strokleurige kitten. Ze moest een naam hebben, ze mocht niet naamloos vertrekken. Even dacht hij na, maar wetend dat het niet veel meer uitmaakte, bleef hij bij de gemakkelijkste keuze. "Strawkit"mompelde hij zachtjes en raakte haar lichaampje aan met zijn neus, voelend hoe haar ademhaling zwakker werd en toen ophield. "Mag Starclan je pad verlichten". Ook al had ze nooit een pad hier beneden gehad. Hij draaide zich om naar haar broertje, nog steeds in leven. Hij had een bijzondere vacht, lapjes. Iets wat je niet vlug zag bij katers. Het deed hem raar genoeg denken aan die rare beesten die hij tijdens de journey eens had gezien. Geiten. Ze zagen er sterk en gevaarlijk had. Zo zag deze kitten er ook uit. Sterk. "Goatkit, blijf sterk"zei hij dan ook vlug en wou het katertje oppakken toen hij voelde hoe koud het inmiddels was geworden. Het moest eerst opwarmen,
dus ging hij erom heen liggen, zijn warme vacht tegen Goatkit aan. De bedoeling om het genoeg op te warmen voor de reis naar de Cavern, waar een moederpoes hopelijk de zorg kon bieden die hij nodig had. Lynxfang had besloten om zelf voor de rest te zorgen, maar melk geven kon hij nou eenmaal niet.  - Euh, een beetje help hier?:
 |
| | | |
11
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: { Bonjour } vr 18 aug 2017 - 21:17 | |
| Diep in slaap besefte de gevlekte kitten niet dat hij afkoelde. Zonder een warmtebron zou hij zijn zusje volgen naar Starclan. Onbewust rilde het kleintje. Er verstreek een klein tijdje, waarbij hij zacht gebrom hoorde. Dat hoorde hij wel, maar paste perfect in zijn droomloze slaap. Het kleintje knorde tevreden toen hij omsloten werd door warmte. Hij had een naam gekregen, Goatkit, naar de sterke berggeit die hier leefde. Goatkit duwde al slapend zijn pootjes en neusje tegen de warme buik van zijn naam-gever. Aaah!
|
| | | |
Doelinstellingen(Aims)
1886
Actief
| |
| | | | | |
| | Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |
