[open] Undone

Onderwerp: [open] Undone di 3 apr 2018 - 10:30

Het bereiken van de apprenice leeftijd net op het moment dat ze terug op reis waren naar het oude gebied. Of nou ja, oude gebied, voor haar was het een nieuw gebied. Voor al haar broers ook, net zo goed als alle katten die tijdens de vorige reis of later geboren waren. De ziekte was bij de meeste katten zo goed als weg, bij sommige bleven nog wat sporen hangen. Anderen hadden zich nog bij Starclan gevoegd voor het medicijn gevonden was. Ze had geluk gehad dat ze maar een lichte vorm had. Het tijdelijk wegvallen van zintuigen. Haar zicht was het slachtoffer geweest. Van vrijwel helemaal blind was ze nu naar wazig gegaan. Het scherp zien zou binnenkort terug moeten komen. Het was al minder wazig dan eerst in ieder geval. Het nadeel was alleen dat ze nog niet helemaal kon inschatten waar wat was. Vandaar dat ze dan ook tijdens haar wandelingetje door de rustplek iets zachts tussen haar tenen voelde. Ze was op iemand’s staart gaan staan. ”Sorry,” sprak Kindkit op haar normale, emotieloze toon. Het klonk eigenlijk of ze er geen spijt van had, dat had ze eigenlijk ook helemaal niet. Ze wist niet was het voelen van spijt was, dat had ze nog nooit meegemaakt. Net zoals zo veel andere emoties.

"The weft and weave of fate guides our people to their deaths,
[open] Undone Lambs_11

though arrow pierce our ancient hearts, we fear not our final breath."