Keep't'out

Donzige plukjes vacht waren te zien tussen het hoge gras, de velden van het Windclan-territorium. Nu op dit moment, bevind een kleine kitten zich op het terrein, van een van de vier grote clans. Maar zij heeft er echter geen weet van, ze was slechts nieuwschierig, het was niet lang geleden dat deze kitten weg werd gehaald bij haar moeder. Ze was naar een nieuw tweebeennest overgeplaatst. Ze had een zacht mandje, en ze kreeg altijd zachte vleesstukjes als ontbijt. Dit was haar eerste keer dat ze naar buiten mocht, en ze was direct al verdwaald. Ze was ver, héél ver van haar huis weg. Maar erg had ze er niet in, ze hing hier rond omdat ze het toch immers leuk vond. Ze was dol op avonturen. Haar moeder echter had haar altijd verteld dat ze weg moest blijven van de bossen, en wat daar achter lag. Maar toch ging het fout..


Breeze klauterde tussen de hoge grassprieten door, haar kleine amberkleurige ogen tuurde tussen alle natuurlijke planten door. Om vervolgens rond te springen, en achter een vlinder aan te gaan. Dit keer viel haar oog op een grijs ding, een ding waar ze nog nooit van gehoord had. Hij zat twee konijnlengtes van haar af, de rede dat ze dit beestje zag. Was door een open plek tussen de bosjes door. Het ding snuffelde en was klein, hij had grote oren en een lange staart. Het dier dat Breeze zag was ook wel een 'muis' genoemd. Haar moeder had haar nooit over de dieren die buiten leefde verteld, omdat ze haar kinderen niet wilde verleiden naar de bossen te gaan. Zelf was ze er wel geweest, maar toen had ze een clankat ontmoet. Ze mochten elkaar gelijk al, en ze kregen kittens waaronder Breeze zelf. Toen was de clankat gedood, door een zwerfkat. Hij was van de Rivierclan geweest. De tweebenen die een deel van de rivier hadden ingenomen hadden ook katten. Breeze echter wist helemaal niks van het 'Poesiepoes', en 'Clankat' haar moeder had haar nooit over haar vader verteld. Maar toch had de kitten krijgersbloed in zich, en misschien zou dat nog van pas komen.
Om terug te komen op de muis, - die er tot Breeze's verbazing nog steeds zat - vond Breeze het diertje nogal fascinerend. Ze nestelde zich tegen de grond aan. Zodat haar witte zacht kitten onderbuik vachtje, de donkere aarde raakte. Haar rode ruggetje was goed zichtbaar tussen de groene sprieten, die kietelde tegen haar neus. Maar Breeze had geen zorgen, wie kon haar nou kwaad doen? Het land was van iedereen! Haar ogen tuurde naar de muis, en haar kopje was schuin gedraaid van verbazing toen het wegsprong. Wat had het gehoord? Opeens sprong een groot dier voor haar neus, het had een knalrode vacht en een zwarte neus. Zijn buik was wittig. Breeze sprong van schrik een gat in de lucht, was dat dier. Was dat echt een VOS?
Breeze twijfelde geen moment, de kitten sprong alle kanten uit en zette het op een lopen. Haar kleine pootjes waren moe van het rennen, en ze zou het niet lang meer uithouden. Hoe kon dit, wat was dit? Vragen spookte rond haar hoofd, terwijl ze op een open plek uit kwam, en voor dat ze het wist knok out ging door dat ze was gestruikeld over een steen.

Een harde wind blies over de grashalmen van het Windclan territorium, deze bogen en even werd een vlaag zwart witte vacht zichtbaar. Amberkleurige ogen staarden door het gras heen. Tallstar stapte zachtjes door het gras heen, zijn vertrouwde krijger Swiftstorm achter zich. Hij sloot zijn ogen even en hij proefde de lucht, zijn mond een beetje open om beter te ruiken. Hij opende zijn ogen en versmalde die meteen weer. 'De ochtend patrouille had gelijk.. vos..' Blies hij zachtjes, 'Het spoor is nog vers..' Vandaag was de ochtendpatrouille teruggekomen met het verhaal dat ze een vos geroken hadden, en nu ze zoveel kittens hadden of er zoveel verwachtten, moesten ze zo snel mogelijk de vos uitdrijven, het was een groot gevaar voor de clan. Want hij kon ook volwassen katten alleen aan. Hij keek weer even om naar Swiftstorm, en knikte naar hem, 'We gaan verder, de vos moet in de buurt zijn, blijf op je hoede.' Miauwde hij kort. Hij schouderde zich een weg door het hoge gras. Zijn scherpe klauwen had hij uitgeklapt en zijn sterke spieren waren gespannen om meteen toe te slaan, de vos mocht hen niet verrassen. Hij boog zijn kop opnieuw om te ruiken, de vieze vossenreuk walmde in zijn neusvleugels en hij krulde zijn lip even, ze waren dichterbij gekomen. Even dacht hij het rode bont van de vos al te zien, maar toen hij beter keek zag hij het niet meer. Het moest zijn verbeelding geweest zijn. Hij tilde zijn zwart-witte kop even op om te kijken waar hij was, hij kon net de glinstering van zonlicht op water zien. Dit moest het kleine meer zijn. Hij spitste zijn oren en legde ze daarna geschrokken plat, hij hoorde het piepen van een geschrokken kitten.. en het grommen van een vos. Hij twijfelde geen moment en hij sprong uit het hoge gras. Hij zag de kleine kitten op de grond liggen, het bewoog niet, was het dood? Hij rende er zo snel als zijn lange poten hem konden dragen heen, hij voelde het gras onder zijn poten en hij voelde zich akelig zichtbaar zo uit het hoge gras. Eindelijk, het leek voor hem eeuwen, had hij de plek bereikt en hij sprong tussen de vos en de kitten in. Zijn nekharen stonden recht overeind en zijn bovenlip was opgetrokken tot een dreigende grauw. Zijn klauwen waren uitgeklapt, klaar om een haal te geven. Het was geen kitten van zijn clan, maar in de warriors code stond dat je geen enkele kitten welke clan dan ook in de steek mocht laten. Zijn amberkleurige ogen boorden zich in die van de vos maar diep van binnen hoopte hij dat Swiftstorm snel te hulp kwam want hij kon de vos niet alleen aan.

Swiftstorm kreeg de vos later dan Tallstar in het vizier en toen hij de vos pas goed zag was Tallstar al tegenover de vos. Swiftstorm wist dat Tallstar veel aan kon en een van de sterkste katten die de windclan heeft en heeft gehad. Maar een vos is teveel gevraagt. Toen hij bezig was naar de vos te sprinten zag hij de kitten die de vos bijna had gegrepen. Swiftstorm gaf de vos een schouderstoot om het tijdelijk uit balans te brengen. Swiftstorm nam de vos snel in zich op. Het was een sterke en redelijke hongerige te zien aan zijn ogen. Het was een vos in het midden van zijn leven dus nog heel energiek. Swiftstorm stond ging naast Tallstar staan en vroeg "Waar jagen we hem naar toe?" Swiftstorm zag de vos herstellen van de onverwachte klap. Swiftstorm keek naar de kitten achter hun en zag geen bloed of andere schade alleen wat schammetjes. "ze is alleen bewusteloos. Maar dat is al reden genoeg om meneer de vos weg te jagen." Swiftstorm zij het laatste met een lichte spot in zijn stem. Swiftstorm bliesnaar de vos en zette zijn klauwen uit. Een vos tegen 1 leader en 1 warrior was oneerlijk, voor de vos dan. "Hij had hier nooit binnen moeten komen nu krijgt hij er spijt van." Hij keek met woedende ogen naar de vos en was klaar om in de aanval te gaan en het beest weg te jagen voor de clan. De vos kwam in actie en begon de aanval. Swiftstorm stond klaar om hem gelijk weer terug te sturen. De vos dook op hem af. Swiftstorm ontweek het net en toen zag hij dat de vos de kitten probeerde te grijpen alleen hij had een kwetsbare zijde naar hun gedraaid in de sprong. Swiftstorm keek naar Tallstar en sprong omhoog en beet in de staart van de vos. Die een kreet slaakte of het van pijn was of dat zijn actie mislukt was. Was nog te onduidelijk. Swiftstorm liet de staart pas los toen de vos met een klap neer kwam en vlak daarna stond de vos op en gromde gevaarijk naar hem en Tallstar.

De kitten opende haar ambere oogjes, en voordat ze het wist zag ze twee reuze-katten voor zich staan. Ze stond zwakjes op, en keek naar de clankatten. Het waren er twee en ze vechtten met een vos, haar ogen stonden groot. De gedaantes vochten dapper, maar het leek alsof het niet goed kwam. ''We moeten weg!'' Schreeuwde ze hard met haar kitten stemmetje. Ze wist niet dat deze katten sterk waren, ze wist niet dat dit clangetrainde katten waren. Krachtig en dapper, moedig en sneller dan de meeste katten. Wild van opwinding en angst sprong Breeze in het rond. Ze sprong om de katten het en tikte angstig tegen swiftsstorms poot. Toen zag ze hoe ze de vos wegjaagde, en ze was super opgelucht. ''Ik ben Breeze, en jullie?'' Glimlachtte ze nu veel rustiger, een koel briesje speelde met heer rood witte donzige vacht.
''Bij welke mensen wonen jullie, ik heb jullie nooit eerder gezien toen ik uit het raam ken. En ik ben al voor gesteld aan alle katten va de buurt.'' Riep ze trots, haar ogen staarde nog steeds bewonderend naar de grote katten voor haar. Ze intresseerde zich niet zo in wat er nog meer rondliep. Op de een of andere manier wist Breeze dat ze veilig was. ''Ik heb heel aardige tweebenen, en ik mag nu wat vaker naar buiten. Dus dan kan ik jullie nog een keer tegen komen!'' Zei ze vrolijk. Haar staart zwiepte in het rond, en kronkelde alle kanten op.

[sorry korte post, pc batterij is bijna leeg]

Tallstar staarde in de amberkleurige ogen van de vos en trok zijn bovenlip opnieuw op. Hij grauwde luid en haalde zijn nagels over de snuit van de vos. Hij dook opzij voor de klappende kaken van het dier die hem op een haar na misten. Hij begroef zijn nagels in de zij van de vos en gaf een knauw in zijn poot. Ondertussen hoorde hij het stemmetje van de piepende kitten achter zich, 'We moeten weg!' Schreeuwde de kitten. Tallstar had geen tijd om te antwoorden. De klauwen van de vos raakten de zijkant van zijn kop terwijl hij niet oplette door naar de kitten te luisteren. Hij liet even los maar zette zijn tanden onmiddelijk in de achterpoot van de vos. Hij gaf een flinke knauw'Swiftstorm.. let op de kitten..' Miauwde hij tussen zijn tanden en vossenvacht door. Hij weer ontweek hij de klappende kaken van de vos. Uiteindelijk rende het dier jankend en jammerend weg. 'Die heeft zijn lesje hopelijk geleerd voor een tijdje..' Miauwde hij serieus, hij keek Swiftstorm aan, bloed liep uit een kras langs zijn wang. 'Alles in orde Swiftstorm?' Vroeg hij aan hem, hij wou eerst weten hoe het met hem was voordat hij zichzelf nakeek. Hij was niet voor niks leider, hij was verantwoordelijk voor zijn clan. Hij schudde zijn kop wat en veegde met zijn poot wat bloed weg. Hij keek neer op de kleine kitten, die vrolijk door babbelde. Het was duidelijk geen clankat, ze rook.. naar poesipoes. Hij was eigenlijk verrast, je zag niet zo snel poesiepoezen in dit territorium, zeker niet zo'n jonge. 'Ik ben Breeze, en jullie?' Vroeg de kitten met haar hoge kittenstem. Tallstar keek haar aan, zijn lange staart hield hij rustig achter zich. 'Ik ben Tallstar, leider van windclan en dit is ons territorium' Miauwde hij rustig, 'Wij hebben geen tweebenen, we hebben ze ook niet nodig. Wij zorgen voor elkaar en onszelf, alleen is het niet de bedoeling dat buitenstaanders op ons territorium komen.' Het was niet nodig om vijandig te worden, het was maar een kitten die duidelijk geen idee had wat clans waren. Voor 1 keer was het niet erg, maar hij kon niet hebben dat poeziepoesen vrolijk in zijn territorium kwamen ronddartelen, het was gevaarlijk voor ze en hij wou het gewoon niet hebben. Dit was het territorium van de windclan en van niemand anders. En iedereen had dat te respecteren. Het was dat het een kleine kitten was, anders had hij haar allang van het territorium gejaagd. Het hoge gras achter hem wuifde in de sterke windvlaag die langs woei. De wind trok aan zijn vacht, maar hij was het gewend. 'Ik denk dat het tijd wordt dat je terug gaat naar je tweebenen en hier niet meer terug komt, het is hier gevaarlijk voor buitenstaanders' Miauwde hij rustig,

Het gevecht was een haastige pijnlijke flits. 'Alles in orde Swiftstorm?' Vroeg Tallstar aan Swiftstorm. Swiftstorm antwoorde "Alles is goed met mij en belangrijker hoe gaat het met u, gaat het kleintje" vroeg hij daarna aan de kitten. Als de kitten gewond was of erger was een gedeelte van hun doel verloren. '
Ik ben Breeze, en jullie?' Vroeg de kitten met haar hoge kittenstem. Tallstar keek haar aan, 'Ik ben Tallstar, leider van windclan en dit is ons territorium' Toen was het Swiftstorm´s beurt om te antwoorden. "Ik ben Swiftstorm een krijger van Tallstar zoals hij al zei leid hij onze clan en territorium wij zijn vrijwillig in de clan en zijn loyaal aan Tallstar. Allen daar zijn geboren in de clan." Swiftstorm keek naar de kitten en toen naar Tallstar.
"Laat dit een les voor je zijn kleintje. Dit is een gevaarlijke wereld voor poesiepoezen en vooral al ze nog kittens zijn. Er zijn wezens in dit woud die gevaarlijker zijn dan een vos." Swiftstorm sprak het vriendelijk en keek naar Tallstar." Wat moeten we doen, ze is ver weg van de tweebeen huizen en dan moeten we door territorium van de andere clans of ik kan rond de territoriums heen lopen en haar thuis brengen." Swiftstorm was bereid de kitten weg te brengen want Tallstar had een clan te leiden en een warrior was niet zo heel erg om te missen.

''Maar wacht héél even,'' piepte Breeze. Ze had de woorden pijnlijk aangehoord, ''wat is poesiepoes? En wie is de windclan. Wilt u mij alstublieft vertellen?'' Bij het woordje clan was ze in de war geraakt, het was alsof een deel van haar opeens wakker werd geschud. Het kleine schriele lichaampje, trilde eventjes. ''Rivierclan!'' Riep ze opeens, haar ogen waren wijd open gesperd, en ze ademde wilt. ''Mijn mam had ooit iets gezegd, het enige wat ik opving was. Papa uit Rivierclan!'' Wat betekende dit, alles duizelde Breeze een beetje. Maar haar pootjes tindelde van opwinding. ''Wie zijn de clans, alsjeblieft vertel me het.'' Het poesje werd uiterst nieuwschierig, zo nieuwschierig dat ze nog een smeekbede had laten horen. Het werd voor deze kitten al heel snel duidelijk dat Tallstar een krachtige kat was, en Swiftstorm een dienaar. 'Allen daar zijn geboren in een clan,' had Swiftstorm gezegd. Alsof hij bedoelde dat Breeze niet in een clan hoorde, maar als haar papa nou bij een clan hoorde?
Breeze voelde na een tijdje hoe een honger ze had, ze mauwde goed. Ze blies even uitdagend naar een vlinder, en richtte haar ambere blik toen weer op Tallstar. Volg bewondering keken haar kijkers naar de krijgers. Hoe jong ze ook was, Breeze was vastbesloten dit tot de bodem uit te zoeken. Ze brandde vol avontuur, en ze wilde vanalles meemaken. Maar eerst, het verhaal over de clan.. Even dacht ze aan haar zachtte tweebeen nest. Waar ze nu kroelend bij haar mensen op de bank had moeten liggen, maar dit wilde ze liever. Liever dan alles in haar korte leven wilde ze het verhaal van deze krijgers horen.

'Wat is poesiepoes? En wie is de windclan. Wilt u mij alstublieft vertellen?' Piepte de kitten, het begon te trillen van opwinding en het had haar ogen wijdopen gesperd. Tallstar was eerlijk gezegd ietwat verrast om zo'n heftige reactie, waarom wou de kitten alles zo graag weten? 'Jij bent een poesiepoes kleine kitten, een poesiepoes wordt verzorgd door tweebenen. Wij leven in clans, groepen katten geleid door een clanleider. Er zijn in totaal 4 clans en wij zijn lid van de windclan, en ik ben de leider van de windclan, Tallstar' Hij sprak helder en duidelijk, alleen wist hij niet zeker of de kitten zijn uitleg zou begrijpen. Hij was ondertussen gaan zitten, maar alsnog torende hij hoog boven de kitten uit. Plots begon de kitten weer te spreken, 'Mijn mam had ooit iets gezegd, het enige wat ik opving was. Papa uit Rivierclan!' Piepte de kitten. Dit verraste Tallstar een beetje, hij had niet verwacht dat de kitten een vader uit een clan zou hebben. Hij keek naar de kitten, 'Riverclan jaagt bij de rivier, ons territorium grenst ook aan riverclan.' Legde hij rustig uit. Hij keek even naar de kitten die op een vlinder joeg, het was duidelijk geen clankat, dat kon je zien aan de manier waarop ze joeg, maar hij zag ook de bewonderende blik in haar ogen. Hij besloot verder te vertellen, 'Riverclan wordt geleid door Crookedstar, wij hebben nauwelijks contact met de riverclan' Miauwde hij rustig. 'Als je wat stiller sluipt kan de prooi je niet aan horen komen en als je je wat lager bij de grond houd kan de prooi je ook moeilijker zien.' Zijn stem klonk geamuseerd, hij keek Swiftstorm even aan, 'Maar ik denk dat het tijd wordt dat je terug gaat naar je tweebenen, het territorium van clankatten is een gevaarlijke plek voor poeziepoezen, je mag van geluk spreken dat je niet op het Shadowclan territorium-' Hij maakte een gebaar met zijn staart richting de dennebomen verderop, 'terecht bent gekomen want zij hadden je waarschijnlijk wat minder vriendelijk ontvangen.' Zijn stem klonk kalmpjes, het was beter als de kitten dacht dat het terrein van de clans gevaarlijk was, want dan zou ze hier waarschijnlijk niet meer terugkomen.

"De schaduwclan katten zijn wreed en gemeen, ze zouden lachend toekijken hoe katten verscheurd zouden worden. Daarom moet je bij je tweebenen blijven. Daar ben je veilig en kan je niks gebeuren. Je hebt echt geluk gehad..... Hoe noemen de tweebenen jouw? In ieder geval als je ergens anders terecht was gekomen had je het misschien niet overleefd. Maar waarom ging je deze richting op en niet een andere kant?" Swiftstorm sprak aan het begin een beetje gemeen maar zijn stem was steeds rustiger en zachter geworden. Hij keek de kitten aan en dacht ´waarom was ze niet naar haar vader gaan zoeken.´ Hij schudde zijn hoofd en zei "Weet je de weg terug nog anders heb je een probleem." Hij keek naar de kitten die nog steeds achter de vlinder aanzat en voelde zich lichtelijk geiriteerd erdoor maar zo zijn kittens. Hij keek naar Tallstar en zei "Welke kant was de vos uitgevlucht, ik had het niet kunnen zien. Want we kunnen in ieder geval hem niet zomaar richting rivierclan gebied laten gaan. Als ze kittens hebben zijn die wanneer ze door een vos sterven deels onze schuld." Swiftstorm kon net als een storm veranderen. Soms was hij aardig, soms gemeen en heel snel geiriteerd was hij altijd. Swiftstorm rekte zich uit en veegde het nog druppelende bloed van zijn wang weg· "Nog steeds heeft u niet geantwoord, hoe gaat het met u."