Everything gonna be good, even if I'm misunderstood [OPEN]

Blacktear was vroeg opgestaan om met de zonsopgang patrouille mee te lopen. De kittens sliepen altijd nog om die tijd en dus maakte de witte warrior zich geen zorgen dat de kits haar op het moment zullen missen en daarnaast waren de andere queens er nu om een oogje in het zeil te houden. De knikte naar de twee andere warriors waarmee ze op pad was geweest en liep het kamp binnen om direct terug te keren naar de nursury. Het was wat uitgelopen maar nu was ze er weer, waarschijnlijk met allemaal wakkere en hyperachtive balletjes om haar heen springend. Blacktear stapte de warme den binnen, haar oortjes wiebelend en een kleine glimlach op haar lippen toen ze haar pleegkinderen weer helemaal happy zagen omdat ze er weer was behalve eentje. Vragend keek ze om haar heen, haar gifgroene blik vallend op het stukje vacht wat ze miste: Dogkit. Blacktear knipperde met haar ogen en liep op haar dochtertje af. "Hey Dogkit" Mauwde ze terwijl ze bij de kitten ging liggen. "Is er wat aan de hand mijn kind?" Vroeg ze, vragend kijkend maar de queens als hun wisten wat er aan de hand waren maar ze hielden allemaal hun schouders op.

Iets wat Blacktear goed kon was het onderscheiden tussen de waarheid en leugens. Ze was al wat ouder en had al wat meer ervaring in het leven dan een kleine kitten. Ze kon het gemakkelijk aflezen van Dogkits gezicht dat er wat was. Zelfs toen ze haar haar kind noemde zag ze de kitten zichzelf dwingen om te glimlachen. De witte kattin zwiepte met haar staart en ging wat comfortabeler liggen. Een korte stilte vallend. "Weet je Dogkit" Begon ze. "Ik wil je niet dwingen om tegen me te praten over wat er is, en ik weet dat ik niet je echte moeder ben maar onthou dat familie niet altijd bloedverwantschap is. Het zijn de katten die jou in hun leven willen. Die jouw accepteren, om wie en wat jij bent. De katten die er alles voor over zouden hebben om jou gelukkig te maken en wie van jou houden" Blacktear keek de kitten aan met haar gifgroene ogen. Altijd koud en streng starend versmolten haar ogen nu in een zachte warme moederse blik. "Ik geef om jou Dogkit, je bent mijn familie, en ik wil weten wat er met jou aan de hand is wanneer je verdrietig ben" De senior warrior keek de kitten nog is goed aan, ze hoopte dat haar woorden goed doordrongen bij Dogkit. "Zullen we anders een klein rondje samen lopen? Dan kunnen we rustig met ze tweeën er over hebben wat je dwars zit" Mauwde ze terwijl ze met het puntje van haar staart naar de uitgang van de nursury wees.

Dogkit leek haar woorden opzich te nemen. Mooi, want wat ze net de kitten had verteld kwam uit het diepste van haar hart en was de pure waarheid. Ze wou het allerbeste voor haar kittens. Ja haar kittens. Ze zag hen als de hare, en ze zou ze ook zo behandelen tot ze haar laatste adem zou uitblazen. Hen beschermen tot het einde. Blacktear knikte begrijpelijk toen Dogkit zei dat het ingewikkeld lag en ze niet wist hoe ze het moest uitleggen. Gelukkig stemde ze wel  wel mee om buiten samen met haar een wandeling te maken zodat ze in alle stilte konden praten met zijn tweeën. Ze gaf Dogkit een aanmoedigend tikje op haar bips voor ze zelf opstond en naar buiten liep om daar op de kitten wachten. "Niet tegen je broer en zussen vertellen hoor" Knipoogde ze voor ze de kleine zandkleurige   kitten voorzichtig oppakte en het kamp uit tilde.

+note: Black en Dog bevinden zich buiten het kamp