Pretty thing you are.

Faintkit had niets tegen de winter, immers hadden bewolkte luchten en sombere, korte winterdagen geen betekenis voor haar. Toch voelde ook de blinde poes de koude die de lucht mee bracht en hoewel ze warmte vond bij haar moeder en siblings, waren die niet altijd te vinden. Zoals vandaag waren ze buiten iets aan het doen, het klonk alsof ze plezier hadden, maar Faintkit wist dat het haar te wild zou zijn. Haar moeder was waarschijnlijk kort uit jagen en dus was zij hier vrij alleen en koud. Natuurlijk kon ze ergens bij een queen terecht, ze waren allemaal heel vriendelijk met haar. Toch voelde het alsof ze haar allemaal erg breekbaar en zielig vonden, iets wat de poes niet helemaal snapte. Daarom zocht ze toch liever toevlucht bij haar vriendjes, zoals bijvoorbeeld Lotuskit. Het rook alsof haar vriendinnetje in de buurt was, dus trippelde lichtelijk huiverend haar kant op. "Lotus..?" klonk kort vragend, terwijl ze zich op haar ademhaling moest oriënteren om te achterhalen waar ze precies was. Wat zoekend stapte ze haar richting op, afstand inschatten was nog altijd een beetje lastig. Toen ze echter haartjes voelde vleide ze zich snorrend naast het poesje neer, haar kop wat onhandig in diens nek leggend. Faintkit snapte bepaalde schaamte niet helemaal zo, haar wereld bestond slechts uit geur, geluid en aanraking, daarom had ze er absoluut geen moeite mee om zich zo dicht bij de ander te leggen. "Brr, het is zo koud.."

De kit had voor het eerst sneeuw meegemaakt, gister nog. En ze mocht zeggen dat het toch wat tegen viel hoor.. Nou ja, de sneeuw zelf niet per se, maar het was gewoon zo koud de laatste tijd en dat had ze toch liever niet. Blijkbaar was ze meer het zomer-type. Ze was dan ook in augustus geboren, typisch weer. Dat maakte Lotuskit trouwens een leo, en als er iets was wat in haar karakter terug te vinden was, was het haar sterrenbeeld. Met een glimlachje keek ze naar het pareltje dat tussen haar poten heen en weer rolde. Die had ze al haar hele leven lang, en ze was er maar wat trots op. Ze hield van mooie spulletjes en dit was dan ook zeker geen uitzondering. Maar er was iets wat ze nog mooier vond dan haar pareltje.. En dat was Faintkit! Ze was dan ook superblij dat haar vriendin haar kwam opzoeken. "Hey Faint!" snorde ze warm, haar stem als honing. Ze drukte haar kop spinnend tegen die van de ander aan. "Nou hé?" beaamde ze op haar opmerking over de kou. "Zo zijn wij het niet gewend hoor. Ik wist niet dat het zo koud kon zijn in de wereld. En mijn mama zegt dat het nog veel kouder kan dan dit."

Buiten klonk het geroezemoes van vrolijke stemmen die met elkaar aan het joelen waren, ze moesten vooral zo veel mogelijk plezier hebben, maar stiekem was Faintkit blij dat Lotus ook binnen was, en dat ze er niets op tegen had samen te knuffelen. "Hey Faint!" kreeg ze vrolijk terug als antwoord. Faintkit snorde zachtjes, Lotus haar honingzoete stem was een van haar favoriete dingen om te horen, samen met het gekwetter van vogeltjes in de vroege ochtend en het zachte geluid van regen in de nacht. "Nou hé?" stemde de ander in over de kou. "Zo zijn wij het niet gewend hoor. Ik wist niet dat het zo koud kon zijn in de wereld. En mijn mama zegt dat het nog veel kouder kan dan dit." Faintkit huiverde. "Brr, dat hoeft niet van mij hoor!" grinnikte ze zachtjes, terwijl ze haar kopje langs haar nek wreef en zachtjes spinde. "Misschien als we het heel lief aan Starclan vragen, dat ze het wel weer Greenleaf maken?"opperde ze, zich afvragend of dat zou werken. Starclan was aardig, toch? Misschien zouden ze wel luisteren als zij, of Chivypaw het vroegen. "Gelukkig ben jij wel lekker warm,"

Ze kon heel erg genieten van de snuggle partijtjes van Faint en haar. Die vond dat de kou helemaal niet hoefde, maar dat ze wel kon komen opwarmen bij Lotus, en daar was ze het helemaal mee eens. Met een tevreden zucht ging ze liggen en drukte ze Faint tegen haar aan waarna ze haar staart om haar heen sloeg. "Zo, ik hou je wel warm hoor," miauwde ze geruststellend. Hierna dacht ze na over het voorstel van de ander om StarClan te vragen. "Goed idee." Stelde ze vast. "Zullen we dan ook om wat anders vragen? Als we toch bezig zijn?" giechelde ze vrolijk.

"Zo, ik hou je wel warm hoor," werd er geruststellend gemiauwd. Een poot werd om haar heen geslagen en de andere kitten drukte zich tegen haar aan. Faintkit giechelde en gaf haar vriendinnetje een lik over haar wang, een klein kusje omdat ze haar zo lief vond. Vervolgens liet ze haar grijs-witte kop op de ander diens rug rusten, helemaal tevreden spinnend. "Ik vind jou het allerliefste, Lotje," Niet tegen Whitekit en haar siblings zeggen, hoor! "Goed idee." stelde de ander vast toen ze had voorgesteld om Starclan dan maar een verzoekje te sturen. "Zullen we dan ook om wat anders vragen? Als we toch bezig zijn?" nieuwsgierig draaide ze met haar oortjes bij de woorden. "Oh! Zoals wat dan?" meteen gingen haar fantasierijk brein ratelen. "Zoals, zoals... Zoals vleugels!" sprak ze vrolijk. "Ik hoorde dat er vogeltjes zijn die van de grond af kunnen gaan, dat zou ik ook wel willen, denk ik," snorde ze tevreden.