Highway to Hell

De grijze poes was net wakker aangezien Fortuna haar een vrije dag had gegund. Tenslotte was ze een zware slaper, dus geen wonder dat ze bijna de laatste was die actief in het kamp meedeed. Ze besloot maar om wat uit te strekken en naar buiten te lopen. Naar het nieuwe kamp - dat toch eigenlijk niet volledig nieuw meer was -. Ze had het vorige kamp leuker gevonden, met de Young Ones Tower waar ze een mooi uitzicht had op de sterren. En ze wist wel dat ze nu dicht bij haar Membership was. Want ze werd al eenmaal ouder. Al had ze nog twijfels of Claw en Shark hetzelfde over dachten. Ja, ze werd oud, ja, Fortuna was een hele goede mentor geweest. Maar of ze in staat was iemand te vermoorden was nog de grote vraag. Ze was gelukkig overtuigd dat prooi doden iets anders was dan katten of honden. Dus dat was geen probleem meer. Kon ze het niet stelen? En dan doen alsof ze diegene dood voor had moeten maken? Of... Nee, haar mentor keek toe. Een andere keuze dan maar.
Haar gedachtes werden onderbroken toen ze een zwarte vacht meteen herkende. Toen pas merkte ze dat ze niet echt aan het jagen was. Haar poten hadden haar naar deze plek gebracht- of misschien was het de geur van haar goede vriend dat haar hier had gebracht. Ze had immers iemand nodig die ze echt vertrouwde. Hij zou ook al snel Member worden. Dat kon ze wel zien. Al waren de trainingen niet zoals zij had verwacht. Het was een tijdje sinds ze elkaar hadden kunnen spreken. ”Chawl." Begroette ze haar beste vriend met een licht gespin terwijl ze dichter naar hem toe liep, maar bij de rotsen besloot te stoppen. ”Hoe gaat ie?”

Haar blik was nog steeds op de zwarte kater gericht toen hij naar haar toe besloot te lopen. “Ha Sha’tje de prooimonsterjager.” Begroette hij haar terwijl haar een vriendschappelijke stoot gaf. “Met mij prima en met jou? Ik zat het allemaal weer eens te overdenken. Het final assessment enzo. Ben je er al klaar voor?” Beantwoordde hij haar vraag vervolgens. Waardoor Shallow weer terug dacht aan de final assessment. En hoe Fortuna het haar uit had gelegd. ”Ik heb zo mijn twijfels.” Zei ze vervolgens in alle eerlijkheid. ”Ben ik wel geschikt om een member te zijn? Ik kan niet zomaar iemand vermoorden, zowel mentaal als fysiek niet.” Ze keek omlaag naar haar poten. Ja, ze was kleiner dan de normale poezen. Dat was niet echt een voordeel als je in de BloodClan zat. Niet te melden dat ze niet eens zo sterk was. Ondanks haar optimistische personaliteit leek ze zich nu oprecht bezorgd te zijn. Het zag er wel naar uit dat de BloodClan haar langzaamaan aan het vouwen was tot een andere kat. Wat zou er geboren als ze zou falen? Verbannen worden? Zal ze haar hele leven lang een Young One blijven? Haar blik ging terug naar dat van Chawl. Ze kon zich nog herinneren toen ze echt gefascineerd was over zijn twee verschillende kleuren. Dat was toen ze nog jong was en geen idee had wat ze tegemoet zou lopen. Ze was op zoek naar avontuur, nieuwe ervaringen. Ze had geen idee hoe de BloodClan zou kunnen zijn al had Chawl haar nog gewaarschuwd. Maar dankzij hem had ze ook haar vader kunnen vinden. En haar siblings. ”Wat gebeurd er als...” Begon ze voorzichtig. ”Je geen final assessment wilt doen?” Ja, de optie was er toch? Ze kon Young One blijven of een of andere straf uitvoeren. Allesbehalve de dood van iemand op de schouders dragen.
”Sorry. Ik had naar je moeten luisteren toen ik... Geen idee... 5 manen was.” Ze lachte lichtjes. Wetend dat dat echt geen nut had gedaan aangezien ze nog naïef en levendig was. Nu was ze volwassene en bewust over hoe de wereld in elkaar was.