Scorching heat [Venompaw]

Onderwerp: Scorching heat [Venompaw] wo 16 mei 2018 - 22:03

De schemering was langzamerhand aan het invallen terwijl Summer zich buiten het BloodClan camp begaf. Geruisloos en opgaand in haar omgeving brachten haar poten haar naar Fourtrees waar ze recentelijk een nederlaag hadden geleden maar als het aan haar lag zou dat niet lang zo blijven. Ze zouden weer een Leader gevangen nemen en een Clan indoctrineren. Haar gifgroene ogen fonkelden bij de gedachte aan de talloze ideeën die zich in haar kop vormden. Geritsel trok de aandacht van de kattin en in een sluipende houding uit de wind liep ze naar een de dichtstbijzijnde struik waarna ze met een krachtige sprong boven iets of iemand landde. "Wat dacht jij ervan om eens heel hard terug te rennen naar je Clan?" bulderde de kattin.

I was made for sunny day's

Ah, het begon te schemeren. Hij zou eigenlijk maar eens terug naar zijn Clan moeten gaan, maar hij vond het fijn om verwarmd te worden door de late avondzon. Het was nog redelijk warm voor de tijd van de dag en Venompaw sloot genietend zijn ogen terwijl het puntje van zijn staart heen en weer zwiepte. De kat waar hij mee aan het jagen was voor die dag was ergens in de buurt en had hem gezegd dat hij terug naar het camp moest gaan. Natuurlijk had Venompaw niet direct geluisterd en was in plaats daarvan naar Fourtrees gegaan; ze waren redelijk in de buurt geweest toen hij de opdracht had gekregen en hij had het niet kunnen laten om het indrukwekkende uitzicht van de vier grote eiken nogmaals in zich op te nemen. Hij hield van het feit dat ze dit gebied weer voor zich hadden gewonnen en voelde zich, in tegenstelling tot sommige katten, dan ook niet angstig om in de buurt van Fourtrees te zijn. Het was nu van hun en de BloodClan zou wel twee keer nadenken voordat ze nog een poging deden om hun lastig te vallen. Hij had dan ook totaal niet verwacht dat er zomaar uit het niets iemand op hem gesprongen kwam en hem tegen de grond pinde. Hij gromde toen er zo luid in zijn oor werd geroepen en vroeg zich af of de she-cat gewoon dom was of dat ze expres aandacht trok van anderen. Haar luide stem zou zeker aandacht trekken, zeker op een gebied die de Clans weer terug voor zich wilden claimen. Ha. Dwaas. “Weet je, je kunt een boodschap ook overbrengen zonder dat je in mijn oor hoeft te roepen, hoor,” zei hij op een klagelijke manier. Toen keek hij haar strak aan. “En ik denk dat jij diegene bent die weer terug naar je zielige Clan op moet rotten. Deze plek is van ons, niet van jullie. Jullie leader lag hier nog geen weken geleden dood op de grond, ik denk dat dat genoeg bewijst.” Ondertussen probeerde hij hard met zijn achterpoten uit te halen zodat ze hem hopelijk los zou laten. Hopelijk.