Went for a Walk[Ceasepaw]

De hoge bomen torende boven de kattin uit. De jonge elder had haar nest eventjes verlaten en was er op uit gegaan het bos in. De gevlekte poes bleef even staan terwijl ze genoot van de geur van de natuur. De bossen, katten die hier waren geweest, prooi. Prooi, helaas kon ze niet jagen, of vechten. Nee, dat zat er voor haar niet in. Haar gezicht vertrok even bij die gedachte. Nooit zou ze Warrior worden... Ze bleef eventjes zo staan totdat een nieuwe geur haar weer alert maakte. Een kat, wie wist ze niet. Nieuwsgierig en alert keek de jonge kattin om haar heen.

Het was hem gevraagd om te gaan jagen. Sinds zonsopkomst, eigenlijk. Al was hij een koning als het tot uistellen kwam. Want de zon was al hoog aan de lucht en ze waren nog op hem aan het wachten. Denkend dat hij vast terug zou komen met veel prooi tot op de grond. Nou... Nee dus. Want de kater was net wakker van een dutje op een rots. Dat net nog de laatste warmte van de zon had opgevangen. Zijn blauwe ogen keken nog verward rond tot hij ontdekte waar hij was en wat hij hier deed. Nu pas kwam hij erachter dat een excuus alleen hem kon redden van zijn niet-gewaagde poging tot jagen. Dus hier was hij dan. Zijn weg terug makend naar de rots. Het zal hem wel lukken om hier vanaf te komen. Al was het een gekneusde poot of de rare ziekte dat over alle katten ging. Hij was immers goed met acteren.
Zijn passen versloomden toen hij een verse geur van een kat opving. Een ThunderClanner, duidelijk. De eerste instinct was om gewoon door te lopen. Want een ThunderClanner maakte niet uit. Hij kende immers iedereen daar. De namen dan. Maar toch, toen hij verder liep ving hij al snel een grijswitte vacht op. Ooh, daar was Brokenkit- eh Brokenstep. Hij liep dichter naar de poes toe. Aangezien ze hem op dit moment waarschijnlijk niet te missen viel. ”Ook een goedemorgen.” Begroette hij haar met een charmante grijns. Goed uitzien was goed voorkomen. Charmant was altijd de sleutel voor hem geweest om te krijgen wat hij wou. Wat het ook was. En wie was hij om zijn eigen norm te stoppen? ”Of eh... Goedemiddag.” Kon ook.

Haar licht blauwe ogen vielen op een TunderClan Apprentice. Toen de kater dichterbij kwam herkende ze hem als Ceasepaw, wie iets ouder was dan zijzelf. "Ook een goedemorgen," begroette Ceasepaw haar met een charmante grijns. "Of eh... Goedemiddag," verbeterde hij zichzelf. De Elder wierp even een snelle blik op de zon, die zo te zien al hoog aan de lucht stond. "Goedemiddag Ceasepaw," Begroette ze de Apprentice terug terwijl haar blik weer vestigde op de kat voor haar. "Aan het jagen?" Vroeg ze de Apprentice nieuwsgierig. De Apprentice's zouden het vast druk hebben met het jagen en hun trainingen. Zijzelf daar in tegen, zij had nooit veel te doen.