Ocean eyes

Onderwerp: Ocean eyes vr 27 apr 2018 - 22:22

Would roses bloom?

De witte poes was nog steeds even voorzichtig met de wond op haar wang. Ze had niet actief meegedaan met het gevecht. Wel had ze geprobeerd de ThunderClankittens veilig te houden. Waar ze nog net een kras op haar wang gekregen had van een BloodClanner. Maar die raakte al snel afgeleid door een andere Clankat. Ze keek om zich heen terwijl ze door het kamp liep, naar haar Clangenoten. Ze had zich schuldig gevoeld. Zoveel katten hadden meer zorg nodig met hun wonden, en zij was maar aan het rusten. Ze wist dat ze moest gaan jagen. Maar toch kon ze het niet helpen. Ze had hem heus wel opgemerkt. De bekende rood-witte vacht was amper te negeren. En ze had nog nooit verwacht dat hij ooit terug zou komen. Er was wel ergens een periode geweest waar ze had gedacht dat hij dood was. Na het gevecht had ze nooit echt de tijd gekregen om tegen hem te praten. Maar nu, haar staart was heen en weer aan het zwiepen terwijl ze alert zocht voor de kater. "Waar is Zealspark?" Vroeg ze een warrior waar ze bijna tegen aangebotst had. Bijna wanhopig. De kat gaf een schouderophaal als antwoord terwijl ze nog snel om zich heen keek. Was hij uit het kamp? Ze moest hem nog zoveel vertellen.

+Tag Zealspark

You made yourself a bed at the bottom of the blackest hole

And convinced yourself that it’s not the reason you don't see the sun anymore.

Onderwerp: Re: Ocean eyes zo 29 apr 2018 - 11:28

Zijn blauwe ogen waren op de lucht gefocust, de krijger die op hem af kwam gelopen niet opmerkende tot deze zijn naam uitsprak. Hij had zich vlak buiten het kamp bevonden, nadenkende over wat hij deze dag zou gaan doen. Jagen, patrouilleren, ... Een apprentice had hij niet, dus trainen was geen optie. Plots dacht hij terug aan de tijd dat hij Firedance, toen nog Firepaw moest trainen. Een kleine glimlach kroop op zijn gelaat. Toen had hij nog geen zorgen, geen grote verantwoordelijkheden. Hij miste zijn vader, Firestar. Hij had gehoopt zijn vader trots te kunnen maken toen hij in diens pootstappen trad. Maar helaas dacht Starclan hier anders over. Had zijn vader mee beslist over zijn lot? Of waren ze gewoon van plan zijn leven te saboteren? Anders was veranderd. Een zucht verliet zijn bekje toen hij zijn naam hoorde. "Ja?" sprak hij. 'Briarlight is naar je opzoek.' vertelde de ander hem. Een vragende blik kwam in zijn ogen te staan terwijl hij zich overeind tilde en terug richting de kampingang bewoog. Waarom zocht de kattin hem? Verschillende redenen vlogen als wespen door zijn hoofd heen. "Hey Briar," miauwde hij slechts wanneer hij de witte poes zag staan. Ook haar had hij gemist. Ze was een goede vriendin van hem geweest, net zoals Firedance. Ze was één van de weinige katten in de Clan die hij volop vertrouwde. Maar ook haar had hij vele manen niet meer gezien. Zealspark had geen idee of ze misschien veranderd zou zijn, een hekel aan hem had gekregen... Hij had namelijk zijn Clan in de steek gelaten, hen verlaten in de tijd wanneer ze hem het hardst nodig hadden. Niet dat hij hier voor gekozen had, maar het was nu eenmaal de harde realiteit. Eentje die hij niet veranderen kon, hoe zeer hij dit ook wou.

Onderwerp: Re: Ocean eyes zo 29 apr 2018 - 12:32

Would roses bloom?

Ze had haar gele ogen gericht op een groep katten, in de hoop de gevlekte vacht te vinden. Al had ze niet veel tijd gekregen, toen ze een bekende stem achter zich hoorde. "Hey Briar," Ze draaide zich om tot ze oog in oog stond met de kater waar ze al immers de hele ochtend naar gezocht had. “Hey.” bracht ze lichtjes twijfelend uit. En eigenlijk had ze nog niet nagedacht over wat ze tegen hem kon zeggen. Het was nog een wonder dat hij net op tijd was om de rest te helpen. Ze legde voor kort haar oren in haar nek, alsof ze nog de tijd wou nemen in zijn blauwe ogen te verdwalen. Maar dat was nu geen optie. Want ze kon de twijfel in hem opmerken. En ergens had ze een golf van emoties door haar heen gekregen. Eentje waar woede er niet bijhoorde. Ze was alleen maar opgelucht dat hij oké was.
Eventueel deed de witte kattin een stap zijn richting toe om vervolgens haar kop tegen zijn nek te drukken. Het was maar voor heel kort. Want al snel trok ze zich weer terug en deed twee stappen naar achteren. Tja, wat kon je verder zeggen? “We hebben je gemist.” Zei ze maar vervolgens met een korte, geforceerde glimlach.

You made yourself a bed at the bottom of the blackest hole

And convinced yourself that it’s not the reason you don't see the sun anymore.

Onderwerp: Re: Ocean eyes zo 29 apr 2018 - 13:57

Het was maar een kort gebaar, maar lang genoeg om Zealspark's glimlach naar boven te doen toveren. Toen de kattin verklaarde dat ze hem gemist hadden, werd deze dan ook alleen maar breder. "Dat is fijn om te horen." miauwde hij terug. Hij had gedacht dat ze misschien kwaad op hem waren omdat hij de Clan in de steek had gelaten. En alhoewel hij dat niet opzettelijk gedaan had, was er altijd een kans dat ze dachten van wel. Niet dat het rogue leven bepaald simpel was geweest, maar waarschijnlijk wel simpeler dan al hetgeen wat hun hebben moeten doorstaan. Zealspark merkte de geforceerde glimlach van Briarlight op. Een gevoel van bezorgdheid flitste door hem heen. "Alles oké?" besloot hij maar te vragen, niet zeker zijnde of de poes het hem wel zou willen zeggen. Als er iets was, tenminste. Misschien voelde ze zich ongemakkelijk in zijn bijzijn. En hij zou het haar niet kwalijk nemen. Hij zou zich zelf ook niet op zijn gemak voelen moest hij tegen zijn voormalige deputy praten die manenlang was weggeweest. Opnieuw doorboorde een steek zijn hart. Voormalige deputy... Een zucht ontsnapte uit zijn bekje. Voormalige deputy, en waarschijnlijk zou dat ook zo blijven. Hij had Thornface bezig gezien. De kater was een waardige commandant. Hij was zijn rang kwijt. Zijn eer. Alles.

Onderwerp: Re: Ocean eyes zo 29 apr 2018 - 15:27

Would roses bloom?

Haar zwakke glimlach werd wat meer oprecht toen ze opmerkte dat de kater ook blij was dat de horen. Waarna hij er wat bij voegde, "Dat is fijn om te horen." Was daarbij zijn antwoord. De witte poes gaf hem een snelle knik voordat haar glimlach weer wat verzwakte. Ze herinnerde zich pas dat ze sinds lang niet meer met hem gepraat had. En dat ze misschien haar gevoelens wat te veel weggedrukt had. Het was ook voor haar frustrerend geweest toen ze haar reis met de Clans echter toch door moest zetten om bij haar familie en Clangenoten te blijven. En ergens had ze wel de tijd genomen om aan Zealspark te denken. Soms iets langer dan nodig was geweest. Bij dat terugdenken was de poes plotseling in een compleet andere wereld, waardoor ze hem bleef aankijken, maar nog steeds niets zei. Iets wat ze nog niet opgemerkt had tot de kater het vroeg. "Alles oké?" Ze knipperde even met haar ogen tot ze weer terug in de realiteit getrokken werd. “Oh- eh, ja. Alles gaat prima.” Zei de kattin snel terwijl ze hem een wat meer oprechte glimlach schonk. “Hoe gaat het met jou? Nog iets meegemaakt?” Vroeg Briarlight vervolgens, om hem af te leiden van het vorige onderwerp. Haar staart lichtjes zwiepend, wat haar nerveus gevoel al weg gaf. Ze moest hem nog steeds veel vragen. Was het überhaupt vrijwillig geweest om plots verdwenen te zijn? Zou iemand als Zealspark dat echt doen?

You made yourself a bed at the bottom of the blackest hole

And convinced yourself that it’s not the reason you don't see the sun anymore.

Onderwerp: Re: Ocean eyes za 12 mei 2018 - 18:29

Hij keek haar aan met een glimlach toen hij hoorde dat alles goed met haar ging. Echter, toen hij de vraag teruggekaatst kreeg, verdween deze glimlach. "Eh, ja... denk ik." miauwde hij, zijn stem twijfelende wanneer hij de woorden uitsprak. Hij wist niet goed of het wel met hem ging. Alles was zo anders, iedereen was anders. Firedance, Silverstar... Thornface! Zealspark schudde zijn kop. Hij moest zien dat hij deze slechte gedachten verdrongen kreeg. Het was niet gezond voor hem, mentaal gezien dan. Een zucht verliet zijn bekje. "Alles is zo anders.." vervolgde hij dan maar, om de kattin meer duidelijkheid te geven. Zijn blauwe ogen richtten zich op haar en bekeken haar witte vacht. Het was zo lang geleden dat hij haar nog gezien had. Zou hij ook zo veranderd zijn? Die gedachte teisterde hem. Want hij werd wel zekers anders behandelt.

Onderwerp: Re: Ocean eyes zo 13 mei 2018 - 6:49

Would roses bloom?

De kattin zag gelijk aan de houding en de reacties van de kater dat er iets niet goed was. Misschien was het omdat hij niet meer zeker zijn plek wist in de Clan, of hij was bang voor haar reactie. Maar toch antwoordde hij met, "Eh, ja... denk ik.". Ze trok een wenkbrauw op en keek in zijn ogen. Maar voordat ze hem nog kon navragen voegde hij wat toe. “Alles is zo anders.." Ze knikte langzaam. Ja, zelfs zij kon het hem niet anders wijsmaken. Alles was inderdaad anders. Er waren nieuwe queens, nieuwe warriors. Was hij zelf bewust van dat zelfs de kittens van Redpetal warriors waren? Ze legde voorzichtig haar pluizige staart op zijn rug, gewoon een beweging van troost. “Het is inderdaad anders. Maar je bent terug, en dat is het belangrijkste. En ik ben wel zeker dat de hele clan blij is met jouw aanwezigheid.” Vertelde ze hem voordat haar zelfverzekerdheid opraakte, en ze langzaam haar staart terugtrok, maar hem nog steeds een kleine glimlach schonk. Dit was moeilijker dan ze had verwacht. Had ze überhaupt verwacht dat hij terug zou komen? ”Hoe ben je eigenlijk weggegaan?” Vroeg ze eventueel. Zijn blik weer ontwijkend. ”Ben je vrijwillig gegaan?” Kwam de volgende vraag weer. Misschien was het inderdaad beter als ze de waarheid echt wist. Want veel roddels had ze al gehoord. Maar ze geloofde ze pas als Zealspark het zei.

You made yourself a bed at the bottom of the blackest hole

And convinced yourself that it’s not the reason you don't see the sun anymore.