What's that all about?

Onderwerp: What's that all about? ma 29 jan 2018 - 18:12

Haar zwartwitte pels werd beschenen door een magere zonnestraal die zich een weg naar binnen had gevonden. Een zucht rolde over haar lippen terwijl haar groene ogen voor zich uit staarden. Het was ijskoud. En Brookstrike was sowieso al een kat die niet goed tegen koude kon. Ze had nochtans een dikke pels. Echter bood deze haar niet genoeg warmte, toch niet genoeg om haar 'gerust' te stellen. Regen haatte ze nog meer. Met een nat plak bleef ze het uren koud hebben, kouder dan gewoonlijk. Een wind woei naar binnen en deed een rilling over haar ruggengraat rollen.

Haar oortjes wiebelden wat ongemakkelijk terwijl ze zich uiteindelijk dan toch maar over haar eten boog en een kleine hap van het magere muisje nam. Het vlees voelde taai en oud aan, maar alsnog slikte ze het door. Ze hadden nu eenmaal niet de keuze uit een buffet en moesten het stellen met hetgeen wat gevangen werd. Nogmaals zuchtte de tweekleurige kat en sloeg ze met haar lange staart op de grond. Misschien moest ze er maar eens opuit gaan om te jagen. Dan kon ze misschien nog wat vangen een bijdrage tonen voor de clan, kuch, clans.

Plots hoorde ze wat kabaal verderop. Meteen rechtte ze haar rug en keek ze met een semi-geïnteresseerde blik richting de kittens die hadden besloten om hun nest als strijdkamp te dopen. "Haaa ik pak je wel! Vrees mij, de grote Blackstar!" piepte het jonge katertje terwijl hij zich, half strompelend half lopend, op de andere kitten wierp. Brookstrike rolde even met haar ogen, terugdenkende aan de tijd dat zij dat ook nog deed. Niet dat ze zich er heel veel van kon herinneren... Het was in de tijd dat ze nog in het oude woud leefden, en die tijd leek nu al vele manen geleden te zijn..

x B R O O K S T R I K E x

Uitgeput ploeterde Frostfield door de sneeuw heen. De vermoeidheid in haar botten trekkend. Ze had hard gewerkt vandaag, al had ze maar enkel gejaagd. Nu er zo veel zieken waren moesten de warriors die nog op hun poten konden staan het dubbelen werk doen en dat putte de sneeuwwitte met grijs bevlekte she-cat uit. Hoe graag ze dan ook wou terugkomen met wen hoop prooi wist ze dat het nutteloos was. Op dit moment brandden haar poten alsof ze door heette kooltjes liep en waren haar oogleden zwaar geworden. Ze kon zo nooit met deze vermoeidheid iets vangen. Laat staan dat er überhaupt prooi was dat buiten liep met deze sneeuw. Nee, vandaag zou ze niks meer kunnen vangen dan enkel de twee muisjes die vanochtend met toeval gevonden had. Met zware poten die voelde als betonblokken ploeterde de windclan warrior veder tot ze bij de clan cavern binnen kwam. Een hoop sneeuw had haar dikke klitterige vacht bedekt die ze snel van haar lijf probeerde te schudden. Ze had geen zin in een zeiknatte vacht, het was al koud genoeg. Versuft zuchtte ze en stapte op de prooistapel af. Het was maar een klein hoopje, maar ze wist dat ze iets naar binnen moest werken. Met veel tegenzin pakte ze dan ook een kleine haas er vanaf. Ze had al dagen niks anders gehad dan een klein muisje maar ze wou deze prooi ook niet helemaal in haar uppie op eten. Vandaar dat ze haar ijsblauwe ogen langzaam de cavern liet rondgaan tot haar blik op een andere kat viel die ook haar maag zat te vullen. Frostfield wiebelde met haar oren. Ze was totaal geen sociale kat, ze werd altijd zo nerveus en verlegen.. De warrior slikte, ze raapte wat moed bij elkaar en liep op de zwart witte kat af. Haar snorharen trilde zachtjes toen ze de prooi voor haar poten neerlegde en de ander verlegen aankeek. “Hey..” Ze schraapte haar keel. Starclan Frost, wees toch niet z’n watje. “Wil je misschien, uh, samen deze haas delen? I-i.. denk dat een taai muisje n-niet heel erg je maag zal vullen..” Miauwde ze voorzichtig, bang dat ze de ander misschien stoorde.

Onderwerp: Re: What's that all about? zo 4 feb 2018 - 23:07

Ze keek op bij het horen van een stem. Alhoewel de clangeuren intussen al vermengd waren, kon ze alsnog van diens lichaamsbouw afleiden dat het om een windclanwarrior ging. Daarbij was Brookstrike erg goed in het onderscheiden van geuren en kon ze nog net het klein beetje windclangeur van diens vacht proeven met haar neusgaten. Ze wiebelde eventjes met haar oren en voelde haar maag knorren bij de gedachte aan het malse vlees van de haas die de ander met zich mee had genomen.

Uiteindelijk knikte ze en tikte ze met haar staartpunt op de grond als teken dat ze graag had dat de ander naast haar kwam zitten. Het was ongemakkelijk om staande te eten, nam ze aan. "Wat is je naam?" vroeg ze, haar groene ogen in die van de ander priemende. Altijd handig, een naam. En het was iets waar ze dan net weer niét goed in was, totaal niet. Maar goed, zo had iedereen wel zijn voor- en nadelen, nietwaar? Zo kon ze ook niet goed klimmen, maar dan weer wel hard rennen en goed vechten. Gelukkig mocht de zwart met witte kattin zeggen dat ze meer voordelen had dan de na. Haar goede kwaliteiten overschreden de slechtere. Stel je voor,
dat je meer een last was voor je clan dan een aanwinst. Brookstrike zou niet kunnen leven met die gedachte. Absoluut niet. "Ik ben trouwens Brookstrike." vervolgde ze, de ander nog altijd met haar groene blik aankijkende.

x B R O O K S T R I K E x