[Melting ice][Kit stealing] It's suffocating!

Met een grimas op zijn gezicht sprong Sparkkit met kleine sprongetjes door het hoge gras van het territorium. Hij had zijn zusje wel geroken. Ze was het kamp uit gegaan, en dat nog wel zonder hem! Hij zou haar leren, hij zou zelf een avontuur gaan beleven. Langzaam begonnen zijn onhandige sprongetjes meer gestroomlijnd te worden, ook ontdekte hij dat hij met uitgeklapte klauwen harder kon rennen. HIj zou de sterkste kit van de clan worden! Hij was er zeker van. "Tchh" Siste hij geërgerd, waar was zijn zusje nou in starclan's naam heen?

Om eerlijk te zijn, was het kamp heb gewoon veel te benauwd. Zijn, moeder, Emberstorm was gewoon overbezorgd, en ging om het minste of geringste naar de medicijnkat Leopardstrike, die al net zo bezorgd leek te zijn. Wat zou het de medicijnkat nou toch eens kunnen schelen wat hij had! Oke, het was de medicijnkat, maar verder? Hij voelde zich gewoon betutteld en benauwd. Hij wou avontuur, hij kon niet wachten tot het apprenticeschap was gegeven aan hem. Dat zou hem veel beter bevallen. Maar goed... hij was klein, en eigenlijk ook gewoon onzeker. Goed van vertrouwen was hij ook niet. Maar goed, zo lang vlug rennen kon nooit goed gaan met onhandige kittenpootjes. Al snel struikelde hij en tuimelde hij over de grond heen. De jonge kit werd nu toch wel redelijk bang en een zacht gepiep ontsnapte uit zijn mond, vooral toen er een schaduw van een vogel over hem heen viel, een mus vloog over, maar voor hem leek het toch wel heel groot! Was het dan misschien een havik? Een zacht gejammer sloeg uit zijn keel, maar toch bleef hij als bevroren staan.

(Bloodclan kat, s'il vous plaît ;3)

Soepel en sierlijk bewoog er zich een zwart lichaam voort door de struiken. Shadowheart had de opdracht gekregen een kitten te stelen. En ze zou Scourge trots maken! Ze zou niet falen! Langzaam schoven er donkere wolken voor de zon. Het warme weer veranderde in een grauw grijze lucht. Shadowheart hield van dat weer. Een lekker zacht buitje over haar vacht. ZOnder het te merken liep ze het Windclan territorium in. Een kleine grimas trok over haar gezicht toen ze een kleine Windclan kitten zag. Ze besloot dat dat haar eerste prooi zou zijn! Scheinheilig sloop ze naar de kitten toe. "Zo kleintje, ontsnapt uit het kamp he? Ze maakte haar klauwen scherp aan een rots. Maar wel zo dat de kitten het niet zag. "Zal ik je eens het territorium laten zien?" Miaiwde ze naar de kleine kitten.

WC's Hertenvanger

Since 2011

iconic graph:

Een kat verscheen als een zwarte schaduw uit de struiken, en meteen ging Sparkkit's vachtje recht overeind staan, waardoor hij er best wel pluizig uit zag. Zijn angstige gejammer hield meteen op. Zijn felle, amberkleurige ogen staarden naar de poes tegenover hem, die overigens wel erg boven hem uittorende. "Zo kleintje, ontsnapt uit het kamp he?" Miauwde de poes. Sparkkit's ogen vernauwden zich eventjes, en zijn staartje zwiepte door de lucht, "Ja, helemaal zelf," Pochte hij, "Ik heb mama daar niet voor nodig," Brutaal staarde hij de poes aan met zijn gelige amberkleurige ogen. Daarna snoof hij eventjes met zijn rozige neusje en vertrok hij zijn gezicht even, "Jij ruikt raar," Merkte hij op, duidelijk te jong om het belang van tact te kennen. "Zal ik je eens het territorium laten zien?" Vroeg de poes vervolgens. Beledigd keek Sparkkit op, "Wie zegt dat ikke dat niet zelf kan! Jij ruikt niet eens als windclan!" Spuwde hij, nog steeds beledigd.