Be afraid

Onderwerp: Be afraid di 19 sep 2017 - 20:02

Scarrove had geen oog dicht kunnen doen, al dat lawaai van alle katten die hier samen op elkaar geperst zatten maakte haar crazy. Nog even en ze krapte haar eigen oren van der kop af. Dit was allemaal een grote uitgelopen grap, de leiders waren te pussy geweest om overleven op hun oude gebied. Hun oude thuis. Ze hadden het moeten verlaten alsof het niks voor hen betekend had, alsof het maar een stuk grond was waar hun voorouders hun pootstappen nog opstonden. Alles was nu weg, vast en zeker overgenomen door rogues en bloodclanners die het gebied gebruikte om het enkel te What in StarClan's name?. De clans hoorde daar thuis al generaties lang en nu had een windzuchtje hen weggejaagd als bange konijnen. De grijs met witte she-cat gromde binnensmonds, haar mentor Lethalglance had het anders aangepakt als ze aan de leiding stond maar nee, hun clan werd nu geleid door twee verdomde poezen die kittens produceerde op fabrieksstad. Hoe kon je zo nou starclanverdomme een clan leidde? Ze hadden een sterke kat nodig en niet twee mislukte creaties die Windclan ter gronde zou brengen. Gelukkig was ze opgeleid door een sterke kat, iemand met een stel hersens en de kracht op een clan te leidden, zij zou samen met haar mentor de zwakkelingen uitschakelen en dan op een dag het woud in der klauwen nemen. Scarrove's gelaat streek door de struiken heen waardoor ze heen sloop, er was haar een taak opgegeven en die moest ze nu uitvoeren. Ze moest dit doen, het was de beste voor de clan als ze het wouden overleven al moesten die idioten het nog gaan inzien. De Windclan warrior volgde het lichaam, besluipend als een stuk prooi. Schaduwen omhulde haar gespierde lijf, haar verborgen houdend in de duisternis. Een zwak wild stromend geluid van een rivier vulde haar oren, de kat die ze in de gaten hield was op weg naar de rapids. Iets wat perfect uitkwam voor de she-cat. Ze kom het dan ook niet verbergen om zachtjes te grijnzen. Oh de kat zou niet weten wat haar straks zou overkomen.

- Dit topic is gesloten!

Onderwerp: Re: Be afraid di 19 sep 2017 - 20:16

DE EENZAME KAT OP DE BJERG

Heart had besloten om naar de Rapids te gaan-waarom? omdat ze rust wilde- en dit was een van de weinige plekken waar niet veel katten zich waagte. Dus het was perfect. De grijze kattin liep op een rustig tempo- maar een duidelijk een gebroken uitdrukking op haar gezicht, maar zo voelde de kattin zich ook; gebroken. Niemand leek haar te willen hebben, maar was het werkelijk hun schuld? hoe kon een ander van haar houden als ze niet eens van haar zelf hield? maar de poes kon het gewoon niet- ze haatte haarzelf, ze wel een grote mislukking. Toen ze eindelijk bij de snel stromende river aangekomen was stapte ze wat dichter bij de kant dan veilig was- maar niet dicht genoeg om er in te kunnen vallen- of iemand moest haar duwen of iets dergelijks. Niet dat dat ooit zou gebeuren. Heart draaide even met haar oor, ze zou zweren dat ze iets hoorde. Maar de poes schudde met haar kop- het was waarschijnlijk niks.

'Heartattack'

#ButterForPresident

Onderwerp: Re: Be afraid di 19 sep 2017 - 20:35

Daat stond ze dan. Niks wetend. Zo onschuldig als een muis die zijn zaadjes kwam zoeken, dekend dat ze hier helemaal alleen was, dat het hier veilig was maar ze was alles behalve dat. Scarrove drukte haar oren in haar nek, geconcentreerd op elke beweging die de Shadowclanner maakte. Ze had een grofhekel aan andere clans en hoe meer ze van de andere clans leden uitschakelde hoe sterker Windclan werd. Daar draaide het namelijk om. Daar draaide het altijd al om, clans hebben altijd gevochten en wie het sterkste is krijgt alles en de zwakste zouden uithongeren. Er was een geen enkel verhaal van de elders die vertelde dat Windclan ooit machtig was, dat ze ooit eens niet bijna verhongerde in leafbare. Maar alles zou nu veranderen, daar zal ze voor zorgen. Haar acties zouden leidden tot grote dingen, Windclan zou aan de top komen. Scarrove sloop dichterbij, zij was de leeuw en de andere she-cat was de antilopen, haar prooi die niks vermoedens bij het stroomde rivier stond. Zonder ook maar greintje twijfel sprong ze uit de struikgewas waar ze in verborgen zat en besprong de Shadowclan warrior alsof het niks was. Nu kwam de truc die Lethalglance haar als geleerd heeft, zonder enkele moeite drukte ze de grijzige tabby op de grond en liet haar tanden diep in de nek van de ander zinken. De killing bite werd het ook wel genoemd, iets wat niet veel warrior wisten omdat deze techniek niet gebruikt mocht worden van 'de code en starclan' psssh yea Mousedung dat. Scarrove was toch al een gehersenspoeld zombie. Bloed stroomde uit de wond dat ze gecreëerd had, het gaf haar een kick van adrenaline toen ze het metalen makende rode spul in haar mond kreeg waardoor ze extra kracht zetten tot de kat onder haar niks meer was dan een levenloze stukje bont. De warriors vacht prikkelde, een nieuw ervaring door haar lijf heen pompend. Het voelde zo goed, de macht die ze had over deze kat. De macht die ze had over leven en dood. Al was dit pas haar eerste slachtoffer iets in haar hoofd zei dat het niet haar laatste was en dat vond ze helemaal niet erg.

Onderwerp: Re: Be afraid di 19 sep 2017 - 23:33

Het ging allemaal zo snel- ze had de tijd niet om te reageren. Uit het niets werd ze besprongen en in haar nek gebeten, en in dat korte moment zag ze haar hele leven voorbij gaan, haar zielige leven. Er sprongen tranen in haar ogen- niet door de pijn. Daar was ze gewend aan, en het was zo over. Maar...maar door alles, hoe haar boer haar achter had gelaten net als haar ouders. En hoe ze Amberhunt had laten vallen, maar het was beter zo- hij verdiende meer dan haar. Heart voelde de tranen in haar ogen prikken en langzaam langs haar wangen rollen- zag keek haar aanvaller even aan- een korte blik dat was het enige wat ze kon geven. Voordat ze op de grond viel, haar ademhaling steeds werd steeds langzamer tot haar keel enkel gevuld was door bloed. Haar ogen sloten langzaam- ze voelde zich weg drijven. Weg van deze wereld- op naar Starclan. Huil niet voor me, het is beter zo.

HEARTATTACK IS DOOD

'Heartattack'

#ButterForPresident

Onderwerp: Re: Be afraid wo 20 sep 2017 - 12:03

De grasgroene ogen die net nog leven vertoonde staarde nu als twee nutteloze dingen naar haar. De beet in haar nek had haar als een vingerknip van de wereld gebracht en nu lag ze hier, haar levenloze lichaam uitgespreid op de grond naast de wild stromende rivier. Scarrove likte haar lippen af die rood gekleurd waren van het bloed voor ze het lichaam pakte van de Shadowclanner en haar in de water dumpte alsof het grofvuil was. De Windclan warrior grijnsde, volgde het lichaam nog een kort stukje totdat deze eindelijk te ver mee gestroomd was en uit het zicht was. Haar lichaam zou zinken naar de bodem en daar voor altijd liggen tot er niks meer over was dan een paar boten. De grijze met witte she-cat bleef nog even voldaan staan voor ze haar weg terugkeerde naar de cave alsof er niks gebeurd was.

- Topic uit

OCC: Heartattack is meegenomen door de rivier

Onderwerp: Re: Be afraid wo 20 sep 2017 - 13:21

Marlie en San,

Het is onmogelijk dat er geen geursporen zijn, daarnaast zijn de wonden op Heartattack toch duidelijk kattenwonden. Iemand die op dit topic reageert mag dit dus meenemen in zijn of haar post. Wordt dit genegeerd door jullie of iets dergelijks zal dit gezien worden als onrealisme.

Mvg, Michelle

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Onderwerp: Re: Be afraid wo 20 sep 2017 - 17:27

Een hevig drukkend gevoel had zich verspreid door haar lichaam. Met de kennis die ze zojuist had verkregen van Crowfur. Het feit dat Leopardpaw anders was dan de andere Apprentices was natuurlijk wel door haar hoofd geschoten, maar dat ze een Halfclanner was en de andere clan die van Butterstar was, zorgde natuurlijk wel voor enige spanning bij haar. Ze was niet van plan dit te verzwijgen voor de Riverclanner. Aangezien de Apprentice van beide Clans afkomstig was en wellicht haar moeder zou willen vinden. Toch was dit geen nieuws dat prettig was, wat ze met de Clan aan moest hiermee wist ze nog niet. Maar een ding was zeker, ze zat niet te wachtten op nog meer Halfclan kittens. Hoewel ze natuurlijk wel elke kitten een warm thuis zou geven, Burnetpaw was daar een voorbeeld van. Een moeder door en door. Haar blauwe ogen gleden naar Crowfur toe waarna ze hem kort even toeknikte om vervolgens richting de Clan Cavern te lopen. Het pad was vaak gelopen en hoewel het nog lang niet zo bekend was als Windclan territorium was geweest, was het toch duidelijk dat ze langzaam maar zeker aan het territorium van de Tribe wende. Een Windclangeur bereikte haar neus waardoor ze verrast op keek. Ze had geen kat in de buurt verwacht op hun terugweg, gezien de meeste aan het patrouilleren waren. De geur van Shadowclan hing nog in de vacht van de kattin die ze in de verte al kon herkennen als Scarrove. De bijna metaalachtige geur van bloed drong tot haar door en gealarmeerd wenkte ze met haar staart Crowfur met zich mee waarna ze stevig op de jongere poes af beende. Er was geen prooi in de buurt, dus waar kwam de geur van bloed vandaan. Haar blauwe ogen richtte ze scherp op die van de jongere kattin. "Scarrove," mauwde ze haar stem kalm, waarna ze haar kop bewoog. Er waren geen zichtbare wonden op de Warrior, wat haar lichtelijk achterdochtig maakte, want ze rook ook niet de geur van prooi. Iets zeggen deed ze nog niet, al gaf ze met blik die ze op Crowfur richtte wel voldoende. Er was iets niet oké.

-Crowfur heeft toestemming van het team om ook hier binnen te vallen.

Onderwerp: Re: Be afraid wo 20 sep 2017 - 22:04

Crowfur volgde zwijgzaam zijn leader terwijl de angstige gedachten door zijn hoofd maalden. Hij had gedacht dat als Leopardpaw een apprentice was dat ze niet zomaar verwijderd kon worden uit de Clan, maar wie weet had hij het wel fout. Zou hij nog altijd Tallshadow’s hulp in kunnen schakelen? Misschien als Oceanbreeze echt ging praten met Butterstar dat hij ervoor kon zorgen dat Tallshadow bij dat gesprek zou zijn zodat hij toch één of andere invloed kon uitoefenen op Oceanbreeze. Bovendien wilde hij zelf ook bij dit gesprek aanwezig zijn. Hij had nadat hij Leopardpaw had gekregen gezworen dat hij zijn best zou doen om haar te beschermen en dat niets of niemand haar van hem af zou kunnen nemen. En als ze verwijderd werd van de Clan zou hij zijn Clan de rug toekeren en dan zochten ze het maar uit. Zijn hart deed pijn bij de gedachte om alles wat hem bekend was achter te laten. Hij wilde Crowcall ook niet zomaar achterlaten, maar hij wilde een Clan hebben die zou vechten voor Leopardpaw als dat nodig zou zijn en voor nu was hij daar nog niet zeker van. Het ging dus afwachten worden wat Butterstar zou zeggen als Oceanbreeze en zij daadwerkelijk met elkaar zouden praten. Crowfur keek op toen een penetrante geur van bloed zich in zijn neusgaten boorde en hij een Clanmate zag naderen. Hij herkende de she-cat als Scarrove; een jonge warrior die nog niet heel lang haar nieuwe naam had. Crowfur had nog nooit echt met haar gepraat en daarom had hij nog nooit een indruk van haar gekregen, maar iets was hier niet juist. Hij ontmoette de blik van Oceanbreeze en gaf een klein knikje naar zijn leader ten teken dat hij het ook doorhad. “Ik ruik nog iets,” murmelde hij heel zacht tegen zijn leader zodat Scarrove het niet zou verstaan. Zijn vacht begon te tintelen en adrenaline schoot door zijn aderen terwijl hij met zijn staart sloeg en afwachtend met zijn oortje trok. Hij kon de tweede geur niet echt goed identificeren en hoopte dat er duidelijkheid zou komen als Scarrove zou uitleggen wat er aan de hand was. Maar één ding was zeker: er was iets niet juist.